Deze week was Judith Peters, CEO Havas Lemz, curator van Random Pic(k) Of The Day For A Week. Vijf dagen lang deelde zij haar inspiratie op de LinkedIn-pagina van Nils Adriaans en Adformatie (één bijdrage per dag).
Peters over haar week: 'In een tijd waarin iedereen voelt dat dingen moeten veranderen, maar niet iedereen dat wil of weet hoe, hebben we behoefte aan perspectief en positieve verhalen. Het begrip contributie vormt voor mij een mooie lens om op een nieuwe positieve manier naar de wereld te kijken. ‘Wat levert het mij op’ (profijtbeginsel) afgezet tegen ‘wat kan ik bijdragen’. En ook de omslag van welvaart naar welzijn. Door die lens zie ik een gezonde samenleving die zich kenmerkt door duurzaamheid, gezamenlijkheid en de juiste verhoudingen. Ik vind het een mooi perspectief en daarom deel ik deze week een aantal contributie-invalshoeken die mij de afgelopen tijd inspireerden.'
Hier haar 5 bijdragen:
1. Contributisme vind ik een prachtig woord
'Recent sprak ik Wieger Ronald (Ron) Schel. Ron is filosoof en business consultant. Hij heeft een mooi boek geschreven dat mij inspireerde. Het heet ‘Contributisme, leven en werken in de vierde dimensie’. Wat me aansprak is de helderheid waarmee hij de verandering duidt die nodig is om stappen te zetten naar een gezondere en duurzamere samenleving. Want alleen maar kijken naar geld en groei is eindig.
Op de vraag of hij activist is antwoordde Ron: ‘Ik ben een contributist. Ik demonstreer of protesteer niet, ik ageer ook niet, maar ben wel op zoek naar oplossingen en bijdragen om bestaande problemen - waar anderen terecht tegen protesteren - op te lossen. Wat zou het mooi zijn als we een beweging kunnen laten ontstaan van contributisten, mensen die willen bijdragen, zonder te schaden, zonder te oordelen en alles in de juiste verhoudingen willen zien...’
Contributisme vind ik een prachtig woord. Het is concreet, je snapt meteen wat ermee wordt bedoeld. Het geeft je elke ochtend een goed voornemen: laat ik vandaag op zoveel mogelijk vlakken bijdragen. En, zoals Ron dat ook zegt, laat ik resultaat (dus ook omzet en winst) zien als een resultante in plaats van een doel. Terwijl ik me verdiepte in contributisme moest ik meteen denken aan een quote van Gandhi: ‘There is enough for everybody's need, but not for everybody’s greed’. Een mooie constatering en actueler dan ooit. De ‘how’ zou wat mij betreft dan zomaar contributisme kunnen zijn.'
Toegift: Voor het eerst sinds decennia zijn de bergtoppen van de Himalaya weer zichtbaar, blog van Ron ten tijde van de coronacrisis.
2. Contributistische creativiteit - Het is repurposen van spullen, creëren met je handen, bouwen, plezier hebben
'Soms kom je zomaar iets tegen dat je verwondert. In dit geval zag ik een prachtig verhaal over een paar vrienden die tall bikes maken. Ik had er nog nooit van gehoord, maar de mini-docu fascineerde me meteen. Een paar mensen die samen unieke fietsen bedenken, maken en uitproberen. Fietsen. Voor ons Nederlanders heel gewoon. Maar deze variant is echt bijzonder.
De mensen in de docu rommelen maar wat aan. Samen vanuit gedeelde passie. Dat zouden we vaker moeten doen. Zo ontstaat innovatie – en dan niet de zoveelste merkextensie, maar echt iets nieuws. Samen dingen bedenken, prototypen, leren, fouten maken, iedereen mee laten denken en mee laten genieten van een bijzondere experience.
Wat het extra bijzonder maakt: dit concept is geen onderdeel van de maakbare wereld. De fietsen zijn niet te koop hoewel mensen er veel geld voor zouden willen betalen (‘It is not for sale? Why? I can buy everything!’). Het is repurposen van spullen, creëren met je handen, bouwen, plezier hebben. Een aanlokkelijk perspectief. Stel dat we zo naar onze businesses zouden kijken? Dan weten we in ieder geval zeker dat contributie een hoop plezier geeft.'
3. Contributistisch leiderschap - We hebben meer Jacinda’s nodig
'De wereld heeft behoefte aan ‘good leaders’. Leiders die zichtbaar invulling geven aan een betekenisvol leven en een waardevolle bijdrage leveren. Voor mij is Jacinda Ardern (tot voor kort premier van Nieuw-Zeeland) al jaren een mooi voorbeeld. Ze heeft brede welvaart en een inclusieve economie op de kaart gezet.
Een van haar meest krachtige uitingen van nieuw leiderschap was dat ze niet alleen de eerste vrouwelijke premier in Nieuw-Zeeland was, maar dat ze female empowerment stimuleerde. Ik vind het inspirerend hoe ze nieuwe overtuigingen heeft voorgeleefd: ze was premier én trotse liefdevolle moeder tegelijk.
Daar waar ikzelf (en velen ouders met mij) voortdurend zoek naar een gezonde balans tussen mijn gezin en mijn carrière, heeft Jacinda laten zien hoe dit ook in een rol met grote publieke verantwoordelijkheden samengaat. Zo waren haar kinderen regelmatig zichtbaar terwijl Jacinda haar openbare rol vervulde. Ze nam haar jongste mee naar werk voor het geven van borstvoeding en een livestream werd onderbroken doordat haar dochter uit bed was geklommen. Dit is niet alleen inspirerend leiderschap, maar ook spiritueel leiderschap. Dat heeft Jacinda nogmaals vol verve uitgedragen tijdens haar prachtige afscheidsspeech. Persoonlijk, inspirerend en krachtig. We hebben meer Jacinda’s nodig, dan wordt de contributie mindset meer en meer de norm.'
4. Contributistische bedrijven - Ik hoop dat we in een tussenfase zitten, op weg naar regeneratieve business modellen
'In feite zijn veel ondernemers contributistisch. Zij zelf – of hun voorouders – zijn vaak een bedrijf gestart vanuit een intrinsieke motivatie. Of dat nu een lokale bakker is, of een internationaal vermaarde botenbouwer, ondernemers zijn er in alle soorten en maten. Waarin ze vaak op elkaar lijken, is dat ze goed voor hun mensen zorgen, nooit te beroerd zijn om de gemeenschap te supporten en vanuit een lange termijn perspectief denken.
Dit is voor mij een inspiratiebron voor goed ondernemen. Het staat haaks op tal van corporates (gedomineerd door aandeelhouders) die marginale veranderingen verkopen als fundamentele transities, maar daar in de praktijk niet naar handelen. Zij hebben moeite om de slag te maken van ‘wat levert het ons op’ naar ‘wat kunnen we bijdragen’.
Gelukkig zien we steeds meer ondernemers die winst niet ten koste van iets of iemand laten gaan. We noemen dat nu vaak sociale ondernemingen, of B Corps. En ongemerkt vallen er veel meer bedrijven binnen deze categorie. Dat is niet zo gek, want uiteindelijk is het de enige manier om een gezonde onderneming te runnen. Ik hoop dat we in een tussenfase zitten, op weg naar een tijd waarin contributief ondernemen en regeneratieve business modellen de norm zijn. Voorbeelden van bedrijven die de goede weg zijn? Dat zijn er gelukkig al behoorlijk wat. We kennen allemaal het prachtige voorbeeld van Patagonia en dichter bij huis zien we bijvoorbeeld moois ontstaan via Dille & Kamille, Tony’s Chocolonely, Seepje en Too Good To Go.
Wellicht minder bekend maar zeker zo bijzonder is Greyston Bakery in New York. Hun filosofie? ‘Businesses are here to serve the community, not the other way around.’ In onderstaande video zie je hoe Greyston Bakery bijdraagt door middel van sociaal ondernemerschap en ‘open hiring’. Ik vind het prachtig hoe een simpel principe zo’n groot verschil kan maken.'
Toegift: ontroerende testimonial van een werknemer - Dion Drew van The Greyston Bakery vertelt over ‘open aannemen’ in plaats van sollicitatiegesprekken https://www.youtube.com/watch?v=qtMoEzB0CU0&t=8s
5. Contributistische lifestyle - We hebben onszelf in een consumptieve rol laten duwen
'Ik vind het interessant om een beetje te filosoferen over wat een contributistische mindset kan betekenen voor het dagelijks leven. Als consument, zeg maar. We hebben onszelf als mensen in een consumptieve rol laten duwen. En ik bedenk me ook meteen dat creatieve bureaus daar de afgelopen decennia een aanzienlijke rol in hebben gespeeld...
Als je als bureau vooral bedrijven en organisaties wilt helpen die contributisme als kernwaarde omarmen, hoe ziet onze dienstverlening er dan uit (en hoe vooral niet)? Welke samenleving zien we voor ons en hoe kunnen onze klanten duurzaam winstgevend zijn? Ik zie voor me dat we dan vooral bezig zijn om mensen te leren minder oppervlakkig te consumeren en duurzamer te kiezen. Of zelf te maken. Of te repareren. Meer te delen. En minder van stressvolle werkweken naar zuurverdiende vakantie te gaan, maar wat meer relaxed door het leven te bewegen.
En of ze het willen of niet, werkgevers raken meer dan ooit betrokken bij het leven van werknemers. We bewegen van work-life balance naar work-life blend. Ook gaan we onszelf meer verplaatsen in anderen en hechten we minder waarde aan ons eigen gelijk halen. Minder praten en meer luisteren (waartoe de recente SIRE campagne ook oproept).
Het is allemaal haalbaar als we iets meer vanuit contributisme gaan denken. Vaker opstaan met de intentie ‘laat ik vandaag zoveel mogelijk bijdragen’. En dan zijn zelfs de grootste uitdagingen gewoon op te lossen. Dat weet ik zeker.'
Komende week is Joëlle Strijk, designer/artdirector en oprichter van Courtside Agency uit Rotterdam, curator van #RPOTDFAW.
