Onlangs werd Pietro Tramontin in een ode aan zijn indrukwekkende loopbaan terecht de Johan Cruyff van de reclame genoemd. Ik neem hierbij de vrijheid Giep Franzen de Rinus Michels van de reclame te noemen. Werd Rinus niet lang geleden uitgeroepen door de wereld-voetbalbond als beste coach/trainer van de 20ste eeuw, Giep is dan ongetwijfeld de aller-, allerbeste reclameman van de 20ste eeuw.
Giep nam mij aan in 1970 bij Franzen, Hey en Veltman als account executive. FHV schoot toen als een komeet het toen nog krakkemikkige reclamebureau-universum in. De meeste bureaus werden ervaren als bedrijfjes van snelle, handige en vak sluwe verkopers in gebakken lucht. Reclame stond destijds in een dubieus daglicht. Het probeerde de consument iets aan te smeren, wat het in zijn geheel niet wilde hebben. Ook de onbekendheid met het fenomeen reclamebureau droeg daaraan bij.
Toen, 1 november 1962, begon het tij te keren. Met de oprichting van FHV. Het was in die dagen hoogst ongebruikelijk dat er in de leiding van een reclamebureau creatieve specialisten zitting hadden. FHV verdeelde de verantwoordelijkheden gelijkelijk over marketing en creativiteit. Hey de visualisatie, Veltman de verbalisatie en Franzen de strategie. Hiermee was de glorieuze weg naar het grootste buro, het meest bekroonde buro en vooral het meest geliefde buro, door iedereen die het voorrecht heeft gehad er gewerkt te hebben, geplaveid. En dat 40 jaar lang.
Imposant bouwwerk
Giep was ongetwijfeld de centrale, stuwende kracht achter dit wonder. Hij leidde niet alleen het bureau naar grote hoogten. Ook het vak kreeg door voornamelijk zijn bijdrage het voorname en professionele aanzien, waar het recht op had. En alle belangrijke, grote opdrachtgevers verzamelden zich langdurig onder het dak van FHV. Heineken met al zijn merken, Douwe Egberts, Albert Heijn, Philips Worldwide, KLM International, AMRO Bank. Maar ook minder volumineuze opdrachtgevers, waarvoor juist veel creatieve prijzen werden gewonnen, als LaPaz, Jonker Fris, Peek & Cloppenburg, Mexx etc.etc. Te veel op nu hier op te sommen.
Giep bouwde het bureau uit tot een grote groep van gespecialiseerde buro’s in o.a industriēle reclame, personeels-werving, design- en packaging, public relations, retail, sales promotion, media ed. Toen ik destijds de leiding over die bureaugroep had waren we met meer dan 200 collega’s.
Door de fusie met BBDO WorldWide werd het imposante bouwwerk FHV/BBDO een feit. Voor internationale klanten en vooral om het Nederlandse bureau en haar personeel verder te professioneren
Onberispelijk
Niemand keek er toen eind 90er jaren van op dat Giep, na publicatie van vele boeken aangaande reclame-, marketing- en -merkenbeleid de commercie vaarwel zei en de wetenschap ging omarmen. Hij werd bijzonder Hoogleraar aan de UvA.
En als persoon. Hoe herinner ik mij Giep? Wat heeft hij voor mij betekend? Laat ik niet overdrijven… maar echt alles. Hij was mijn grote voorbeeld. Toen en nu nog steeds. Zijn onberispelijkheid, zijn integriteit, zijn beschaafdheid waren wat hem maakte tot de meest gewaardeerde collega, die ik ooit heb gekend. FHV’ers stuurden hij op ’summer-courses’ van InSEAD in Fontainebleau en Cambridge. Ik mocht ook nog eens een hele lange tijd werkstage lopen bij BBDO New York. Hij hield van mijn inzet en vakmanschap. Maar hij riep mij ook wel eens op het matje om mij toe te spreken over mijn soms ‘onstuimige' gedrag. We werden goede vrienden.
Niettemin heb ik natuurlijk ook wel wat te klagen over onze lieve Giep. Zo maakte die onberispelijkheid van hem mij weleens erg nerveus. Ook die onbegrijpelijke zuinigheid van hem voor hemzelf.
Eens waren Giep en zijn Rienekke samen met mijn echtgenoot Karel en ik naar een BBDO-Europe bijeenkomst in Rimini, Italiē. Met de auto-slaaptrein van Den Boch naar Varese. 1eKlas in een mooie coupé alwaar het diner geserveerd werd. De steward dekte onze gezamenlijke tafel met wit damast en glimmend bestek. Bij het opnemen van de bestelling kozen Karel en ik voor de zuurkool met uitgebreid ham- en -worst-garnituur en een heerlijke witte Riessling. Rienekke en Giep…. haalden in silofaan gewikkelde bruine boterhammen met kaas en een thermosfles uit hun bagage. Ze smikkelden ervan terwijl wij enigszins opgelaten van ons smakelijke diner probeerden te genieten. Ook dat was Giep.
Nog een feitje dan; hij kwam later regelmatig bij ons in Italiē logeren. Zijn en ook onze favoriete trattoria van Nilo in Cetona werd daarbij vaak gefrequenteerd. Nooit, maar dan ook nooit dronk hij meer dan 1 glas Chianti bij het diner; ‘Jan, ik wil morgen nog wat schrijven…' was dan altijd zijn excuus als Nilo zijn glas wilde bijvullen.
Deze week nemen wij afscheid van de grootste reclameman die Nederland gekend heeft. Deze week neem ik afscheid van mijn allergrootste voorbeeld als vakman, maar vooral van mijn allergrootste vriend.
Dag lieve Giep. Rust zacht.
Jan Koreman.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!