Marcouch’ mediastrategie

Of het om de homo’s gaat (‘Gay Pride zou in Amsterdam-Slotervaart moeten beginnen’) of over twee criminele Marokkaanse broers zonder verblijfsvergunning (‘Die moet je het land uitzetten’): Ahmed Marcouch haalt de media. Steeds maar weer. Niks toevallig, zo blijkt uit de site van Joost Niemöller, die de hand legde op de Rode Band, een publicatie voor PvdA’ers in Osdorp. Daarin staat een verslag waarin Joke ‘Megafoon’ Padmos, de communicatievrouw achter stadsdeelvoorzitter Marcouch, uitlegt hoe zij de media warm weet te krijgen. Uitgangspunt: houd het spannend, benadruk tegenstelling en creeer zo een hypje.

Overigens legt Padmos in een interessant interview met het tijdschrift voor Sociale Vraagstukken al de achterliggende strategie van haar handelen uit.
Hier de lessen van Padmos, aldus opgetekend in de Rode Band:
- ‘Alles is gebaseerd op het houden van bijeenkomsten waar de pers graag op af komt vanwege drie principes die het spannend houden: 1. ‘We weten niet hoe dit afloopt.’ 2. ‘Niet iedereen is het hier mee eens hoor.’ (Joke levert vaak de naam van een tegenstander erbij.) 3. ‘Niemand weet dit nog.’’
- ‘Het is nodig om bij alle contacten gericht emailadressen en telefoonnummers te verzamelen, samen met voorkeuren en politieke gezindheid. Elke week kun je dan twee of drie berichten laten uitgaan, aan het eind weer voorzien van een lijst van bijeenkomsten. Hierbij kunnen journalisten worden getriggerd met een vraag zoals: ‘Wat vindt Pechtold van de strafmethode van Marcouch?’
- ‘Een viertal stagaires meet de effecten van de bijeenkomsten, ook worden pretestst gedaan om te zien hoe mensen de geboden informatie oppakken en dan de tekst eventueel aanpassen.’
- ‘Joke Padmos zorgt ervoor dat vaak een hype ontstaat over zaken zodat het komt tot een sterke reactie. Ook Kamerleden zijn door kleine krantenberichten gemakkelijk te bewegen tot het stellen van Kamervragen. Dit leidt dan natuurlijk tot meer aandacht en projecten.’

Niemöller, zo’n typische gelover in het grote islamitische complot, ook van Marcouch (‘Waarom leren we niks over zijn stille werk Amsterdam om te bouwen tot superstadsdeel voor moslims?’), noemt het geraffineerde agitprop ‘betaald door de overheid’. Het zou evengoed slim en professioneel genoemd kunnen worden. Wat u?