Haar inaugurele rede in Wageningen ging over het alledaagse debat tussen leken en wetenschap. Want leken (lees de gemiddelde nederlander) zijn steeds slimmer in het zelf vinden van informatie en kennis. Daardoor staan ze steeds kritischer ten opzichte van wat de wetenschap, overheid of industrie beheert. Gaan op zoek naar andere facts and figures en vormen een eigen mening. De reactie van de wetenschap is vaak tamelijk arrogant: zij gaan er vaak nog steeds uit dat wetenschappers onomstotelijke waarheden bezitten en verkondigen en dat de burger het daar maar mee moet doen. Te Molder stelt dat wetenschappers juist zouden moeten laten zien dat er andere meningen zijn en de bereidheid tonen om daar de discussie over aan te gaan. Heel vaak blijkt het dan over morele vraagstukken te gaan: "Mag je orgaandonatie als norm nemen, mag de overheid vaccinatie tegen baarmoederhalskanker als taak zien, mag een ouder bepalen dat zijn kind alleen rauw voedsel te eten krijgt?" Dan blijkt ook in welke spagaat overheidscommunicatie terecht kan komen: een campagne over vaccinatie tegen baarmoederhalskanker waarin de vrije keuze wordt benadrukt, terwijl tegelijkertijd gezegd wordt dat er maar één verstandige keuze is: vaccinatie.
Wetenschappers moeten zich volgens Te Molder meer realiseren dat zij slechts een deel van de oplossing leveren en dat hun rol niet allesbepalend is. Dat er ook economische, culturele, politieke en ethische afwegingen zijn om tot een goed besluit te komen. Hier ligt een mooie opdracht voor communicatieprofessionals, als het gaat om het aanzwengelen van maatschappelijke discussie.
Ik ben heel benieuwd naar het verdere werk van deze nieuwe hoogleraar en de wijze waarop zij zich zelf in het maatschappelijk debat gaat mengen.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!