Sportief doodvonnis
Ewald van Rooij, Lindblom
Een goed frame kiezen blijft een kunst. De advocaat van Yuri van Gelder lanceerde vanochtend het frame: “politiek doodvonnis”. Dat is wat NOC NSF feitelijk heeft uitgesproken. En voor zo’n uitspraak ontbreekt wat hem betreft het bewijs. We zullen zien of Yuri zijn weg nog terug vindt naar Rio. Het zou een stunt van jewelste zijn. Terug in het vliegtuig en met stramme beentjes de wedstrijd van je leven turnen. Volgens mij gaat niemand er echt van uit dat dit zal lukken. Toch moet je er in je crisiscommunicatie altijd rekening mee houden dat de man of vrouw die je met pek en veren hebt weggejaagd een onverwachte come back maakt. Hoe graag je ook zou willen, soms moet je op je tong bijten en strak het proces volgen. Dat heeft TeamNL volgens mij dus goed gedaan. Of dat ook voor hun dossieropbouw geldt, moet nog blijken.
Hoe moet het nu verder met Yuri? Als hij alsnog weet terug te komen kan hij in Nederland nooit meer stuk. Als hij verliest en als er nog meer details over zijn misdragingen naar boven komen, dan valt Nederland over hem heen. Helden kunnen in Nederland ongenadig van hun voetstuk vallen, maar er is ook een vreemd soort bereidheid om te vergeven en vergeten. Via spelletjesprogramma’s en commerciële schnabbels is een weg terug naar het grote publiek snel gevonden, maar juist in dat circuit zijn ook de verleidingen het grootst.
Yuri heeft de emotie aan zijn kant, NOC de ratio
Frank Peters, Virtus
Natuurlijk verwacht je dat een topsporter, die jaren toewerkt naar het ultieme moment, alles geeft voor zijn sport. En daar past een ‘nachtelijke uitspatting met alcohol’ feitelijk niet bij. Dat is althans de lezing van NOC*NSF. Er wordt daarbij gerefereerd aan het sporterscontract en de kernwaarde van TeamNL, zonder dat deze overigens echt duidelijkheid geven. Dat is natuurlijk niet heel sterk.
De hele affaire is voor een buitenstaander sowieso lastig te beoordelen omdat het NOC*NSF de woordvoering vaag houdt en Yuri zich stil houdt. Zoals zo vaak in crisiscommunicatie is daardoor van regie geen sprake en wordt de communicatie gedomineerd en gevoed door speculaties.
NOC*NSF lijkt rationeel gelijk te hebben. Maar Yuri heeft de emotie aan zijn kant. Hij blijkt een –weliswaar kwetsbaar- mens en geen ‘turnmachine'. Natuurlijk krijgt zijn reputatie als topsporter een nieuwe knauw door deze situatie, maar als mens zou ik niet willen spreken van onherstelbare beschadiging. Want ergens snappen we Yuri ook wel weer een beetje. Natuurlijk is de topsportcarrière van Yuri voorbij. Hij zal zich nu moeten richten op zijn maatschappelijke toekomst. Daar liggen zeker ook kansen want hij heeft een interessant verhaal te vertellen. Hij hoeft daarbij straks niet meer te opereren onder de extreme druk van buiten en is verlost van de sportorganisaties met hun ‘schoolmeesterachtige' benaderingswijze. Goede persoonlijke coaching is daarbij voor hem onontbeerlijk, want ‘problemen’ heeft hij natuurlijk wel.
Voor nu is het wachten echter op het echte verhaal van en over Yuri. Dan kunnen we namelijk pas echt oordelen over wat er is gebeurd in Rio en of hem zijn ultieme droom terecht is ontnomen.
Yuri beyond repair? Is iemand dat ooit?
Jan Kuitenbrouwer, woorden die werken
Lord of the Rings, Yuri Gagarin, in het narratief over het Waalwijkse turntalent van Gelder ontbreekt niet aan bovenmenselijke connotaties. Zijn ouders zagen hem kennelijk al tot buiten de dampkring opstijgen, en het Nederlandse publiek deed de rest. En dat op een onderdeel waar een gezonde Hollandse jongen zich tijden de gymles slechts met grote tegenzin onderwerpt. Een vogelnestje - please!
Om een of andere reden meent dit land aanspraak te kunnen maken op buitenproportionele hoeveelheden sportglorie - waarin een klein land groot kan zijn, enzovoorts - een hoeveelheid glitttering prizes die we nooit feitelijk krijgen toegekend, zodat we rondlopen met een permanent gevoel van onderbevrediging en ons sporttalent met podiumpotentie met een gefrustreerde verbetenheid aansporen tot winnen, en verbitterd afrekenen als zij falen.
Nederlandse sporters zijn niet succesvol vanwege een buitengewone aanleg voor hun sport, maar vanwege een extra dikke huid. Stoïcisme, immuniteit voor de publieke opinie en de media, dat is waarmee een Nederlandse sporter de top bereikt. Een dikke huid en een gezonde fuck-you mentaliteit. Allemaal eigenschappen die Yuri van Gelder niet in huis heeft. Hij wil het narratief zijn dat de media over hem gecreëerd hebben, hij speelt een hoofdrol in een film die door anderen is geschreven.
Je hebt de Yuri van het witte doek, en de Yuri van vlees en bloed, en zoals het rocksterren en Hollywoord-acteurs wel is toegestaan een scheiding te maken tussen die twee werelden, die twee identiteiten, die twee realiteiten, zo wordt een Olympische atleet geacht door en door Olympische atleet te zijn, dag en nacht, 24/7. En dat kan Yuri niet. Misschien wil hij het ook niet. Is hij beyond repair? Is iemand dat ooit? De ‘reputatie' van een sporter bestaat uit zijn palmares, zijn prijzenkast, en Johan Cruijff (die wel genoeg schijt aan iedereen had, iets teveel zelfs misschien) zei het al: als je niet meedoet, ken je ook nooit winnen.
Hopen dat het sneue opwachten bij de oprit door journalisten snel voorbij zal zijn
Roland Kroes, manager communicatie AFM
Sinds dinsdag zijn er door heel veel mensen heel grote woorden gebruikt over de persoon Yuri van Gelder en over het 'issue' Yuri van Gelder. In nagenoeg alle reacties klinkt voor de persoon Van Gelder medeleven door. De afgelopen meer dan tien jaar heeft sportminnend Nederland Van Gelder met bewondering, fascinatie en sympathie gevolgd. Iemand met heel veel talent, die moest knokken tegen de regels (nummer 2 van de wereld en dan in 2008 niet naar de Spelen mogen...) en die moest knokken tegen persoonlijke problemen. Ook een van de voorbeelden die er voor heeft gezorgd dat Nederland het steeds beter doet op turngebied. Dat zijn factoren die mee spelen als hij weer in de openbaarheid zal treden. Maar dat is voorlopig the least of his worries en het is te hopen dat het sneue opwachten bij de oprit door journalisten snel voorbij zal zijn.
Het 'issue' Yuri van Gelder was in mijn ogen vele malen verbazingwekkender. Dat mensen in no time stelling wisten in te nemen (van 'Wat een oen!' tot 'Nee, Maurits Hendriks weet wat hij doet!') dat kun je verwachten. Maar dan: eagermedia vlogen uit de bocht (Omroep Brabant, waar gíng dat bericht met die photoshop uitingen in de vroege maandagochtend nou over...), Heineken knalde keihard tegen de muur tussen corporate speak en het sentiment op social media en sommige bedrijven lieten zich van hun minst fraaie maar o-zo jolige kant zien (Grolsch, Chocomel). En waarvoor? Om een graantje mee te pikken van de aandacht voor een sporter die iedereen uiteindelijk het beste wenst.
Succes triggers failure
Charles Huijskens, HuijskensBickerton
Verslavingsgoeroe Keith Bakker, die na elke kortere of langere periode waarin hij ‘clean’ was, steeds opnieuw de fout inging, wist precies waardoor dat kwam: “succes triggers failure”.
Zodra hij zich een tijdje goed voelde, vond hij dat hij wel een beloning verdiend had. “Een enkel biertje, een glaasje, ik sta al zo lang droog, dat moet kunnen.” Als hij vervolgens een café binnenwandelde, stond er binnen 10 minuten een dealer voor de deur en rolde hij 48 uur later ergens de goot in. Om zich daartegen te wapenen heeft iedere verslaafde een vertrouweling nodig die hij kan bellen op het moment dat hij bijna door de knieën gaat.
Yuri is enorm zwaar gestraft voor zijn moment van zwakte. Blijkbaar was er niemand in de buurt die een oogje in het zeil hield. Dat is verdrietig voor hem, maar ook voor het team. Want een team is nu eenmaal niet sterker dan de zwakste schakel. Iedereen had beter moeten opletten! Zeker met het Holland Heineken House naast de deur is het niet vol te houden dat alcohol en de Olympische Spelen niet samengaan. Integendeel, Heineken heeft ervoor gezorgd dat iedere medaille in de rondreizende dranktent gepaard gaat met een bierfeest.
Keith Bakker had nog een belangrijke les: “Wij verslaafden liegen 24 uur per dag, 7 dagen per week. Wat jij ook voor bewijs aandraagt, wij blijven ontkennen. Daar zijn we zo goed in dat het soms lukt iedereen om de tuin te leiden, om te beginnen natuurlijk de mensen die het meest van ons houden.” Dat is de reden dat ik niet alleen Yuri, maar ook zijn familie en vrienden veel sterkte toewens.
