Die eeuwige P’s

Zelfs een jurist kent ze de 4 marketingmix P’s: Product, Prijs, Promotie & Plaats.

Tegen het einde van hun houdbaarheidsdatum kwam er nog een 5-de bij voor het Personeel. Dat ongetwijfeld als tegenwicht voor het sterk toegenomen puur financiële aandeelhoudersbelang.

Maar er waren ook romantici die de laatste P aangrepen om alles op zijn kop te zien en vol overtuiging te getuigen van een nieuwe wereld die nog slechts gestuurd zou worden door de 3 mvo P’s: People, Profi t & Planet.

Een ander vond ook wel dat de tijd van de 4 P’s voorbij was en sloot met SAVE in gedachten aan bij de romantici, maar bedoelde uiteindelijk toch iets heel anders met Solution, Access, Value & Education. Knollen voor citroenen. Of oude wijn in nieuwe zakken, zo je wilt.

Allerlei nieuwsberichten gedurende de afgelopen dagen deden me denken aan al deze P’s. En ik ontkwam er niet aan om het elftal compleet te maken.

Het feit dat de Staat met zijn eigen Loterij zo geweldig haar burgers misleidde over het aantal en de hoogte van de te winnen prijzen. Terwijl die zelfde overheid jarenlang met een vals beroep op bescherming van diezelfde burgers de grens voor andere loterijen gesloten hield.
Het feit dat de door de overheid ingestelde waakhond CBP moet laten weten dat met de voorgenomen aanpassing van het briefgeheim in de Grondwet de privacy van de burger wel erg in het gedrang komt.
Of wat te denken van de EU dat meldt dat de lobby van het bedrijfsleven zo zwaar drukt dat de beoogde bescherming van de privacy van de burger waarschijnlijk niet gerealiseerd kan worden.

Dat is de P van het Primaat van de wetgever, dat geweldig in het gedrang is gekomen.

Er wordt dan ook niet voor niets tegenwoordig gesteld dat -met dank aan de globalisering- het bedrijfsleven feitelijk die taak overneemt. Of in ieder geval dat zou moeten doen,

Maar doet ze dat ook?

Als je Unilever heet en Paul Polman als baas hebt. Of Tex Gunning toen nog bij Akzo Nobel. Dan lijkt er hoop te gloren. Maar wat blijft er over als ze vertrekken? Is het echt ingebed? Of slechts het speeltje van de baas? En kunnen en gaan ze hetzelfde herhalen bij P&G resp . TNT?

Of nog veel erger. Wat te denken van Kellog dat deze week in de VS werd veroordeeld vanwege het verkopen van broodjes Aap aan en voor kinderen. Frozen Mini Wheats zouden hen Smarter maken. Of de ophef die ontstond als gevolg van de luchtballon van Equens. Geld verdienen met mijn pingedrag kan dus nog niet. Maar reken maar dat het komen gaat. De burgemeester van Almere had er in ieder geval geen enkel probleem mee. Maar ja, die boort wel vaker in de grond.

De grote vraag is dus of de P van Privatisering van verantwoordelijkheden ook echt gaat werken.

Het uitzicht is niet hoopvol. Een aantal van de voorbeelden maken dit al duidelijk. En het groeiend aantal door de overheid ingestelde waakhonden spreken boekdelen. Daarbij viel zeker de campagne van NLM op. Zij informeert ons de laatste weken over hoe groen de stroom nu eigenlijk (niet) is. Of hoe belasting over belasting wordt geheven, maar ons land op het gebied van duurzame energie toch de doelstellingen niet zal halen, omdat met het geld andere gaten worden gevuld.

Wat blijft is dan de P van Prooi. De burger en consument als Prooi.

We kennen dat begrip vanuit de financiële wereld. En het is juist die wereld die langzaam opkrabbelend uit de chaos en crises die het heeft gecreëerd waarvoor de AFM waakhond deze week waarschuwde. Want ze zijn alweer druk doende om met misleidende communicatie de burgers over te halen om niet langer te sparen, maar te gaan beleggen.

Gelukkig zijn er dan voorbeelden uit het bedrijfsleven zoals de Triodos bank met o.a. de hart-hoofdprijzen, die vertrouwen geven dat het wel kan. Geweldig om daarbij in Zeist aanwezig te zijn en te ervaren dat het bij een bank niet alleen om geld hoeft te draaien. Dat geeft hoop en vertrouwen in de toekomst. En het feit dat hun markering baas als marketeer van het jaar wordt verkozen, maakt dat vertrouwen alleen maar groter en breder.

Dat is dan meteen de laatste P. Die van Promise op de reservebank die graag het gevecht aangaat.