Kan een zwalkende TV zender toch iets interessants te bieden hebben? Ja, gelukkig wel. Hoewel je een hoop aan te merken kunt hebben op Net5 (ze stoppen een serie ineens of zenden seizoenen door elkaar heen), is er op zaterdagavond een serie die vanuit PR en communicatie-oogpunt interessante zaken naar voren brengt. Inderdaad, het heeft vakmatig nut om The Good Wife eens een kans te geven.
Nee, dit is geen verkapte TV recensie. Of je The Good Wife echt iets vindt, is namelijk in the eye of the beholder. Maar de serie over een advocate die is getrouwd met een kandidaat voor de functie van Hoofdofficier van Justitie in Chicago, herbergt stiekem allerlei zaken die relevant zijn vanuit PR en communicatie-oogpunt.
Nee, het gaat niet om het feit dat de karakters in de serie al vrij snel heel hip met iPads rondlopen. Dat is namelijk voor een kwestie van snelle time-to-market. En het gaat ook niet om advocaten die Moskowicz nog wat kunnen leren over dramatiek. Vooral de scènes die over het campagnevoeren gaan, laten mooi zien welke kant het in Nederland op kan gaan. Het begon met dubieuze Twitteraccounts die lasterlijke praatjes rondstrooiden over de verkiezingskandidaat. Actueel, origineel qua invalshoek, maar nog niet echt sprekend voor televisie: veel gestaar naar beeldschermen en laptops.
Maar de serie ging vervolgens verder met de crossmediale invulling van het verhaal. Inmiddels vechten de kandidaten het ook via YouTube achtige kanalen uit, met cynische filmpjes en grappig bedoelde animaties over de tegenkandidaten. Met filmpjes waarin personen uit de inner circle van de tegenkandidaat ongelukkige uitspraken doen over ‘hun’ kandidaat. Inderdaad, ook die personen moeten anno 2011 dus op hun woorden passen in The Good Wife. Of met een 2.0 invulling van het in de mond leggen van woorden, zoals hier.
Het is een situatie die in Nederland nog lang niet van toepassing is. Zo bont als het pseudocitaat van Heinrich Heine (“Als de wereld vergaat, ga ik naar Nederland, want daar gebeurt alles vijftig jaar later) wil ik het niet maken, maar een decennium vertraging ten opzichte van de VS is er toch meestal wel met dit soort dingen. Als ‘nieuwe’ media worden ingezet, dan gebeurt dat op een traditionele manier, namelijk via het zenden van eigen boodschappen, met zo nu en dan een speldenprikje naar de concurrentie. Ja, zelfs de gelauwerde aanpak van de SP is natuurlijk vooral zenden, met slim wat gepersonaliseerde dingen erin.
Tot op zekere hoogte nam ik ook de scènes uit The Good Wife met een korrel zout: “Ja, het campagnevoeren in de VS gaat er steviger aan toe dan hier, maar dit is toch vooral fictie”. Totdat ik vanmiddag een item uit The Daily Show zag naar aanleiding van het publiceren van het geboortecertificaat van President Obama. Fictie en non-fictie lopen in de VS dus in elkaar al over. Over tien jaar hier in Nederland?
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!