”Ik ben storyteller. En jij?”

Laatst was ik op een feestje. Niks vreemds aan. Dat hebben we allemaal wel eens. Ik kletste met een Mexicaans echtpaar. Ze lieten mij wat foto’s zien van het strand waar zij wonen. Wit zand. Palmbomen. Turquoise water. Paradijs. Op zo’n moment wil óók ik interessant zijn. Maar wat moet ik dan zeggen? Dat ik in Nieuw Sloten woon?

In een flits dacht ik: ”Laat ik vertellen wat voor werk ik doe.” Dat creatieve doet het altijd goed. Dus keek ik hun aan. Met de blik van een visionair. Schuin omhoog. En ik zei: ”Your beach. It’s like paradise. So full of  inspiration. It must be filled with stories. I see a revolution.” En na een korte pauze voor extra dramatiek….”I am a storyteller….”

Ze keken mij aan. Met een blik van herkenning. ”Wow. how interesting. In Mexico we have many storytellers too. It’s in our culture. And did you ever hear about the Mexican revolution in 1910?”

Grapje. 

Ik zei in mijn beste Spaans dat ik copywriter ben. ”Soy copywriter. Por promocionar productos. En television, radio, internet.” ”Qué?!” was alles wat ze zeiden. Ze begrepen er niks van.

Nou waren zij Mexicaans. Maar wat nou als ik een Nederlander sprak? Een potentiële klant. Zo’n ondernemer, die je ook tegenkomt op feestjes en borrels. En dan zeg je: ”Ik kan je helpen met je business. Ik ben een storyteller.” Hij of zij kijkt je uit beleefdheid geboeid aan, maar als je even een drankje gaat halen, vraagt hij aan de persoon naast ’m: ”Weet jij het? Een storyteller?” Nee, dan kun je beter zeggen dat je copywriter bent.

Maar wacht. Copywriter? Ik snap het. En de bureaus en klanten waarvoor ik werk ook. Maar anderen? De jonge hemelbestormers? Zonder kennis van ons jargon? Tijd voor een onderzoek. Bij B-Amsterdam. Mijn werkplek. Ik stelde een aantal ondernemers de doodsimpele vraag: ”Wat is een copywriter?” En het was meteen raak. ”Dat is als je ergens rechten op hebt. En de copywriter legt dat vast.” 

Na een rondje rondvragen, had de ene helft geen idee. De andere helft wist dat ik commerciële teksten schreef. In opdracht. Maar niet dat ik ook ideeën en campagnes bedacht. Dat moest ik erbij vertellen.

Dus vroeg ik aan een andere groep: ”Wat doet iemand die concept & copy doet?” Doodse stilte. Nota bene in B. Broeinest van start-ups. Future business. Waarvan sommigen groot gaan worden. Maar geen idee hebben wat ’een’ concept & copy is. Terwijl het wel op mijn LinkedIn staat. Martijn de Vreeze. Concept & copy. Daar gaat je 5 seconden pitch.

Dat zette mij aan het denken. Zal ik terug naar af gaan? Zeggen dat ik reclamemaker ben. Mooi woord. Vintage klank. Authentiek. Ambachtelijk. Passend bij de tijdsgeest van nu. En je kan er alles onder hangen. Ideeën. Verhalen. Campagnes. Apps. Docu’s. Maar toch. Reclame klinkt té old school voor new business. In de reclame was de damesmode op de eerste verdieping bij de V&D.

Zal ik dan maar zeggen dat ik creatief ben? Dat is mijn buurvrouw die wenskaarten knipt ook. Hybride creatief? Digital creative? Contentbedenker? Activatiemaker? ”Wat voor pilletjes slik jij, Martijn?” 

Ik kwam thuis, dronk een wijntje en ging naar bed. Op naar dromenland. En in mijn droom sprak ik weer met de Mexicanen. Ik vertelde dat ik ’sales improving creative story writer’ ben. ”Aaaah… you work in advertising. Please write about our beach in Adformatie. We need more tourists in Mahahual. They will love it!”

Muy bien. Ze snapten mij. Maar of ik het zelf nog snapte…..