Eind vorig jaar bestond de banner twintig jaar. En ik heb dat helemaal gemist. Niets gezien. Niks van meegekregen. Ook niet op geklikt trouwens. Op die twintigjarige banner. Het was een verjaardag zonder slingers. Want de banner, die is er bijna geweest.
In 1995 verscheen de eerste banner op het toen nog piepjonge internet. “Hé leuk, wat is dat?”, moeten de nerds van die tijd (ze waren nog lang niet cool en kregen zeker geen meisjes) hebben gedacht, want ze klikten er massaal op. De eerste banner had een klikratio van dik 44%. En dat vanwege slechts één vraag: “Have you ever clicked your mouse here?”
Mooie tijden volgden. Flash banners, videobanners, page take-overs. Absurd hoge klikratio’s. Reclamebureaus konden hun creativiteit erin kwijt: lieten er bands in optreden; mensen mee spelen; of hun populaire TV reclamesterren in rondlopen, Mac and PC. Ik weet nog hoe ik zelf ooit in een filmstudio stond, met scheurende auto’s, acteurs, regisseurs, gaffers, grippers, best boys en juffrouwen van de catering. En dat allemaal voor een banner. Het kon niet op.
Imiddels hebben reclame creatieven de banner allang de rug toegekeerd en hun heil gezocht in branded content, native advertising, services, youtube of God weet wat. En ook de internetgebruiker laat de banner links liggen. Keek men in 1995 nog op van een banner, inmiddels is de kans dat iemand op een banner klikt ongeveer even groot als dat 'ie wordt getroffen door een bliksemschicht, terwijl hij bezig is een berg te beklimmen met twee armen in het gips'. Of zoiets. Hoe dan ook, klein. En daarmee is het plaatsen van een banner steeds zinlozer. Er groeit een generatie op die letterlijk blind is voor banners. 54% van alle mannelijke internetgebruikers tussen de 18 en 21 jaar heeft een AdBlocker draaien.
Met die allereerste banner hebben we niets minder dan een monster gecreëerd. Dat mooie blanco canvas dat het internet in 1995 was, werd langzaamaan verkracht door storende, knipperende, schreeuwende boodschappen, waar je helemaal niets aan hebt. In alles staat de banner haaks op wat de belofte van wat het wereldwijde web ooit was.
Maar, de banner is dan misschien wel in verval, hij is nog lang niet dood. Hoe graag Bob Hoffmann ook zou willen dat we dat roepen. In de tussentijd kunnen we misschien beter luisteren naar wat de maker van de eerste banner, Joe McCambley, te zeggen heeft: “We’ve put the wrong things in the pixels and then we blame the pixels... ” Twintig jaar nadat hij zijn eerste banner schreef, komt hij tot de conclusie dat de toekomst van reclame niet ligt in het schreeuwen tegen mensen. We moeten terug naar de vraag: "Hoe kunnen we je helpen?"
De irritatie wordt er niet minder om. Zolang ik in de Nu.nl app de voetbaluitslagen niet kan lezen omdat mijn halve scherm (!) gevuld is met een banner voor winterjassen (die ik al heb), blijft de irritatie. Laatst ontdekte ik trouwens voor het eerst dat je in een banner kunt aangeven ‘Heb ik al’. Wat een genot: een banner die luistert. Waartegen je kunt zeggen: kappen nou. Wie optimistisch is, haalt daar tenminste een sprankje hoop uit.
Foto: The You Museum (ook een aanrader)
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!