Waarom praat ik in de kroeg over mijn scrumervaringen?

Tekst: Kim ten Brink*

Omdat ik al sinds jaar en dag in de IT werk, is het woord ‘scrum’ mij niet vreemd. Zo begin 2000 zag ik vaak tijdens mijn eerste koppen koffie in de vroege ochtend clubjes  mannen verzameld rondom een muur. Die muur zat vol met kleurrijke post-its die de mensen druk heen en weer plakten tijdens die dagelijkse ‘stand-up meeting’. Na deze dagelijkse stand-up doken ze weer achter hun computers om daar niet vandaan te komen indien strikt noodzakelijk.

Destijds had ik nog geen idee wat de omvang en impact van de procesmethodologie ‘Scrum’ zou worden. Ik vond het er altijd gezellig en bijzonder uitzien, de kleurrijke muren een mooie bonus en leuke opfrisser van de saaie kantoorruimtes.

1-0 voor Scrum

Maar het duurde natuurlijk niet lang of ik stond ook bij diezelfde werkgever dagelijks te ‘stand-uppen’. Dit deden wij als team nog zonder scrumboard met gekleurde plakkers. Maar het principe dat je elkaar iedere ochtend even kort op de hoogte brengt van je plannen voor de dag, was een waardevolle toevoeging. Koffiedrinken doe je toch en als iedereen staat, dan houd je lekker de vaart in de meeting.

Alle post-it’s op ‘done’

Toen ik voor het eerst in developmentprojecten ging meedraaien, zag ik aan de zijlijn wat het scrummen in een developmentteam voor de organisatie en haar klanten betekent. De mensen die het liefst weken onafgebroken coderen/programmeren en knutselen achter hun scherm, gingen nu steeds in korte cycli van twee weken met elkaar aan de slag. Iedere twee weken werd vooraf precies bepaald wat er in die twee weken moest worden gebouwd. En samen gingen zij die twee weken aan de slag om dit te realiseren. Met iedere dag een statusupdate van alle teamleden (geholpen door de post-it’s). En aan het einde van iedere ‘sprint’ was er een nieuw brokje functionaliteit: helemaal klaar. Alle post-its op ‘done’. En weer op naar de volgende sprint. Weg was het individualistisch bouwen aan één stuk functionaliteit, weken achter elkaar, los van alle andere teamleden en met alle risco’s vandien. Er werd gecommuniceerd, zaken werden transparent, inzichtelijk en steeds sneller kwamen brokken nieuwe functionaliteit beschikbaar. Een verkeerde keuze was eigenlijk nooit meer dan twee weken weggegooide effort. Agile noemen we dat dan. Waarom had iemand dit niet eerder bedacht?

Weer zittend vergaderen

Maar in de volgende jaren en bij mijn volgende werkgevers werden post-its voor mij al snel weer gewoon de manier om mijn to-do’s rond mijn monitor te plakken. Vergaderen doe je gewoon zittend rond een grote tafel. Met laptop en telefoon erbij. Lange trajecten, veel stakeholders en veel meningen.

Nu, terwijl in de IT het scrummen inmiddels al jarenlang bekend is en in allerlei vormen en soorten wordt toegepast, lijkt het de laatste tijd alsof de rest van werkend Nederland (en daarbuiten) langzaamaan bekend raakt met het fenomeen. ‘Dat scrummen, wat is dat eigenlijk?’, hoor ik ineens ook in mijn eigen vriendenkring. Agile, kanban, sprints. Waar komt dit nu ineens vandaan? Waarom zit ik in de kroeg ineens over mijn scrumervaringen te praten?

Eigen verantwoordelijkheid van medewerker

Het lijkt te maken te hebben met de transitie die veel (vaak jonge) organisaties momenteel doormaken naar een leaner, flexibeler organisatiemodel waarbij hiërarchie taboe is en de eigen verantwoordelijkheid van de medewerker voorop staat. Met tribes en squads en guilds. We zijn in de ban van agile, met zelfsturende teams.

Die zelfsturende teams, die werken dus vaak volgens scrum. Niet alleen de developmentteams maar de hele organisatie. Als deze methode zaken efficiënter en transparanter maakt, waarom zouden wij dit niet allemaal gaan doen?

Marketing goes agile

Hoe leuk is het, dat ik nu ook in een organisatie werk die recent deze kanteling heeft gemaakt naar een agile organisatie. Met zelfsturende teams. Wij hebben  geen afdelingen meer. Geen managers, salesteam of administratie. We hebben teams met captains en coaches en in ieder team zijn alle disciplines vertegenwoordigd. Allemaal kleine bedrijfjes dus en ieder team moet zijn eigen broek ophouden. En we hebben Scrum, stand-ups en sprints!

Post-its blijken overigens helaas passé. Daar zijn natuurlijk tools voor ontwikkeld. Dit doen we gewoon in Jira. En ik ben geen marketingmanager meer, maar marketingcoach.

In alle eerlijkheid weet ik nog niet precies hoe ik deze aardverschuiving in mijn werkwijze moet gaan vormgeven. Want eigenlijk heb ik het te druk voor sprints en stand-ups. En refinements. En retrospectives. ;-). Ik deel graag mijn eerste ervaringen in een volgend blog.

*Kim ten Brink is marketingcoach bij Computest