Reclamebiecht

Komt een reclamemaker bij de pastoor en zegt: "Vergeef me vader, ik heb gezondigd. Ik heb het hele jaar ongegeneerd producten en diensten aangeprezen".

De pastoor –nog jong van lijf en geest- ziet niet direct het probleem en vraagt: "Wat is daar mis mee, mijn kind?”. De reclamemaker hakkelend: “Nou ja, ik heb mogelijk wat overdreven over de magische kracht van die Sun vaatwastabletten. Misschien een beetje gejokt over de voorwaarden van het Ziggo-abonnement. En eerlijk gezegd wist ik ook wel dat er geen truffel in zat, in de pasta van Aldi. Waarschijnlijk was ik achteraf gezien ook weleens knap irritant pastoor. Met die zingende Simpelvingers en dat TUI-monster. Daarbij ook opdringerig. De mensen hebben al drie tv’s. En toch wilde ik dat ze er nog een gebogen 50 inch scherm bij kochten, voor in de logeerkamer”.

De pastoor onderbrak de medley van bekentenissen: “Zo zo, dat is niet niets, wat wil je dat ik zeg mijn zoon?”. “Nou”, zei de reclamemaker, “mijn klant en ik zijn natuurlijk al gestraft met de Loden Leeuw en het Gouden Windei. Zou dat niet genoeg zijn vader?”. “Dat denk ik niet zoon, ik zou maar eens maandje stoppen met dat commerciële circus. Vier weken onbaatzuchtige reclame maken, warm met veel blije mensen, kinderen en emotie, veel emotie. Doe maar even niet nemen, mijn kind. Maar geven!”.

“Geven vader, ik ben toch zeker Sinterklaas niet!” “Ik ook niet”, snauwde de pastoor. “Neem een voorbeeld aan de fijne reclames van Albert-Heijn, C&A en KPN. Of Lidl, die met Robert ten Brink families weer samen aan de kersttafel brengt!”. “Is dat geen weggegooid geld dan?”. “Nee hoor zoon, wie goed doet, goed ontmoet. Daar pluk je volgend jaar de vruchten van”. De pastoor ziet langs het gordijn de volgende zondaar aankomen, en sluit af met: “Haal nog even die heidense Arie Boomsma en Adelheid Roosen van de buis, was je handen met wijwater en al je zonden zijn vergeven mijn kind”.

Deze column van Etcetera's Dick van der Lecq staat dit weekend in Het Parool.