Laatst stuitte ik op een filmpje waarin de Antwerpse burgemeester Bart de Wever werd ingeskypt voor een radioprogramma.
De dj zegt: ‘Zeg, ik ben een beetje afgeleid want je hebt een mooi hemdje aan. Dat heb jij zeker speciaal aangetrokken voor de mensen die in de app live naar ons kijken?’
De burgemeester verblikt of verbloost niet en de dj komt na een voorzichtige aanzet nu maar direct ter zake. ‘Maar volgens mij… Kan het zijn dat je onder dat hemdje in je onderbroek zit?’
Je hoort De Wever bijna denken: hoe weet ze dat?! Om vervolgens zelf met het antwoord te komen. ‘Ja, omdat ik voor een spiegel zit waarschijnlijk. Verdorie, daar had ik geen rekening mee gehouden’.
De dj lacht nu voluit en zegt dat het altijd verstandig is om even te checken wat er achter je te zien is in een videocall. Een collega van de dj strijkt de plooi direct glad door te zeggen dat het toch heel normaal is als je op een zaterdagochtend gaat skypen in je onderbroek. De burgemeester onthoudt zich wijselijk van commentaar.
Is de man zijn reputatie geschaad? Nee, ik vind van niet. Het laat juist zien dat hij ook maar een mens is. Hij had ook géén onderbroek aan kunnen hebben of vrouwenlingerie zoals iemand schreef in de comments onder het filmpje op You Tube. Hij zal juist meer populariteit genieten omdat mensen zich kunnen herkennen in hem.
Het is ook menselijk, zo is diverse keren gebleken, met als bekendste voorbeeld de Amerikaans professor Robert Kelly. Hij werd vanuit zijn huis geïnterviewd door BBC News over het afzetten van de Zuid-Koreaanse president, toen zijn dansende dochtertje achter hem de kamer binnenkwam, gevolgd door haar broertje in een loopstoeltje en zijn vrouw die de situatie - tevergeefs - nog probeert te redden.
Dit alles speelde zich af in 2017 en toen waren kinderen in beeld van een interview zo bijzonder dat het in no time viraal ging. Robert Kelly was bang dat na dit filmpje hij nooit meer door de BBC gevraagd zou worden als Zuid- Korea-expert, maar het tegenovergestelde gebeurde, Zijn familie werd een hit op het internet en Kelly mocht nog vaker aantreden bij de BBC.
Wat kunnen we hiervan leren? Misschien moeten bedrijven het idee loslaten dat ze overal controle over kunnen hebben. En dat het mechanisch opdreunen van kernboodschappen misschien zorgt dat je niet het foute antwoord geeft, maar wel een vreemde 'onmenselijke' indruk achterlaat. In wat voor setting dan ook draagt dat niet bij aan het imago van je bedrijf.
Juist door je verhaal persoonlijker te maken, kom je een stuk verder. Laat los, permitteer je een fout, en wie weet stijgt je populariteit naar ongekende hoogtes. Of je zet een trend, zoals David Kelly, die in 2017 niet kunnen had bedenken dat anno 2021 het volkomen normaal is dat kinderen door het beeld van een videocall lopen.
Wie weet is het over drie jaar heel normaal om je video-interviews in onderbroek te geven.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!