Waar denk je als eerste aan als je met de merknaam ‘Temper’ wordt geconfronteerd? Misschien aan ‘het temperen van verwachtingen’ (niet positief). Of aan ‘bad temper’ (slecht humeur, ook niet zo positief). Maar dat kan Niels Arntz, medeoprichter van het merk geen bal schelen. Toen de naam eenmaal op tafel lag (een samentrekking van ‘temporary’ en ‘worker’), raakte hij er dusdanig aan verknocht dat hij er geen afscheid meer van kon nemen. ‘We werken wel om de nadelen heen’, zegt hij terwijl hij het logo van de app - tmpr - laat zien, ‘en het is makkelijk als werkwoord te gebruiken, ik temper, jij tempert.’
In het atrium van één van de hipsterkantoorparadijzen van B. Amsterdam aan de uitvalsweg naar de A4 in Amsterdam-West, vertellen Arntz en de head of marketing van Temper, Kenneth Wijngaarde, over het bestaansrecht van het merk. ‘Temper is een digitaal prikbord waar opdrachtgevers in de horeca en detailhandel klussen plaatsen. Studenten of anderen die op zoek zijn naar werk in die branches, kunnen er een profiel opbouwen om hun diensten te verkopen. We bieden hen een podium waarop zij op een laagdrempelige en flexibele manier hun diensten kunnen aanbieden.’
Slecht geregeld
Ja, dat klinkt als ‘de Uber voor horeca- en winkelwerk’. Net als bij dat platform (en Airbnb en noem maar op), beoordelen partijen elkaar. Het is dus in het belang van beiden om iets goeds te bieden. Arntz en Wijngaarde hebben het niet over uitzendkrachten, maar over ‘FreeFlexers’. ‘Kijk’, zegt Arntz, ‘mensen kunnen werken, ze hebben bepaalde skills, maar ze hebben er geen zin in omdat het vaak zo slecht geregeld is.'
'De werktijden zijn slecht, je wordt niet altijd goed behandeld en dan betaalt het ook nog eens matig. Daar zagen wij een kans, namelijk om werkgevers te helpen om interessant te worden voor flexibel personeel. Veel van hen zien niet in dat het belangrijk is om je te positioneren als een goede opdrachtgever.’
Dat ‘helpen’ gaat nu niet verder dan het – middels de ratings van de FreeFlexers - laten zien hoe een bedrijf ervoor staat. ‘Maar de droom is om meer te doen’, zegt Arntz, ‘kennis delen bijvoorbeeld, hoe heeft een andere opdrachtgever het opgelost? Bovendien zien wij als eerste, middels big data, in welke regio’s er tekorten zijn, waarmee we opdrachtgevers bijvoorbeeld kunnen triggeren om zelf koks op te gaan leiden.’
Lobby Den Haag
Arntz is ervan overtuigd dat hij met Temper een verandering ten goede kan bewerkstelligen in de Nederlandse maatschappij (en wellicht (ver) daarbuiten…). ‘Uit de Arbobalans 2018 van TNO zien we dat de beperkte zelfstandigheid en de hoge werkdruk in de horeca leidt tot stress en burn-outs. Uit een analyse van horecavacatures komt dat “stressbestendigheid” vele malen vaker gevraagd wordt dan gemiddeld. Waarom zou je in de horeca standaard 12 uur moeten werken? Temper kan een force for good zijn daarin.’
Daarom werkt Temper ook samen met FNV Horeca. Wat dat behelst? ‘Samen sturen wij op goed opdrachtgeverschap. Daarin voelen wij ons verantwoordelijk voor de flexibele schil, de FNV is er voor de vaste kern van vaste werknemers. We maken elkaar sterker door kennis te delen, samen voorwaarden op te stellen en gezamenlijk lobby te voeren in Den Haag.’
Module
Nou is de concurrentie op de markt voor flexwerk huge. Er zijn de traditionele partijen als Randstad, en er zijn legio initiatieven die zich richten op studenten en andere jongelingen, zoals Youngcapital en meer recent Youbahn. ‘En dan heb je ook nog de 0-urencontracten van werkgevers. Maar we hebben geen vergelijkbare tegenstanders. Het is allemaal traditioneel en er is zoveel mis mee.’
En dan gaat het wat Temper betreft vooral om het gebrek aan autonomie. ‘Dat je zelf kunt bepalen waar je werkt en voor hoeveel geld. Dat je volledige controle hebt over de balans tussen privé en werk. Dat je niet vast zit aan verplichte werkdagen. Dat is voor 80 procent van de gebruikers de reden om Temper te gebruiken. Daarom spreken wij ook van FreeFlexer en niet meer van freelancer.’
Misschien belooft Arntz iets teveel als hij zegt dat je zelf bepaalt voor hoeveel geld je werkt. Maar hetzelfde systeem als bij Uber kan in theorie leiden tot hogere uurtarieven bij een hoge vraag en een laag aanbod (en vice versa). Daarnaast is Temper bezig met een module die FreeFlexers in staat stelt in de app te onderhandelen over het uurtarief.
Meer USP's
Wat nog meer usp’s zijn? Wijngaarde: ‘Nou, het is een opstap naar vast werk. Bij traditionele uitzendbureaus als Randstad moet daar een stevige fee voor betaald worden. Dat is een slot op de deur waardoor veel mensen moeilijk uit de flexcirkel komen. Wij doen dat niet. We sturen alleen maar een kaartje naar je, met gefeliciteerd, good for you.’ Ondoorzichtige margeverhalen zijn er bij Temper niet. De vaste fee is drie euro per uur, onafhankelijk van het uurtarief dat de FreeFlexer betaald krijgt.
Het business-to-business-gedeelte is overigens gewoon ouderwets ambachtelijk saleswerk. Bellen, klanten bezoeken en dan hopen op word of mouth. ‘Organisch komt er inmiddels veel onze kant op. Aanvankelijk kwamen wij alleen binnen voor “piek en ziek”, maar dat verandert nu. We worden nu meer een structurele oplossing. En ja, dat gaat hand in hand met de vaste personeelskern van een bedrijf. Die heb je ook nodig voor het behoud van het DNA. Maar elk bedrijf heeft ook een flexibele schil nodig.’
Eng voor verzekeraars
De goede bedoelingen lijken er vanaf te spatten, maar het is niet onmogelijk dat mensen enige reserve voelen. Flexibel werk is meer dan eens met moderne slavernij vergeleken, en de platformeconomie – met het ‘swipen voor een klusje’ – vinden veel mensen ook geen al te duurzaam vooruitzicht. Slave to the algorithm. Waar is de sociale zekerheid? Waar is de pensioenopbouw?
Arntz ziet dat niet als het probleem van Temper alleen. Toch zegt hij er wel over na te hebben gedacht. ‘Aansprakelijkheidsverzekeringen, verzekeringen tegen arbeidsongeschiktheid, pensioenen, dat zijn dingen die aangeboden zouden kunnen worden op ons platform.’ Daar zitten twee uitdagingen in. De desinteresse bij de jonge FreeFlexers en de exorbitant hoge premies. ‘We moeten die informatie toegankelijk maken. Vertellen dat ze voor 46 cent per uur verzekerd zijn. De volgende horde is arbeidsongeschiktheid. Dat is eng voor verzekeraars. Dat gaan we oplossen door de massa te mobiliseren. We moeten toe naar een nieuwe solidariteit.’
Verder belooft Arntz opperste transparantie: ‘Wij hebben geen algoritmen lopen. De filters bedien je zelf. Wij doen nul sturing. En let wel, de grote uitzenders zijn pas later begonnen met visie en purpose. Wij zijn vanaf de start in gesprek met vakbond en belastingdienst.’
Lef
In de commercial die Temper onlangs lanceerde (bureau: Truman), zien we een steeds groter groeiende groep jongelingen optrekken naar een standbeeld dat iets weg heeft van een standbeeld van een dictator als Saddam Hussein (of Stalin, of Lenin), dat ze vervolgens met vereende krachten omtrekken. Het standbeeld is een metafoor voor de status quo van de inflexibiliteit van flexibel werk.
De impliciete oproep is dan ook: neem het heft in eigen handen en word eigen baas. De bijbehorende merkwaarden luiden: ‘optimistisch’, ‘inspirerend’ en ‘lef’. Wijngaarde: ‘De grote vijand is het oude, het starre, de machtsverhouding bij de opdrachtgever. Daar staat die wijzende vinger van het standbeeld voor. Het representeert echter geen opstand, maar een positieve beweging. Met meer werkvreugde, minder ziekte en betere werkomstandigheden.’
Verlanglijstje
Het is nu dus horeca, detailhandel, en ook een heel klein beetje charity. (Voor FreeFlexers die iets terug willen doen voor de maatschappij, maar niet weten waar en hoe.) Wat staat er verder op het verlanglijstje? Arntz: ‘We kijken naar de bouwsector, de zorg en het onderwijs.’
