Wie weer eens lekker breed wil grijnzen, kijkt naar de rapportcijfers die meerdere “deskundigen” aan onze ministers meenden te moeten geven, of de waardering van het grote publiek, die opiniepeilers ter gelegenheid van Prinsjesdag mochten vaststellen. Neem het oordeel over Rutte. Enquêteur IPSOS peilde in opdracht van de NPO voor hem een 5,6. Het AD van Prinsjesdag laat het Kamerlid Gesthuizen (SP) en de ex-politici Rottenberg (PvdA) en Linschoten (VVD) ook oordelen. Van hen krijgt Rutte geen kleine onvoldoende, maar juist een 8, hij krijgt vier van de vijf sterren die te behalen zijn. Dat vindt ook de redactie van De Volkskrant: 8. Maar het tv-programma “Een Vandaag” ging zelf peilen en daar krijgt Rutte van niet meer dan 41% van onze landgenoten het vertrouwen. Dat is zeker geen 8, eerder een 4.
Staatsman
Het AD van zaterdag kwalificeerde hem niettemin als “een staatsman”. Hoewel de NRC meent dat Rutte's kabinet zijn stabiliteit dreigt te verliezen. Want het heeft geen nieuwe agenda meer. Dus de staatsman zonder agenda haalt een magere 6, twee maal een 8 en eenmaal een 4 ! Een lekker duidelijk beeld heeft Rutte van zichzelf, of de resultaten van zijn arbeid, weten te creëren zeg.
Of kijk naar Dijsselbloem. De man past goed op de centen, oordeelt 55% van de bevraagde kiezers bij “Een Vandaag”. Dat komt in de buurt van wat IPSOS peilde: 6,1. Het AD-trio bevestigt dat ook nog eens. Hun oordeel over Dijsselbloem is 2,5 ster van de 5 sterren die maximaal te verwerven zijn. Dat is dus een 5. Matig tot voldoende, is die Dijsselbloem, aldus deze “vakjury” van het AD. Helemáál niet, zegt De Volkskrant, die man verdient een 9 ! Kennelijk heeft de redactie teruggedacht aan wat Dijsselbloem deed tijdens de bankencrisis, de kredietcrisis, de economische crisis, zijn voorzitterschap van de eurogroep, het pragmatische begrotingsoverleg met drie oppositiepartijen en zijn duidelijke taal over de Europese Commissie-voorzitter Juncker. Een 9 dus.
Bezopen
Tja, hoe zit het nou ? Zelfs de beroepsvolgers van de politiek verschillen diametraal in hun waarnemingen, ergens tussen een 5 en een 9 krijgt onze nationale kasbeheerder! Bezopen. Als je nu van één minister kunt vaststellen wat hij presteert, dan is het wel de minister van Financiën! Nou, nog ééntje dan. Minister Schippers. Zij krijgt een 7 bij het AD. Een 8 zelfs bij De Volkskrant. IPSOS noteerde bij maatgevende burgers daarentegen een 4,8. “EenVandaag” zakte nog verder: 31%, dus een 3,1 ? Zelfs vakbekwame opiniepeilers komen tot drastische verschillen. Logisch: mevrouw Schippers is buitengewoon kundig en ongemeen onkundig tegelijk. Wist u dat niet ?
Vreemde voetbalwedstrijd
Het is als een vreemde voetbalwedstrijd. Iedereen weet wel wat voor spelletje het is. Maar er hangen drie scoreborden, met alle drie een andere uitslag. Want de terreinknecht levert de score voor het ene bord, de voorzitter die voor het andere en de 4e official doet het derde scorebord. Een leuke competitie zou dat worden. Het is mijn diepe overtuiging dat wat de politiek betreft vrijwel het gehele electoraat, plus veel van de beroepsvolgers, niet weten waar ze het over hebben. Ze kunnen meestentijds gewoon niet doorzien wat een bewindspersoon presteert of uit handen laat vallen. Of hij compromissen weet te smeden of niet. Ze hebben geen weet van de sterke pressiegroepen, maatschappelijke krachten, rechters of andere EU-hoofdsteden die hem of haar de voet dwars zetten.
Gemakkelijke cliché’s
Mediamakers oordelen vaak alleen oppervlakkig gezien de vorderingen met het program-sec dat die minister of het kabinet had. Burgers kijken hoogstens naar hun eigen positie of inkomen, voor zover dat door kabinetsmaatregelen wordt beïnvloed. Dan wel oordelen zij naar een enkel incident (MH17) en laten dus vooral hun sentimenten spreken. Of zij praten anderen na. Dan wel hanteren zij gemakkelijke cliché’s over de partij waar de bewindspersoon toe behoort.
Denk maar niet dat mediamakers zich hieraan weten te onttrekken. Die zitten ook niet elke dag - lees: nimmer ! - bij een minister in diens werkkamer, of in de Treveszaal bij het kabinet, en luisteren evenmin van een minister zijn telefoon af (hoop ik). Nee, mediamakers moeten het meestentijds doen met een voorlichter of een backbencher, een oud-politicus die nog wat relaties met de zittende lieden heeft, een parlementair stuk, een lobbyist, of een opiniated hoogleraar.
Griezelig
Wat moet je hier nou toch mee ? Voor de burger betekent het dat hij nooit meer dan één medium zou moeten lezen of aanhoren, want anders raakt hij in totale verwarring. Dat gaat dus fout, want hij krijgt vele indrukken te verwerken, van media, peergroup en gezinsleden. Voor de natie als geheel zou deze situatie kunnen betekenen, dat er nooit of te nimmer een gezonde collectieve basis van feiten is waarop zij haar oordeel baseert als er verkiezingen zijn. Griezelig eigenlijk. De verkiezingsuitslag, en dus de machtsverdeling, blijkt nog altijd afhankelijk van een chaos aan indrukken, halfbegrepen feiten en vele meningen.
Halfbakken meningen
Hoe moet je hier als voorlichter, of extern bureau, nu in vredesnaam een communicatiestrategie op baseren ? Afhankelijk van de issue kiezen voor één of een beperkt aantal specifieke doelgroepen en er het beste van hopen, lijkt het. Maar als communicatiedeskundige van een ministerie zal je dat lang niet altijd lukken. Alle Nederlanders horen nu eenmaal te worden geïnformeerd, niet alleen wat doelgroepen. Een presentatie van een minister is er voor álle media. Speeches ook. Bovendien wil elke minister liefst dagelijks het gehéle electoraat behagen. Met doelgroepspecifieke beeldvorming kom je er dan niet. Dus we blijven afhankelijk van vele, tegenstrijdige en halfbakken meningen waarop we ons oordeel mogen baseren. Prettig….
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!