Een opvallende actie van het Britse cereal-merk Surreal. Het bedrijf plaatst billboards met wervende teksten als Serena Williams eats our Cereal, Michael Jordan loves our cereal en Official cereal of Ronaldo. Zó hé! Dat zo’n klein merk deze grootheden kan strikken! Waar betalen ze dat van?
Can’t afford
Nou, Surreal betaalt de beroemdheden helemaal niets! Op LinkedIn maakt het bedrijf duidelijk hoe de vork in de steel zit: ‘We can’t afford famous celebrities, so we just found normal people with famous names and paid them to say nice things about our cereal.’ Ook op de billboards is in kleine letters te lezen dat het niet om de echte Williams, Ronaldo of Jordan gaat. Over Michael Jordan: ‘He’s just a normal bloke who lives in St. Alban’s but he does really like it’. Ja, ja.
Surreal lijkt overigens niet bang voor claims van de beroemdheden. Op dezelfde post op Linkedin zegt het: ‘Now we can use their names wherever we like and no one can stop us. Wel voegen ze daar nog aan toe: We didn’t check that with legal, but we’re sure it’s fine.'
Legal
Ik vermoed dat Surreal dit alles wel degelijk tot op de bodem heeft gecheckt met legal en dat legal heeft gezegd: oei, dat kan juridisch niet door de beugel, zo meelliften op de bekendheid van deze wereldberoemde personen die normaal bakken met geld vragen (en krijgen) voor gebruik van hun naam in commerciële boodschappen. Beter maar niet doen.
Risico-afweging
Dat Surreal desondanks heeft doorgezet is denk ik een risico-afweging geweest. Deze campagne levert veel publiciteit op, niet alleen door de reclame zelf, maar misschien nog wel meer doordat de media er over gaan schrijven. Daar staat tegenover dat de kans dat de celebrities ook daadwerkelijk in actie komen en je voor het gerecht slepen misschien niet zo groot is. Een pittige brief van een advocaat kun je wel verwachten, maar als je dan heel hard ‘sorry’ roept, een plan B hebt en de campagne meteen kunt stoppen, is de kans groot dat het allemaal met een sisser afloopt.
Ronald de Boer
Een aardig Nederlands voorbeeld van zo’n grapje met een naam van een bekende persoon kwam jaren geleden van het tijdschrift Panorama. Om de verkoop van het blad te stuwen kondigt Panorama in 1998 in aanloop naar het WK ‘Het grote Ronald de Boer Interview’ aan. Daarin noemt De Boer trainer Guus Hiddink ‘een slappe lul’ en ‘een lafaard’ en stelt hij dat Hiddink nog niet eens de schoenen van Van Gaal of Cruijff zou mogen poetsen. Pas aan het einde van het interview wordt duidelijk dat de geïnterviewde sportmasseur Ronald de Boer uit Dommelen is.
De echte De Boer maakte er wel een punt van en kreeg in juni 1998 van de rechter gelijk. Panorama moest een forse schadevergoeding aan de voetballer betalen.
Bas Kist - Merkenbureau Chiever
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!