Mark Rutte wint de prijs voor de derde keer. Rutte toont meesterschap in maximale welwillendheid die hij richting oppositie presenteert. Altijd geduldig. Vaak vriendelijk en meegaand. Regelmatig concreet en messcherp. Kortom, realistische woorden, alert blijven als je opponent je in een hoek drijft en het blijven herhalen van de kernboodschap. Dit recept blijkt te werken. Niet mooi, maar wel effectief en dat dwingt respect af tijdens Algemene Beschouwingen, die bol staan van de politieke spanning van een kabinet dat meerderheden zoekt.
Wilders in verlegenheid
Het betoog in eerste termijn van Sybrand Buma was goed uitgewerkt aan de hand van de centrale boodschap ‘participatiesamenleving’ van het kabinet. Helder gaf hij aan waar de wegen van het CDA en het kabinet scheiden met mooie labels en voorbeelden. Qua presentatie deed hij onder voor collega’s als Pechtold, Wilders en Van der Staaij, die natuurlijker sprekers zijn. Waar Buma excelleerde was op het gebied van interrupties. Hij was de eerste die Wilders in verlegenheid bracht en wist met zijn ‘zoek het maar uit’-opmerking richting Samsom op de eerste dag het debat inhoudelijk op scherp te zetten. Ook was hij op de tweede dag degene die op strategisch niveau het kabinet keer op keer tot duidelijkheid dwong. Qua voordracht valt er voor Buma nog zeker wat te winnen.
Indrukwekkend optreden Van der Staaij
Complimenten van de jury voor het betoog van Kees van der Staaij in eerste termijn. Het betoog begon met veel humor, waardoor hij ieders aandacht wist te trekken op een moment dat iedere vaart en aandacht uit het debat was weggevloeid. Hij hield de aandacht vast met een mooi gestructureerd betoog dat uiteindelijk bijna de status van een preek over de ark van Noach kreeg. Maar wel een die iedereen wilde blijven volgen. Overigens wist Van der Staaij ook bij interrupties regelmatig een wezenlijke bijdrage te leveren.
Tirade Wilders ondermijnt
Minder onder de indruk was de jury van het optreden van Geert Wilders tijdens zijn eerste termijn. Het betoog van Wilders was zoals bij hem gebruikelijk scherp van toon met veel humor. Daar is niets mis mee. Maar Wilders misdroeg zich vanuit debatperspectief ronduit door stelselmatig te weigeren ook maar een begin te maken bij het beantwoorden. In plaats daarvan verviel hij in persoonlijk en beledigend taakgebruik. Dit maakte een zinnig debat onmogelijk. Zonder reactie op elkaar van deelnemers aan een debat heeft een debat geen zin.
Dieptepunt: motie van afkeuring
Het dieptepunt van de Algemene Politieke Beschouwingen was de door de PVV, SP en Partij voor de Dieren gesteunde motie van afkeuring aan het begin van het debat. De essentie van een democratisch debat is dat partijen argumenten uitwisselen, elkaars argumenten kritisch toetsen en daarna pas een beslissing of standpunt innemen. Door aan het begin van een debat een motie van wantrouwen in stemming te brengen gaven partijen feitelijk aan geen interesse te hebben in het verhaal van het kabinet. Dit is de bijl aan de wortel van het democratisch debat.
Debatprijs
De Debatprijs is een initiatief van het Nederlands Debat Instituut in samenwerking met de Universiteit Leiden. De jury bestaat uit voorzitter Roderik van Grieken (directeur van het Nederlands Debat Instituut), Jaap de Jong (hoogleraar Journalistiek en Nieuwe Media Universiteit Leiden) en Donatello Piras (hoofdtrainer, gespreksleider en debatanalist bij het Nederlands Debat Instituut).
Tijdens de voorgaande edities werd de prijs gewonnen door Femke Halsema (2008), Alexander Pechtold (2009) en Mark Rutte (2010 en 2011). In 2012 werd de prijs niet uitgereikt vanwege de niet-missionaire status van het kabinet, waardoor het karakter van het debat afweek van normale Algemene Beschouwingen.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!