Communicatiemedewerkers van het ministerie van SZW hebben een jaar lang ingebroken in het GPD-systeem, aldus GPD-hoofdredacteur Marcel van Lingen. Een SZW-medewerker heeft zelfs geprobeerd artikelen te beïnvloeden, over onder meer het hoofdpijndossier ontslagrecht. Twee SZW-woordvoerders werkten eerder voor de GPD en maakten waarschijnlijk gebruik van oude inlogcodes. Insiders en kenners reageren: ‘Je moet het niet groter maken dan het is. Dat kan SZW doen door een mea culpa af te geven. Excuses moeten volstaan.’ (zie ook Communicatie Poll, rechterkolom homepage)
Dig Istha, communicatieadviseur en onder meer voormalig directeur voorlichting van twee ministeries: ‘Een overheid die dit soort dingen doet, verlaagt het zich tot het niveau van een bananenrepubliek.
Je kunt in een democratie waarin de persvrijheid het hoogste goed is, zo niet handelen. Dat is werkelijk onacceptabel. Wie is er daar tegenwoordig directeur communicatie? Oh, Stephan Schrover. En nog niet zo heel lang ook? Nou, geen beste start. Als het beleid was te volgen wat een krant over de minister schrijft, dan moet je zeggen: ga jij maar naar huis beste vriend, want je bent er niet voor geschikt. Ik begrijp ook niet dat mensen dit doen. Ten eerste weet je dat het simpelweg niet deugt. Daarnaast weet je dat het áltijd uitkomt. Alles wat je op internet aanrotzooit komt een keer boven tafel: kijk naar prinses Mabel die haar eigen Wikipedia aanpaste. Of de GPD ook debet is aan de kwestie, wil ik niet stellen. Uiteindelijk moet je kunnen uitgaan van vertrouwen. De journalistiek zal nu wel beter naar de bescherming van gegevens gaan kijken, en niet altijd de eigen verjaardag meer als inlogcode nemen. Ik wil nog niet te hard roepen dat de minister moet aftreden. Dat is een zaak van de Tweede Kamer. Maar je moet wel heel goed bekijken naar wie dit heeft bedacht en tegen de juiste persoon maatregelen nemen. Daar is het serieus genoeg voor.’
Hans Scholten, secretaris en woordvoerder beroepsvereniging Logeion: ‘Journalistiek en communicatie zijn twee verschillende werkvelden, die kun je niet zo door elkaar halen. Dat is mijn eerste reactie op wat er naar buiten is gekomen. Daarnaast kan ik me ook wel voorstellen dat je nog eens in je oude mailbox kijkt wat er bij je voormalige werkgever gebeurt. Maar om echt in systemen te kijken naar voorbereide berichten, nee, dat kan niet en gaat veel te ver. Wat mijn persoonlijk advies aan SZW zou zijn? Nou, ik zou ze adviseren een mea culpa naar buiten te brengen. Gewoon zeggen: “Jongens, dit is gebeurd en dat had niet zo gemogen en gemoeten. Het zal niet meer voorkomen.” Ik zou daarnaast de directeur-generaal van SZW een telefoontje naar de hoofdredacteur van de GPD laten plegen om zich persoonlijk te verontschuldigen. Je moet het overigens ook niet groter maken dan het is. Houd het klein. Excuses moeten volstaan.’
Frank van Vree, hoogleraar Journalistiek aan de UvA, publicist en onderzoeker:‘Ik vind het een schokkende kwestie, die maar twee oorzaken kan hebben: of het gaat om grenzenloze naïviteit of het om pure kwaadwilligheid. Welke van de twee het is, kan ik van afstand niet beoordelen. Is het spielerei geweest, dan is het enorm naïef. Maar eerlijk gezegd denk ik niet dat je dit nog als spielerei kunt verkopen. Als iemand in zo´n organisatie zegt: “Goh, ik heb nog een oud password, zullen we die gebruiken?”, en dat gebeurt, dan bestempel ik dat als kwaadwilligheid. Er zou zelfs een jaar lang in de GPD-computers zijn gesnuffeld. Dat riekt wel erg naar opzet. Dat is tegen alle regels waar ambtenaren zich aan moeten houden. Onacceptabel. Ik ken de disciplinaire regels niet op het ministerie, maar er zullen maatregelen gemoeten worden genomen. Als er op politiek niveau kennis van was, kan dit ook zeker niet ongestraft passeren. Welke sanctie daarbij past? Daar houd ik me even op de vlakte. Daar gaat de Tweede Kamer over.’
Jan Goeijenbier, communicatieadviseur en interim-manager, in het verleden bij onder meer de ministeries VROM en Economische Zaken:‘Dit bevestigt het beeld van de Haagse kaasstolp zeer. Die heeft sterk de neiging te vermengen wát nu van wíe is. Als het slechts om twee medewerkers ging die hun nieuwsgierigheid niet konden bedwingen, dan is de reactie van SZW op zondag daar niet mee in overeenstemming. Die was erg serieus en kwam er in de kern op neer: we stoppen ermee. Dat lijkt me de minst wijze reactie om te geven. Als het heeft plaatsgevonden, dan moet daar in de meest krachtige termen afstand van worden genomen. De politiek verantwoordelijken hadden hier hun mening moeten geven en zeer hard duidelijk moeten maken dat dit in de categorie “eens maar nooit weer” valt. Ze zijn vanzelfsprekend politiek verantwoordelijk. Vooral daar waar communicatie direct onder de minister hangt, is die politieke verantwoordelijkheid heel erg dichtbij. Bovendien gaat het over het ontslagrecht, een erg gevoelige kwestie waarover grote verschillen bestaan tussen delen van de Kamer en het kabinet. Als de berichtgeving over dit dossier mogelijk is beïnvloed, is dat een zeer serieuze kwestie. Welke consequenties dat moet hebben, is aan de Tweede Kamer en mogelijk ook aan de rechter.’
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!