Vanwege het succes van de vorige column over het doodvonnis van radiodeejays, leek het me goed er nog een paar zinnen aan te wijden. Met name binnen de radiowereld, die als zeer innovatief bekend staat, werd de column zeer goed ontvangen en begrepen. Echt, iedereen zag zelf ook wel dat het medium radio sterk verouderd, sterk gefragmenteerd en sterk geformatteerd is. Dat de traditionele radio deejay hiermee ten dode opgeschreven is, leverde vele positieve reacties op. De radiomensen kwamen stuk voor stuk op de proppen met goede inhoudelijke argumenten dat de radio inderdaad stuk is, ze waren dat helemaal met mij eens.
Rámon Verkoeijen
Ook zagen radioliefhebbers heel goed in dat het niet om de persoon Rámon ging, maar dat het net zo goed Sophie, Stephan, Menno of Niek had kunnen zijn. Allemaal mensen die zonder problemen over straat kunnen, omdat niemand ze herkent. Het zijn de radiodeejays die zich nagenoeg uitsluitend begeven op alleen de radio, het medium dat de afgelopen zeven jaar in dagbereik een miljoen luisteraars heeft verloren. Ook luisteren er dagelijks meer jongeren niet dan wel naar de radio. Maar niets aan de hand hoor mensen, gewoon lekker doorlullen tussen die plaatjes.
Beeldbepalende gezichten
Marieke, Bram of Armin zijn namen die wel een belletje doen en zien rinkelen. Er komt gelijk een beeld van hun gezicht in je op. Ja, ze zijn op de radio maar kunnen veel meer. Je kent ze als mensen met een echt talent die ook op televisie, social media en events een massaal publiek trekken. Toevalligerwijs zijn het deze gezichten die zich via radio ook op het leidende Q-Music laten horen. Daarmee is het station actueel en relevant.
Creativiteit van een notaris
Het is eigenlijk ongelooflijk dat de radiostations in het algemeen de creativiteit van een bejaarde notaris tentoonspreiden. We hebben al een Top 2000. Zullen we een Top 1000 doen? Nee een Top4000 is er nog niet! Of een Top500? Het lukt de radiodirecteuren niet buiten hun radio muurtjes te koekeloeren en het allesbepalende scherm eens verder te onderzoeken. De schermen en schermpjes waar echt iedereen dagelijks mee interacteert. Waarom is de online succesformule van Carpool Karaoke bijvoorbeeld niet door een radiostation bedacht? Of waarom is Pass the Mic van DJ Cassidy in coronatijd niet door radiomakers gedaan? Laat staan dat ze jaren geleden op de proppen kwamen met een Spotify of Itunes model. En niet pas als het al te laat is. Zelfs de meest populaire podcasts komen niet van een radiostation. Waarom zijn de radiostations niet met Clubhouse gekomen om via het scherm echt contact met hun luisteraars te maken. En als Clubhouse er dan is, waarom zijn de radiostations zo laks met het creëren van een plek daarop? En zo kunnen we nog wel even doorgaan.
Helemaal opnieuw beginnen
De meeste radiomakers zijn zo verliefd op hun eigen radiodingetje dat ze stekeblind zijn geworden voor vernieuwing. Hun vleugels worden steeds kleiner, het worden loopvogels. Radio wordt de Dodo. Opgevreten door digitale varkens en ratten. Mijn collega Boris Nihom deed een goede suggestie na de vorige column. Waarom gaan die mensen niet eens bij elkaar zitten met een lege A4. En dan opschrijven wat radio zou moeten zijn als je het vandaag helemaal opnieuw mag uitvinden? En dan zou zomaar kunnen blijken dat de toekomst van radio niet audio maar video is.
Reacties:
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!