Overslaan en naar de inhoud gaan

Volkswagen is seks, Me and mrs. Jones verdient de Gouden Loeki Aller Tijden

In 1991 maakte DDB voor Volkswagen de fijnste autoreclamefilm aller tijden maar de jury van de Ster Gouden Loeki Aller Tijden is ‘m…
Miniatuurvoorbeeld
Helaas hebben we niet meer de rechten op de originele afbeelding
© adformatie
Miniatuurvoorbeeld
Helaas hebben we niet meer de rechten op de originele afbeelding
© adformatie

door Erwin Wijman

related partner content for mobile comes here

Autoreclame op tv is niet leuk.

Nog nooit, in geen 20 jaar, won een automerk de Gouden Loeki.

Bij de voor de Ster Gouden Loeki Aller Tijden zit dan wel een commercial van een automerk maar dat is liefst 32 jaar oud. 

Het is dat ‘Met de Fiat Panda lach je iedereen uit’-filmpje met die grappige motoragent aan het eind, de politieagent die het laatst en dus het best lacht. Het spotje, van 1983, is gemaakt door Jim Prins van reclamebureau PMSvW.

Er is iets misgegaan bij het weergeven van de video. Ververs de pagina om het opnieuw te proberen.

Het filmpje speelt vaardig in op onze behoefte aan leedvermaak: ja ik geloof het, die Panda is ruim en handig en zuinig en weetikveel en ook nog snel maar die gladjanus in zijn slimme Panda krijgt wel mooi een bon van oom agent. De nominatie anno 2015 laat zien dat de waarheid nooit echt een oude koe wordt: het beste vermaak is leedvermaak.

En de leukste reclame, bewijst de , gaat hoofdzakelijk over dingen die je kunt eten en drinken. IJsjes, chocolade, melk, pindakaas en bier. Voedsel, daar draait alles om in het leven. Voedsel en seks, al komt de seks er bekaaid af in de Loekileuke reclame. De resterende ‘populairste en meest memorabele’ (aldus de jury) Ster-reclame gaat over mobiele telefonie, verzekeringen uit Apeldoorn en vliegtuigen opgediend als zwanen.

Heeft dan echt geen enkel automerk leukere tv-reclame gemaakt dan Fiat? Of even leuke dan.

De kleinste zescilinder ter wereld

Uh. Jawel. Er is een filmpje van hetzelfde PMSvW/Y&R, uit 1991, voor Mazda. Daarin zie je zes dwergen op en neer springen, dan weer snel, dan weer langzaam, en aan het eind hoor je het zinnetje: ‘De kleinste zescilinder ter wereld. In de MX-3 van Mazda’. Gemaakt door Paul Meijer, die ook veel Apeldoorn bellen-reclame bedacht.

Geinige commercial. Maar meer gewaardeerd door fijnproevers en (dus) het reclamevak dan door 17 miljoen mensen dus geen Gouden Loeki-material.

En Volkswagen dan? Ja, Volkswagen (DDB Amsterdam) maakte zeker leuke commercials maar won nooit een Gouden Loeki. Ook dat hondje dat een Golfje nadoet, uit 2013, eindigde dat jaar niet eens in de top 3.

Er zijn twee gedenkwaardige Nederlandse Volkswagen-commercials.

Volkswagen was altijd beter in print dan in film. Kijk niet naar de ‘Schaamrood. Allesbehalve trots op onze nieuwste kleur’-advertentie van 15 oktober jl. maar naar de vier hoogtepunten van de afgelopen twee eeuwen in Nederland: 

-Billboard ‘Volkswagen met pech’ met op de foto een grote Amerikaan met openstaande motorkap en rook uit de motor en daarnaast een Golfje van de Wegenwacht (1994, DDB Needham/Lode Schaeffer en Erik Wünsch);

-Billboard ‘Volkswagen recycling’, met een gerimpelde hand die een Volkswagen-sleutel overhandigt aan een jonge hand (ook 1994, DDB Needham, Lode Schaeffer en Erik Wünsch);

-Dagbladadvertentie met een foto van een oude VW-bus in witte besteluitvoering met op de zijkant in steeds modernere lettertypes ‘Van Dam Radio’, ‘& televisie’, ‘HiFi stereo’, ‘Video’, ‘Compact Disc’, ‘Cd-i’, ‘internet’ (1998, Result DDB);

-Ingezonden mededeling (in de dagbladen in 2007) met de kop ‘Terugroepactie. Volkswagen Golf Type 1 Bouwjaar 1974’, een recall-advertentie over lichte slijtage aan het mechanisme van het handschoenenkastje van het oude Golfje (DDB Amsterdam).

Maar welke zijn dan die twee gedenkwaardige Volkswagen-commercials?

Voor wie er altijd al een had willen hebben

Allereest die voor de Passat uit 2008:

Op een Zuidas-parkeerterrein komen twee kantoormannen in regenjas aanlopen als een derde daar net zijn glanzende zwarte Passat stationwagen parkeert.

‘Zo…eh… toch een Passat geworden?’ begint een van de twee kantoorpikkies.

‘Ja,’ bevestigt de bestuurder, die net uitgestapt is. Hij glimlacht maar is zichtbaar op zijn hoede.

‘Veilige keuze,’ stelt de eerste pikkebaas smalend vast.

Hij wijst zijn collega op de achterbumper: ‘Park distance control… Ik vind die píépjes altijd zo hard…’

Hij loopt langs de auto, omgrijpt de dakreling en zegt dan, op minachtende toon: ‘’t Is net een handvat.’

Dan kijkt hij naar binnen, waarna hij schimpt: ‘Wat ik altijd heb met zo veel beenruimte is: er zit níks, maar je betáált er wél voor.’ Hij haalt nadrukkelijk zijn schouders op naar zijn collega.

Dan kijkt hij door de voorste zijruit naar binnen: ‘Beetje klein stuur, of nie?’

Dat ‘nie’, zonder t, in ambachtelijk Brabants en op hoge toon uitgesproken, draagt in hoge mate bij aan de quasi-authenticiteit van het real life-filmpje.

Als hij de voorkant van de auto heeft bereikt, merkt hij droog op: ‘Xenonverlichting. Nou, ze zien je in elk geval wel aankomen…’ - om na een seconde, ostentatief zijn blik gericht op zijn collega, te vervolgen: ‘…van een kilometer of dertig.’

De Passat-rijder heeft het allemaal lijdzaam aangehoord. Hij gooit het portier dicht en loopt zwijgend weg. De kantoorman blijft nog even begerig staan kijken naar de auto. Hij zucht hoorbaar, terwijl in beeld de tekst verschijnt: ‘Voor wie er altijd al een had willen hebben.’

Dit is een prachtige film. Een Vpro-film, een Bromet-docu, je zou ‘m als Zomergast laten zien als voorbeeld van pesten op het werk. Hele mooie reclame dus, maar te waarachtig en schrijnend voor een Gouden Loeki.

Me and Mrs. Jones

Nee, de allerleukste tv-film van Volkswagen komt uit 1991. Het is het nachtelijke drama over de tienerachtige jongen – hypernerveus - die dacht dat hij wel mee naar de slaapkamer mocht van de bloedmooie blonde vrouw in haar chique villa als zij aanstalten maakt om naar bed te gaan. Maar zij zet hem resoluut en met lichte dwang de deur uit, ze begeleidt hem zelfs door de stromende regen naar zijn overduidelijk stokoude Golfje. De soundtrack is niet zomaar ‘Me and Mrs. Jones’, Billie Pauls smachtende liedje over een buitenechtelijke affaire. De jongen ziet nog één kans, als hij op het punt staat de sleutel in het contact te steken. Hij bidt tot zijn auto: ‘Voor één keer… dóe het níet.&;

Deze 45-seconden-speelfilm is pure seks. De enige Nederlandse Volkswagen-film die niet over auto’s gaat maar over seks. Hij is bedacht door VW-hofleverancier Erik Wünsch en geregisseerd door Thed Lenssen, vier jaar voor de Ster de Gouden Loeki lanceerde. De jury van de Ster Gouden Loeki Aller Tijden is de fijnste autoreclamefilm aller tijden gewoon vergeten. 

Meer van Erwin Wijman vind je .

 

 

 

Advertentie

Reacties:

Om een reactie achter te laten is een account vereist.

Inloggen Word lid

Melden als ongepast

Door u gemelde berichten worden door ons verwijderd indien ze niet voldoen aan onze gebruiksvoorwaarden.

Schrijvers van gemelde berichten zien niet wie de melding heeft gedaan.

Advertentie

Bevestig jouw e-mailadres

We hebben de bevestigingsmail naar %email% gestuurd.

Geen bevestigingsmail ontvangen? Controleer je spam folder. Niet in de spam, klik dan hier om een account aan te maken.

Er is iets mis gegaan

Helaas konden we op dit moment geen account voor je aanmaken. Probeer het later nog eens.

Word lid van Adformatie

Om dit topic te kunnen volgen, moet je lid zijn van Adformatie. 15.000 vakgenoten gingen jou al voor! Meld je ook aan met een persoonlijk of teamabonnement.

Ja, ik wil een persoonlijk abonnement Ja, ik wil een teamabonnement
Al lid? Log hier in

Word lid van Adformatie

Om dit artikel te kunnen liken, moet je lid zijn van Adformatie. 15.000 vakgenoten gingen jou al voor! Meld je ook aan met een persoonlijk of teamabonnement.

Ja, ik wil een persoonlijk abonnement Ja, ik wil een teamabonnement
Al lid? Log hier in