Door Peter Meere
Ik observeerde laatst mijn dochter van 1,5. Een groot probleem diende zich aan. Ze was met haar loopkar vastgelopen tegen de salontafel en kon geen kant meer op. De ‘achteruitstand’ behoorde nog niet tot haar skill-set en doordat de loopkar zwaar beladen was met houten speelgoedblokken was het zijwaarts draaien ook een onmogelijke opgave geworden.
Langzaam vulde haar oogjes zich met tranen en keek ze wanhopig mijn richting op. Nu had ik natuurlijk de loopkar 180 graden kunnen draaien maar ik besloot om haar zelf met een oplossing te laten komen.
Langzaam begon ze de houten blokken een voor een uit de laadbak te halen, tot het moment dat de loopkar licht genoeg was om met een flinke krachtsinspanning de kar de andere richting op te slingeren. Trots vervolgde ze haar weg door onze woonkamer.
Nieuw stokpaardje
Toen Mark Zuckerberg tijdens zijn jaarlijkse Connect conferentie in 2021 aankondigde dat Facebook voortaan door het leven ging als Meta, ontstond in een klap de metaverse-hype. Zelfbenoemde metaverse-experts, nieuwe termen zoals ‘Web3’ en ‘NFT’s’ en blockchainconferenties schoten als paddestoelen uit de grond.
De mediawereld had sinds ‘social media’ eindelijk weer een nieuw stokpaardje waar ze naar hartenlust over kon schrijven.
Maar zoals zo vaak met het ontstaan van nieuwe trends, heerst er veel onzekerheid over de metaverse. Is het een hype? Bestaat de metaverse over een jaar nog? En veel prangender nog: wat in vredesnaam ís de metaverse nou eigenlijk?
Geen idee
Stel deze vraag aan drie prominenten uit de industrie en je krijgt gegarandeerd drie verschillende antwoorden, ingegeven door hun verschillende achtergronden en de bedrijven of sector waarin ze werkzaam zijn.
Zo benadert Mark Zuckerberg de metaverse vanuit sociale interactie: “an immersive virtual reality as well as social experiences that connect individuals who live far apart”.
Tim Sweeney, ceo van Epic Games (o.a. maker van het immens populaire spel Fortnite) bekijkt de metaverse vooral vanuit het spelelement: “The metaverse refers to the potential future evolution of the internet, in which social interactions, games, and even work will increasingly take place via avatars in 3D environments”.
Dus betekent dit dat we geen idee hebben wat de metaverse is. Moeten merken daarom hun handen er niet aan branden?
Interessante twijfel
Deze verschillende opvattingen van wat de metaverse inhoudt, is precies hoe het moet zijn. Het gaat er namelijk niet om wat de metaverse ís, het gaat erom wat de metaverse kan betekenen voor je bedrijf of product en op welke manier je als merk binnen de metaverse waarde kan creëren voor de consument.
Mensen hebben de natuurlijke neiging om nieuwe ontwikkelingen vanaf het begin te willen duiden en af te bakenen. Dat we nog niet precies weten weten wat de metaverse is of waar het naartoe gaat brengt logischerwijs onzekerheid met zich mee.
Maar juist die onzekerheid maakt het wat mij betreft interessant. Dat is namelijk het gebied waar je als merk kunt leren om vervolgens te accelereren. Het is belangrijk soms een campagne op te zetten waarin je kunt experimenteren, zonder angst om het “fout” te doen en zonder te weten wat het resultaat precies gaat zijn. Dat zijn de ingrediënten voor ultieme creativiteit.
Een mooi voorbeeld hiervan kwam ik tegen op MET AMS, het metaverse festival dat ik afgelopen juni in de Gashouder in Amsterdam heb georganiseerd. Magnum van Unilever creëerde een metaverse-activatie waarbij je een Magnum-ijsje kon bestellen in hun virtuele museum. Dit ijsje werd vervolgens fysiek geleverd door een Deliveroo bezorger, die niet geheel toevallig al om de hoek stond te wachten.
Een prachtig inkijkje in de potentiële consumer-journey van de toekomst. Is dit momenteel haalbaar? Zeker niet! Heeft het Magnum nieuwe inzichten opgeleverd? Absoluut.
Pioniers nodig
Het is juist die kinderlijke onbevangenheid om te durven experimenteren op nog onontgonnen terrein die merken in mijn beleving vaak missen. Werd het ‘internet’ niet pas tientallen jaren later geadopteerd nadat in de de jaren zestig het eerste prototype van een ‘intergalactic network of computers’ werd bedacht op de MIT-universiteit? En was het ook geadopteerd als er in de tussentijd geen ondersteunende software, hardware en andere producten waren ontwikkeld?
Vooruitgang heeft pioniers nodig. Merken die proberen, die ontdekken en die fouten durven te maken. Zonder altijd te weten wat het einddoel is. Om het vervolgens beter, sneller en efficiënter te kunnen doen.
Net als mijn dochter: stapje voor stapje, soms met een traantje maar trots als je weer iets verder bent gekomen.
Peter Meere is mede-oprichter van The Brand Father en van MET AMS
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!