Kenneth, de vervelendste ex-voetballer op de vaderlandse televisie
Helaas, ook ik heb ik mezelf soms niet in de hand. Agressie, woede, doodsangst, het hart een vreugdevuur, zenuwen als harpsnaren, hersenen die verweken waar ik bij sta en de wereld een tunnel. Het gebeurt, ter geruststelling, alleen in specifieke situaties. Ik denk dan vooral aan voetbal. In het stadion met zijn allen. Dra heeft het fluitje geklonken of ik hoor mezelf schreeuwen, schelden, vloeken. Op de scheidsrechter, de tegenstander, het gras, de eigen spelers soms – de bal steeds naar de verkeerde kleur. Gelukkig ben ik niet de enige, schreeuwt iedereen om me heen nog harder. Omdat ze vanochtend al aan het bier waren. Of aan de pillen. Ik heb geen bier nodig, geen pillen. Ik ging op mijn zevende al dansend naar de Meer, vanaf de eindhalte van lijn negen waar de tram zo’n mooie draai maakte.
Het is een beetje een lange inleiding, een verontschuldiging zelfs, maar ik heb dus uiteindelijk toch maar een abonnement op ESPN genomen. Omdat ik meer moeite had met het stadionverbod, dan met de avondklok. En als het niet in de openlucht kan, dan maar op de bank, voor de buis, alleen. Noem het therapie, tijdverspilling. Maar uiteindelijk gaat er niets boven Ajax- Groningen, zondagmiddag om half drie.
Reacties:
Om een reactie achter te laten is een account vereist.
Inloggen Word lidHahaha, ik heb geen idee waar dit over gaat, kijk nauwelijks voetbal en ken ook eigenlijk geen enkele naam (OK, die van de Boer wel)... maar wat een heerlijk geschreven tirade is dit. Complimenten, en ik hoop dat het je wat opluchting gegeven heeft Rocco. Kom maar door met een volgende beschouwing...