‘Het is efficiënt, overzichtelijk en superhandig, dus waarom moet de Verklaring Arbeidsrelatie (VAR) eigenlijk verdwijnen?’, zo vroeg Arjen Lubach zich recent af in ‘Zondag met Lubach.’ Hij verwoordde perfect het gevoel dat leeft bij freelancers en hun opdrachtgevers. Why?! Maar we hebben ermee te dealen: per 1 mei wordt de VAR afgeschaft en komt er een modelovereenkomst voor in de plaats.
The Freeforce, het collectief van freelancers, organiseerde daarom een informatieavond over het thema. Fiscaal jurist Mr. Henriëtte Ancuta en Mr. Pamela Stibbe (partner van Vorstman, Stibbe, Heidstra advocaten) brachten licht in de duisternis en zorgden voor antwoorden op veel gestelde vragen:
In de mailhandtekening
Op de vraag of freelancers zich nu heel veel administratieve rompslomp op de hals moeten halen bijvoorbeeld. Hierop had Stibbe een prettig antwoord: ‘Als overduidelijk is dat je ondernemer bent, dan hoef je helemaal niks te doen. Het werken met modelcontracten is niet verplicht en is puur bedoeld voor situaties waarin er twijfel bestaat over de arbeidsrelatie.’
Freelancers die meerdere opdrachten per maand doen, hoeven zich sowieso geen zorgen te maken. Ancuta raadt aan om het nummer van een toepasselijk modelcontract van de site van de Belastingdienst halen en toe te toevoegen aan mailhandtekening ‘Ik werk volgens modelcontract nummer ...’
Niets aan de hand dus! Of toch wel?
De fiscus gaat achteraf beoordelen of er sprake is geweest van een verkapt dienstverband tussen freelancer en opdrachtgever. De bewijslast ligt niet langer alleen bij de freelancer (zoals bij de VAR), maar ook bij de opdrachtgever. En die zal dus in veel gevallen wel graag iets op papier willen zetten om te voorkomen dat er een naheffing op premies komt. Wanneer is er volgens de Belastingdienst sprake van een dienstbetrekking?
- Als je persoonlijk de arbeid verricht (dus dat het uitmaakt of Klaasje of Pietje komt opdagen);
- Als je loon krijgt;
- Als er sprake is van een ‘gezagsverhouding’.
Pragmatisch
Als één van deze criteria ontbreekt dan mag een opdrachtgever een freelancer inhuren. Dit geldt nu ook trouwens ook al. Met name de gezagsverhouding levert nogal wat gespreksstof op. In het standaardcontract staat dat een opdrachtgever geen instructiebevoegdheid heeft. Dat houdt in dat de freelancer de opdracht op eigen tijd en naar eigen inzicht kan invullen en dat een bureau bijvoorbeeld niet van de freelancer kan vragen verplicht om tussen 9 en 18 uur aanwezig te zijn. Dit gebeurt in de praktijk natuurlijk wel, dus hoe gaat de fiscus dat beoordelen? Dat blijft gissen, ook voor de specialisten.
Onder de aanwezigen wordt snel duidelijk dat er een gemeenschappelijk doel is tussen bureaus en freelancers:
- Flexibiliteit behouden;
- Administratieve rompslomp beperken.
Het is niet wenselijk en nodig om voor ieder spoedklusje een contract over en weer te sturen. Stibbe en Ancuta zijn daarin ook pragmatisch: alleen bij twijfel een modelovereenkomst opstellen, anders niet. Op de site van de Belastingdienst staan overeenkomsten waaruit gekozen kan worden. Een mailwisseling waarin wordt verwezen naar het nummer van het modelcontract volstaat.
Bij korte klussen is het sowieso niet nodig een apart contract op te stellen, maar hoe zit het met vervangende werkzaamheden tijdens een langere periode, zoals zwangerschapsverlof of klussen op ad interimbasis? Het is onduidelijk hoe de fiscus dit gaat beoordelen.
Coulance
In de zaal werd terecht opgemerkt dat er in dit stadium van week tot week sprake is van voortschrijdend inzicht bij politiek en Belastingdienst. Ancuta bevestigde dit. ‘Er is daarom ook een coulanceregeling tot 1 mei 2017, zodat alle partijen de tijd hebben om goede afspraken te maken.’
De conclusie was dan ook: laten we over precies een jaar weer met opdrachtgevers en freelancers bij elkaar komen, ervaringen uitwisselen en het dan definitief dichttimmeren. Sounds like a plan!
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!