De slag om de redactionele onafhankelijkheid...

Het was een samenloop van omstandigheden. Van nieuws en eigen ervaringen, in dit geval. Soms komen er gewoon wat dingen samen waardoor je in een keer weer een helder beeld van iets krijgt. Ik had het deze week. Eerst het bericht dat Intermediair de papieren uitgave staakt. Another one bites the dust.

Het blad dat nog ver in de vorige eeuw na mijn afstuderen de eerste en enige bron was voor vacatures. Nu. Opgedoekt. Met mooie woorden over 'versterking', 'bundeling' en online vlaggenschepen, weliswaar. Maar toch. Verdwenen. En dan het bericht dat het #039;n 10% inlevert op de redactionele sterkte.">FD zo'n 10% inlevert op de redactionele sterkte. Een stapje in een voortdurend proces, ongetwijfeld. Maar weer ten koste van de redactie. In eigen contacten met wat journalisten van vakmedia, die ik een min of meer kant-en-klare verhalen aanbood, kreeg ik in korte tijd de volgende reacties:

"Ik snap dat via de band van free publicity altijd geïnteresseerd is en hoewel we natuurlijk niet aan positieve of negatieve koppelverkoop doen (sic!), vind ik het nou niet erg voor de hand liggen om dan nu wel iets over ze te publiceren."

en een andere journalist:
"Maar interesse kan/mag ik inderdaad niet opbrengen voor dit bericht, vanuit -oogpunt. Dat zou het gehanteerde onderscheid tussen partner- en redactionele artikelen vertroebelen, zal ik maar zeggen."
en:
"...dat is helaas de status van het Nederlandse bladenlandschap. Naar buiten toe nog altijd schermen met redactionele onafhankelijkheid, maar ondertussen moeten hoofdredacteuren wel dansen naar de pijpen van de advertentieverkopers. En ze hebben daarin ook geen keus meer, want anders houdt een blad gewoon op te bestaan. Het verdienmodel is in korte tijd volstrekt veranderd. En daar moeten we met z’n allen maar in mee..."

Het laatste citaat vat het het mooist samen. De redactionele onafhankelijkheid is een achterhoedegevecht, want lezers willen er niet of nauwelijks extra voor betalen. Betaalde content, partnerships en corporate journalism vullen dat gat.

Maar in hoeverre is het medium dan nog onderscheiden van de eigen blogs van deze bedrijven? Hoe geloofwaardig zijn die blogs en sites dan nog? En hebben ze nog redacteuren nodig, of kunnen ze volstaan met goede content curatoren?
Of anders goede eindredacteurs wellicht? Ik zie een kans voor media die veel content door derden laten aanleveren. Kosteloos, en daar alleen een paar goede kwaliteitseisen aan stellen, en rigoureus eindredactie erop voeren (en dan wel iets beter dan bij de redactie van Radio 1's Sportzomer, en hun coverage van een niet bestaand onderzoekje...)

Ik denk oprecht dat er heel veel goede content beschikbaar is, tegen lage kosten. Redactioneel onafhankelijk, maar zonder (kostbare) redactie.
Het is volgens mij dan ook onvermijdelijk dat meer en meer media daar gebruik van maken. Helaas weten veel redacties en redacteuren dit nog niet, of willen het nog niet weten.