Lijntjes heten ze. Rechtstreekse verbindingen tussen de key- players in de voetballerij en de belangrijkste voetbaljournalisten. Als Guus Hiddink dus Louis van Gaal wil opvolgen als bondscoach, kiest hij zijn eigen communicatie-traject. Tactisch slimme coaches weten dan met een scherpe pass op maat de top van de voetbaljournalistiek te vinden. Hiddink bijvoorbeeld is buitengewoon handig in het sluw inzetten van de voetbaljournalistiek, daar heeft hij geen professionele communicatie- staf voor nodig.
Fragmentatiebom
In de praktijk werkt dat zeer overzichtelijk. Louis van Gaal maakt tegen de zin van zijn alom aanwezige echtgenote Truus bekend na de Wereldkampioenschappen voetbal in Rio de Janeiro te willen stoppen met Oranje. Hiddink ziet het bondscoachschap als een mooie finale van zijn succesvolle trainers-jaren en geeft in zijn column in De Telegraaf aan open te staan voor een functie als bondscoach. In de media heeft zoiets het effect van een fragmentatiebom.
Minder handig
Niets is in de voetballerij namelijk wat het lijkt. De bij Feyenoord met veel jong talent redelijk succesvolle Ronald Koeman was de gedoodverfde opvolger van Louis van Gaal. Koeman beheerst het media-spel minder goed dan de sluwe Hiddink en is politiek ook minder handig. Pakt via de media spelers aan en bij de in Groningen opgegroeide en in Zaandam geboren is ‘what you see what you get’ . Geen politicus die via WatsApp machtige voetbaljournalisten van de laatste roddels voorziet of politieke spelletjes speelt. Laat staan dat hij uitblinkt in het pleasen van voetbalbestuurders en machtige sponsoren. Het siert hem overigens zeer.
Niks toeval
Bij Guus Hiddink is niets toeval, De succescoach-op-leeftijd beheerst het communicatie-handwerk. Heel toevallig is hij na zijn sollicitatie-column in De Telegraaf het hele weekend bereikbaar voor de voetbaljournalisten en weet hij dat na een primeur in De Telegraaf de chef-voetbal van het Algemeen Dagblad Chris van Nijnatten graag wil laten zien dat hij meer bronnen heeft dan alleen Pierre van Hooijdonk en treft hij ‘toevallig’ de zaakwaarnemer van Hiddink die exclusief tegen over de AD-voetbalchef aangeeft dat Guus graag terug wil naar Oranje. Waarvan acte.
Kampen
In de top van de voetballerij is de rol van communicatieprofessionals marginaal. De top weet via WhatsApp of ouderwets via SMS heel makkelijk invloedrijke voetbaljournalisten te vinden en zullen dat altijd weer ontkennen. Toen bij Ajax een paar jaar geleden de grote machtsstrijd speelde tussen het kamp Cruyff en nieuwe bestuurders die graag met zijn vijand Louis van Gaal in zee wilden, was de positie van de machtige Telegraaf duidelijk. Uiteraard achter Cruyff. Daar vond de rest van de voetbaljournalistiek natuurlijk wat van, maar het Algemeen Dagblad deed net zo hard mee. Ieder anti-Cruyff verhaal van tegenstanders van de Grote Meester haalde met chocoladeletters het AD. En via de voetbalchef van de NOS kreeg de anti-Cruyff-lobby ook volop de ruimte.
Boeiend
Ook nu met de strijd Hiddink-Koeman is het van de buitenkant weer amusant om te zien hoe de geslepen succescoach het journaille om de vingers windt. Schouderklopje hier, vette grap daar, Guus Hiddink heeft op het media-schaakbord de ambitieuze Ronald Koeman al bijna weggespeeld. Als professional vind ik dat proces boeiend om te zien.
Mokkend
Ik kijk ook met grote verbazing naar de communicatieblunders bij PSV waar een directeur, Tiny Sanders, bij iedere persconferentie weer verongelijkt en mokkend het vaderland laat weten dat PSV echt wel een warme club is en waar voetballers na slechte wedstrijden de media volledig mogen mijden en waar eigenlijk alleen Stijn Schaars nog de microfoons opzoekt.
Cappuccino
En wie zonder zonder zonde is, zou eigenlijk de eerste steen moeten werpen. Ik ben niet zonder zonde. Ooit op een mooie dag in het najaar van 1989 zat ik in het vliegtuig van Amsterdam naar Milaan. Dat deden we toen als voetbalverslaggevers vaker. Het fameuze trio Gullit-Rijkaard-Van Basten speelde bij AC Milan en wij als jonge voetbalverslaggevers mochten daar regelmatig op audiëntie. Ik ruik soms nog wel eens die fameuze Cappuccino op het trainingscentrum Milanello.
Marco van Basten zat dus in de buurt. Hij vroeg of ik als RTL-reporter een cameraploeg op vliegveld Linate had. Dat was zo. Ik verbaasde me alleen over de vraag, want gezellig met journalisten keuvelen was niet de grootste hobby van Marco. Nog steeds niet.
Afijn, de camera draaide op Linate en in scherpe bewoordingen werd de toenmalige bondscoach Thijs Libregts afgeserveerd. Exit Thijs.
In de top van de voetballerij draait alles om ‘lijntjes’ en is de rol van de perschef marginaal. Ook nu weer. Hiddink meldt zich aan het Oranje-front en kiest samen met zijn manager de oud-sportjournalist Cees van Nieuwenhuizen zijn eigen strategie. Die loopt rechtstreeks via De Telegraaf, het Algemeen Dagblad en Johan Derksen naar de dug-out van Oranje.
Arme Ronald Koeman!
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!