Water

In een kort online onderzoekje naar drinkwater, kwam ik naast de Wikipedia 'drinkwater pagina' ook nog een andere website tegen met diverse wetenswaardigheden: www.wetapwater.com

Op deze website valt ondermeer in een artikel te lezen dat watermerken zoals Spa, Evian, Perrier, Sourcy en San Pellegrino in handen zijn van multinationals als Danone, Nestlé, Coca Cola en Heineken. Logischerwijs zijn er dus grote financiële belangen in de bronwaterwereld.

Aangezien het kraanwater in Nederland bijzonder goed van kwaliteit is, en dus als gezond drinkwater beschouwd kan worden, is de hamvraag: waarom koopt de consument al die relatief dure watertjes in de horeca, bij tankstations of in de supermarkt? De kosten van zo'n flesje zit vooral in de bijkomende kosten als transport, verpakking, marketing en winst. Zo is bijvoorbeeld al jarenlang een publiek geheim dat Bar Le Duc hetzelfde water is dat in de regio Utrecht uit de kraan stroomt.

Maar laten we dan eens uitgaan van misschien wel het bekendste merk: Spa. En dan de niet-koolzuurhoudende variant. De blauwe. Mijn vraag: is Spa nu eigenlijk wel of geen sterk merk?

Als een consument op een terras een prikloos watertje wil bestellen, dan geeft men dit toch meestal aan met "een Spaatje Blauw". Het merk Spa is dus een algemeen begrip geworden in de loop der jaren. Vergelijkbaar met cola, wat feitelijk Cola moet zijn, want van Coca Cola. Anderzijds is het begrip 'Spa' ook weer erg inwisselbaar, want ga je als terrasbezoeker in hevig verzet als de serveerster je zonder verdere toelichting een flesje Sourcy voorschotelt?

Het aanbod is nog ruimer als je de 'professionele horeca' verlaat en eens rondkijkt op een verjaardag of informele barbeque. Over het algemeen zie je hier óf de flessen van Spa óf allerlei huismerken.

En... maakt iemand dat eigenlijk ook maar iets uit? Er zullen vast lieden zijn die alleen maar A-merk water willen drinken. Op andermans barbeque. Waar ze in hun onwetendheid wél voorverpakte diepvrieshamburgers van de Lidl met grote getalen aan het kauwen zijn.

Tsja, dus simpel water in een mooie verpakking. Het is een beetje als een Nederlandse volkszanger in een duur Italiaans maatpak. Ik hoor zelf niet in de doelgroep die een flesje water koopt bij een tankstation: als ik geld uitgeef aan een fris drankje, dan moet het voor mij iets in de lijn van Cola liggen; maar dat ligt meer aan mijn ontembare verslaving voor dit zwarte goedje. Ik ga immers ook niet naar een restaurant om daar andijviestamppot te eten.

Wat grappig tegenstrijdig is: thuis laten we de kraan niet onnodig lang doorlopen omdat wij allemaal zuinig met water om willen gaan, maar éénmaal buitenshuis geven we blijkbaar miljoenen uit aan water.

Kan iemand mij vertellen waarom? Ik ben immers geen drinkwaterkoper.