De grote onbekenden

Met de wedstrijd van Oranje tegen Japan in het verschiet, stel ik mij maar weer eens de vraag: waarom is mijn favoriete winkelketen Muji niet gevestigd in Nederland? Met vestigingen van Turkije tot Noorwegen en zelfs een aparte outlet in het MoMA, blijkt dat juist nu het PPP-principe hipper dan hip is, Nederland verstoken blijft van de ‘No Brand-formule’ met recycling als hoeksteen van de bedrijfsfilosofie.

Muji biedt alles wat de Nederlander graag ziet. Zoals multifunctionele basics die naar verluidt door befaamde ontwerpers als Rei Kawakubo en Yohji Yamamoto zijn ontworpen.
Gelauwerde huis- tuin- en keukenspullen met een uitstekende prijs-kwaliteitsverhouding en dan heb ik het nog niet eens over de prefab-huizen van de Japanse toparchitect Kengo Kuma; Muji begint waar Ikea ophoudt.

Maar er zijn meer raadsels, zoals het niet-gewelddadige en educatieve speelgoed van Imaginarium, een segment dat bij ons al snel een drammerige Rudolf Steiner-bijklank heeft. Deze wereldwijd opererende keten brengt echter door het schitterende design, de fantasievolle speelmogelijkheden en oogstrelende winkels, de kinderen net zo in vervoering als volwassenen. Nee, dan ons houten speelgoed in een vergelijkbaar segment, ik moet het eerste kind nog tegen komen dat dit net zo leuk vindt
als zijn pedagogisch-correcte ouders.

Als laatste wil ik M&S-food noemen, ooit de cash cow van de ter ziele gegane Marks & Spencer-vestiging in de Amsterdamse Kalverstraat. Begonnen in een bescheiden hoekje achteraf, maar al snel werd bijna de hele begane grond door de food-afdeling geannexeerd. De kosmopolitisch ingestelde Nederlander verkoos de garnalen Rogan Josh en legendarisch lekkere citroentaart boven de modecollectie, die doorgaans oogde alsof ie vier seizoenen achterliep.

In de U.K. wemelt het van de zelfstandige M&S-foodvestigingen, geen wonder als het grote kant-en-klaar-assortiment over het algemeen ook nog lekker smaakt. In het vuistdikke boek dat in het Amsterdamse filiaal lag toen de sluitingsplannen bekend waren, was vaak dezelfde smeekbede te lezen: kom terug met eten.

Daarentegen zijn er van die producten die er wel zijn, waarvan ik me afvraag wat ze in ons land doen. Ik denk aan mudspray voor op de 4-wheeldrive om in het meest dicht geasfalteerde land ter wereld de suggestie van een landhuis te wekken.

Het leven is onrechtvaardig, ook in marketingland.