Ook al naar nederlandineuropa.nl gesurfd?
Op verzoek van staatssecretaris Nicolai (Europese Zaken) heb ik een 'klein kwartier' de tijd genomen om op de officiële regeringswebsite enkele 'concrete Europese vragen' te beantwoorden. Halverwege ben ik gestopt. Niet alleen omdat ik me als staatsburger nauwelijks serieus genomen voelde, maar vooral omdat ik mijn vak - het communicatievak - misbruikt zag.
Even ademhalen om de feiten op de rij te zetten...
Na de uitslag van het referendum over de Europese Grondwet beloofde de regering een serieuze 'bezinning' over de toekomst van Nederland in Europa. Het zou zelfs een 'groot publiek debat' worden, beloofde de staatssecretaris.
Wat had meer voor de hand gelegen dat hij, namens het hele of halve kabinet, klip en klaar uit de doeken had gedaan hoe het na het Nee tegen Europa verder moest? Die zienswijze had samengevat en eigentijds gepubliceerd via een website? En ons, die in meerderheid nee-zeggende Nederlanders, had gevraagd wat we er van vonden?
Maar nee. In plaats van zo'n kloeke stellingname koos staatssecretaris Nicolai voor een andere koers: hij zette, heel modern, een website op om bij ons, die weerspannige Nederlanders, heel voorzichtig, heel braaf te vragen hoe we het vervolg van de Europese integratie gedacht hadden. Van 'helemaal eens' tot 'helemaal oneens'.
Die site nederlandineuropa.nl ziet er communicatief voorbeeldig uit. Het oogt heel heel open, heel fris, heel democratisch. Toch? Maar waar komt die laffe bijsmaak vandaan dat communicatie wordt gebruikt als vijgeblad om te verhullen dat de keizer geen kleren heeft? Waarom laat communicatie zich zo vaak misbruiken?
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!