Het superdigicreamarcommonster (I)

Ik ben een voorbeeld van de generation Y. Geboren en opgegroeid in een periode van economische bloei, opgevoed met het idee dat je speciaal bent en je alles kan doen.

Nu ik iets meer dan 3 jaar werkervaring heb in de reclame, gedurende de economische crisis én in een creatieve industrie die absurd traditioneel wordt geleid (lees: al zo’n 60 jaar op dezelfde manier), kom ik mezelf harder tegen dan ooit.

De verwachtingen waarmee ik ben opgegroeid komen niet overeen met de waarheid, mijn saaie, hard werkende leven. Ik, en met mij de hele Generation Y, is verwend (zie hierover ook een verhelderend artikel van de Huffington Post). Een pijnlijke constatering. Maar wel een constatering waarin ik mij in kan vinden.

Als mede-oprichter van RA*W herken ik bovenstaande namelijk ook bij een groot deel van de jonge reclamegeneratie. Wij willen en zouden het allemaal anders doen. Een patstelling die we moeten doorbreken. Ik zie hiervoor, op het eerste gezicht, twee mogelijkheden:

1. Ik moet stoppen met zeiken. En in 2053 doen we alles op dezelfde manier.

2. Er zit een kern van waarheid in mijn en ons gezeik en we gaan het anders doen.

Wat is mijn kritiek dan?
De reclamewereld is er één waar creativiteit voorop staat. Volledig terecht natuurlijk. Echter heeft hiervoor alles moeten wijken en is dat, mijns inziens, ten koste gegaan van de organisatorische skills van de reclamebureaus. De afgelopen 60 jaar is daar niks aan veranderd. Dat terwijl de tijd, de mogelijkheden en de mensen heel erg veranderd zijn. Ik denk dan ook dat de superprofessional van de toekomst heel veel eigenschappen/inzichten moet bezitten:

•Hij/zij moet een visie hebben en deze durven volgen. Het is namelijk moeilijk om de traditionele werkwijze te doorbreken.

•Hij/zij moet samenwerken. Creativiteit komt uit het collectief. En uit verschillende soorten mensen. Hij/zij stimuleert samenwerken met open communicatie en met het geven/krijgen van feedback. En doorbreekt daarmee hiërarchie.

•Hij/zij is geïnteresseerd in business en beseft dat reclame een klein onderdeel is in de wereld. Reclamemensen hebben de neiging de reclame belachelijk interessant en belangrijk te vinden.

•Hij/zij gelooft in de toegevoegde waarde van creativiteit maar weet ook wanneer creativiteit niet de oplossing is van een probleem.

•Hij/zij doet maar mee aan een minimaal aantal prijzenfestivals. Tenzij de manier van inschrijving gaat veranderen. Nu is het tijd- en geldverspilling. Daarnaast werkt het ego’s in de hand.

•Hij/zij doet niet mee aan pitches en pitcht ook niet met zijn leveranciers (b.v. productiemaatschappijen). ‘Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet’.

•Hij/zij heeft vertrouwen in collega’s, partners, klanten en producenten. Dat zal leiden tot het beste resultaat.

•Hij/zij beseft dat mensen worden gemotiveerd door vrijheid, ontwikkeling en het werken voor een groter doel. En in de creatieve industrie ook nog door erkenning. Vreemd genoeg wordt van bovenstaande momenteel weinig gebruik gemaakt.

•Hij/zij maakt alleen maar eerlijke en relevante campagnes voor merken.

•Hij/zij werkt bij een onafhankelijk bureau. Zonder de druk om geld te verdienen van het netwerk is echt eerlijk en objectief advies mogelijk.

•Hij/zij ziet in dat talent begeleid en ontwikkeld moet worden. Zij zijn namelijk de toekomst. En je werknemers zijn de enige manier voor een bureau om een competitive advantage t.o.v. andere bureaus te behalen.

•Hij/zij zet zijn/haar creatieve power in om business problemen voor de klant en zichzelf op te lossen.

Oordeel zelf. Ik kies optie 2. Ik weet dat er soms voor het proces beslissingen en keuzes gemaakt moeten worden- maar met superprofessionals met bovenstaande eigenschappen geloof ik in een mooie toekomst voor het reclamevak.

En ja, optie 1 klopt ook wel, ik moet iets minder zeiken. Maar goed, daar ben ik onderdeel van generation Y voor..