Live vanaf Picnic

Dus als je van bloggen houdt maar ook van De wereld draait door: stem vanavond af op Molblog! Multitaskende twitteraars kunnen trouwens ook nog hun ei kwijt in de Picnic-shoutbox.

Weinberger versus Keen

Ondanks de streams toch een kort verslagje (uit m'n hoofd, dus als hieronder iets verkeerd staat, laat het me weten!) van de ochtend: internetfilosoof David Weinberger ( Everything is Miscellaneous), moest het opnemen tegen Andrew Keen (schreef The Cult of the Amateur, met de veelzeggende subtitel How today's internet is killing our culture and economy).

Moderator was ijzervreter Walt Mossberg(schrijft nu over personal technology voor de Wall Street Journal, maar daarvoor heel erg lang over Pentagon-zaken en de Amerikaanse defensie).

De discussie (is eerder gevoerd maar blijft interessant) ging over de democratisering van het web, over web2.0, de gevaren van burgerjournalistiek en de valkuilen van Wikipedia.

Weinberger is voorstander. Hij ziet met name positieve kanten aan de hele web2.0 ontwikkeling en het feit dat iedereen zijn/haar eigen verhaal kwijt kan, zelf een publisher wordt. Het wordt daardoor een stuk makkelijker om de (voor jou) juiste informatie te vinden.

Het mooie van web2.0 is volgens Weinberger dat de gevestigde orde het zo simpel mogelijk voor 'ons' wil neerzetten, maar dat mensen complexiteit juist helemaal niet schuwen. Integendeel; mensen vinden het heerlijk om door middel van discussie de boel een beetje complexer te maken. En dat doen bloggers: ze maken de wereld weer een beetje meer complex. Complexiteit is dus goed, aldus Weinberger.

Keen is tegenstander. Hij vindt in de eerste plaats dat Weinberger een fout maakt door media als 'de wereld' te beschouwen. Internet is een medium, aldus Keen. Hij ziet de 'democratisering van het web' als een bedreiging; want de belofte dat internet de mensen zou verrijken met meer en eerlijkere objectieve informatie, blijkt een farce.

Volgens Keen worden we op dit moment overstelpt met de gekleurde en foute content van 'activisten', die het ons alleen maar moeilijker maken om de juiste informatie te vinden. Tegelijkertijd wordt het voor professionale journalisten het steeds moeilijker om hun werk te doen . Budgetten worden immers steeds krapper. Keen wil helemaal niet dat dingen complex zijn, hij wil juist dat kundige mensen het makkelijker voor hem maken. Niemand heeft toch tijd om alle informatie die voorhanden is, tot zich te nemen, aldus Keen.

Natuurlijk zegt Weinberger, er is een hoop zooi, maar hij gelooft in de zelfreinigende, filterende werking van het internet; bovendien loopt de verspreider van misleidende content vanzelf tegen de lamp en krijgt dan wat hij verdient.

Nee, zegt Keen, zo makkelijk is het niet: jonge internetters -die zowieso niet opgroeien met papieren kranten- zullen dat onderscheid veel moeilijker kunnen maken dan wij. En Wikipedia is onzin zolang er geen redactie boven zit.

Mossberg was het in zekere zin eens met Keen (daar is hij dan ook journalist voor), maar kwam met de nuance dat een journalist niet moet denken dat hij de enige is die de juiste boodschap kan verkondigen;
er zijn 1000-en anderen die niet door The Washington Post zijn aangenomen maar evengoed hetzelfde werk kunnen doen, en dan maar op hun eigen blog beginnen.

Wel belangrijk is het een webpagina te wijden aan jouw kijk op ethiek, zodat lezers kunnen aannemen dat je na het recenseren van producten altijd keurig alles terugstuurt en nooit op gesponsorde reisjes gaat.

Tot zover. De discussie is eerder gevoerd maar het blijft een interessant onderwerp. En dan is het goed dat je kunt terugkijken: we hebben op dit blog eerder discussies gevoerd over de leuke en de mindere kant-jes van burgerjournalistiek en de scheiding tussen redactie en commercie, en De Nieuwe Reporter heeft-zoals het hoort- een flinke wiki aan de ontwikkelingen rond burgerjournalistiek gewijd.

Tip: lees een aantal artikelen een keer opnieuw. Kloppen de meningen nog of moeten ze worden aan-gescherpt, genuanceerd?