China en de Art of Advertising

Het Partijcongres is verreweg de belangrijkste gebeurtenis op de Chinese politieke agenda. Soort van Derde Dinsdag in het kwadraat. Op zo'n partijcongres moeten de bazen hun beste beentje voor zetten, en traditioneel betekent dat dat de touwtjes vlak voor zo'n congres wat strakker worden aangehaald.

Ditmaal ontspringen ook de adverteerders de sexy dans niet. Gisteren kondigde de Chinese State Administration of Radio, Film and Television (SARFT, ook daar worden politieke carrieres gemaakt) aan dat het nu definitief afgelopen moet zijn met vulgair gedoe en sexueel innuendo in de reclame.

SARFT doelt daarmee onder andere op het gebruik van schaars geklede dames en suggestieve dansjes om de waren aan te prijzen. Deze 'gemakkelijke' en in China derhalve vrij populaire methode is volgens SARFT 'maatschappijbedervend.' 't Is maar dat je het weet.

Maar 'vulgariteit' en 'sexueel innuendo' omvat volgens SARFT nog veel meer. Zo vallen ook advertenties voor condooms, borstvergroting en damesondergoed onder het verbod. Die tasten de geestelijke volksgezondheid aan, werken sociaal corrumperend en zijn fataal voor de volksmoraal, volgens SARFT. Doet me erg denken aan de situatie in Singapore, waar condoomadvertenties mogen zolang je maar iedere verwijzing naar sexueel plezier achterwege laat.

Dat het SARFT waarschijnlijk ernst is, bleek vorige maand, toen het bureau zijn pijlen richtte op TV-shows, prompt de grootste boosdoeners van de buis haalde en zware beperkingen oplegde aan de Chinese Idols.

Al met al wordt het er voor reclamemakers in China niet makkelijker op. Zo waren de bij de Procter&Gambles (en tegenwoordig ook desperate Unilevers) van deze wereld populaire 'voor' en 'na'-advertenties al langer verboden, en zijn testimonials aan strenge banden gelegd. Het plaatje hierboven is een Pantene-advertentie - in China geen verwarde kluwen haar die na wassing met Pantene verandert in een glanzende haarcascade. In plaats daarvan in toga gehulde Chinese Eva's met een weelderige haardos die de kijker net als Adam in het Paradijs een appel aanbieden.

Zegen of vloek? Laten we het houden op een uitdaging.