Brand hacking: plaag of zegen?


Hacking is niet langer voorbehouden aan computerfreaks. Brandhackers, in veel gevallen beeldend kunstenaars, spelen tegenwoordig op een luchtige manier met de kenmerken van grote merken als Apple, Gucci, Visa en Louis Vuitton. Ze gebruiken deze op een vervreemdende manier en lokken zo in het ene geval geamuseerde reacties uit, in het andere verwarring en irritatie. Maar zelfs als dat laatste het geval is, hebben de merkfabrikanten weinig reden om zich kwaad te maken. Neem het volgende voorbeeld. Twee Oostenrijkers beeldden de namen Esso en Siemens af op enorme borden langs de snelweg. Dat deden ze echter niet volgens het corporate design en met de gebruikelijke logo's van de betreffende firma's, maar in vreemde, kale lettertypen en vormgeving. De merken werden zo volledig losgemaakt van hun vertrouwde context en verloren daarmee ook hun directe herkenbaarheid. De toeschouwers werden op het verkeerde been gezet, maar ook gedwongen om even na te denken. Aandacht gegarandeerd! Een ander, en wellicht nog belangrijker effect van deze vorm van hacking: het roept allerlei nuttige vragen op. Bijvoorbeeld over de oriënteringskracht van merken, of over de mate waarin brandextensions mogelijk en gewenst zijn.
<#FONT SIZE=1>Bron: Absatzwirtschaft<#/FONT>
Reacties:
Om een reactie achter te laten is een account vereist.
Inloggen Word lid