Overslaan en naar de inhoud gaan

Schransen voor Afrika (Moeten we ons schamen voor 1.500 foodfestivals?)

‘Zeg Martin, had jij toevallig nog tentstokken meegenomen?’ Ons jaarlijkse weekendje Pinkpop lijkt eerder een militaire oefening…
Miniatuurvoorbeeld
Miniatuurvoorbeeld

‘Zeg Martin, had jij toevallig nog tentstokken meegenomen?’ Ons jaarlijkse weekendje Pinkpop lijkt eerder een militaire oefening bij Kootwijk. In het licht van onze Opel Manta proberen we een incompleet tentje op te zetten in een weiland te Landgraaf, dat met die eeuwige regen en modder beter Loopgraaf had kunnen heten. Er zit niets anders op dan het snel op een zuipen zetten, ook in verband met onze ‘dansdrempel’ van dertig bier. Na een festivaldag kruipen we boerend van de frituur met piepende oren evengoed zielsgelukkig in een doorweekte slaapzak.

related partner content for mobile comes here

Veel groter gaat het contrast met de luxe festivals van tegenwoordig niet worden. De frietkraam heet nu . Frituur en pils hebben plaatsgemaakt voor glutenvrije quinoaburgers met kokoswater. Groupies zijn ineens Foodies. Sjouwen met gitaarversterkers is nu . En Jan Smeets is verdrongen door de populaire tv-kok Julius Jaspers. Het festival is geëvolueerd in een vreetfestijn waarin cultureel optreden slechts nog een hinderlijke onderbreking van de maaltijd is.

Rollende Keukens, Slowlands, Foodstock, Foodtruck Festival, Butchers Heaven, Utrecht Kookt, Amsterdam Kookt… Er zijn meer dan 1.500 foodfestivals in Nederland en het foodvirus breidt zich razendsnel snel uit. V&D zakte weg in een moeras van ellende, maar . Als Shell en de NS verstandig zijn, concentreren ze zich ook volledig op food, en doen ze die gekke pompen en treinen morgen nog de deur uit. In de marketingwereld is het heel normaal om over te stappen naar aanpalende markten en producten. Philips ging van gloeilampen via elektronica naar mri-scanners. Lamborgini van tractoren naar sportwagens. En een Belgische vliegmaatschappij lijkt momenteel gered te worden door een taxibedrijf. Misschien iets voor Ajax, die foodbusiness. Want wie wil overleven, moet in beweging blijven, niet waar?

Maar de decadentie is aan onze Ethiopische vrienden echt niet meer uit te leggen. Prima dat we ons aan schranspartijen te buiten gaan. Prima dat foodfestivals financieel binnenlopen. Maar samen spelen is samen delen. Voor elk hapje hier, doneren we voortaan een hapje daar. Hier een buikje, daar een buikje. Geïnspireerd door Bob Geldof koersen we af op het het eerste benefiet foodfestival ter wereld. Bob wordt Julius. En Live Aid wordt Live Eet.

Deze column staat vandaag in Het Parool.

Advertentie

Reacties:

Om een reactie achter te laten is een account vereist.

Inloggen Word lid

Melden als ongepast

Door u gemelde berichten worden door ons verwijderd indien ze niet voldoen aan onze gebruiksvoorwaarden.

Schrijvers van gemelde berichten zien niet wie de melding heeft gedaan.

Advertentie

Bevestig jouw e-mailadres

We hebben de bevestigingsmail naar %email% gestuurd.

Geen bevestigingsmail ontvangen? Controleer je spam folder. Niet in de spam, klik dan hier om een account aan te maken.

Er is iets mis gegaan

Helaas konden we op dit moment geen account voor je aanmaken. Probeer het later nog eens.

Word lid van Adformatie

Om dit topic te kunnen volgen, moet je lid zijn van Adformatie. 15.000 vakgenoten gingen jou al voor! Meld je ook aan met een persoonlijk of teamabonnement.

Ja, ik wil een persoonlijk abonnement Ja, ik wil een teamabonnement
Al lid? Log hier in

Word lid van Adformatie

Om dit artikel te kunnen liken, moet je lid zijn van Adformatie. 15.000 vakgenoten gingen jou al voor! Meld je ook aan met een persoonlijk of teamabonnement.

Ja, ik wil een persoonlijk abonnement Ja, ik wil een teamabonnement
Al lid? Log hier in