Niet alleen de reden waarom ik word uitgenodigd is veranderd, maar vooral de mensen en afdelingen die mij uitnodigen. Dit heeft te maken met het volwassen worden van een product: de smartphone. In 2009 kreeg ik vooral e-mails van de 'early adapters' (IT en CIO’s), maar al in 2010 en 2011 werden de mogelijkheden bekend bij het grote publiek (marketing en PR). Apple werd ineens een hippe producent dat niet alleen relatief dure computers en mp3-spelers maakte, maar ook de iPhone, de manier om te laten zien dat je verbonden was.
In deze twee jaar voerde ik continu hetzelfde gesprek. De functionaliteiten die voorheen op losse apparaten stonden waren plots gebundeld in een telefoon. GPS, een gyroscoop, bluetooth, wifi, een camera, aan functionaliteit geen gebrek. In het begin waren de meetings niet erg productief. Iedereen was te druk bezig met bedenken van nieuwe mogelijkheden van de technologie. Deze meetings waren ontzettend leuk, maar zodra van het op maat gemaakte stukje software dat GPS gegevens moest combineren met foto’s in combinatie van Facebook-likes een kostenberekening was gemaakt, en de app werd maar op één dag bij een beurs gebruikt, dan ging er snel een streep doorheen.
Één functie is echter nog steeds de hit van elke meeting (en vooral bij marketeers): de pushberichten. “Je zit bij je gebruiker in de broekzak!”. Kijk uit: dit is een gevaarlijk punt. Marketeers streven altijd naar het bereiken van hun doelgroep. Het ene billboard is nog groter en grappiger dan het andere. Televisiereclames zijn soms kleine stukjes proza of volwaardige comedy’s en jingles van bedrijven op de radio blijven in je hoofd hangen alsof het nummer 1-hits zijn. Ze hebben allemaal hetzelfde doel voor ogen: interactie met hun doelgroep. En nu kan het, met een druk op de knop. Zodra een klant overtuigd is de app te downloaden (“Weet u zeker dat u deze pagina met uw mobiel wilt bezoeken? Download nu onze app in de AppStore!) dan zijn ze 24/7 te bestoken met pushberichten.
Ik haat dit niet alleen vanuit mijn expertise, maar ook als gebruiker. Om een voorbeeld te geven: Afgelopen vrijdag had ik de app “2048” gedownload, het bleek een bijzonder verslavend spelletje. Zondagavond, na het invullen van de belasting kon ik het niet laten nog een potje te spelen, en nadat ik mijn high score verbeterde was het tijd voor bed. Vervolgens krijg ik een paar uur later volgende bericht: “Come back and play to get the 2048 tile!”. Ik heb nog nooit zo snel een app verwijderd. Deze “speelse reminder” werkt bij mij dus averechts.
Het beste werkt als de gebruiker in de app meer keuze krijgt dan alleen het accepteren of weigeren van pushberichten. Het mooiste is als de gebruiker kan aangeven wat hij wel wil ontvangen en wat niet. Op deze manier is het heel fijn om schaatsen te volgen met de NOS app, of van de Eredivisie app een update te krijgen wanneer er wordt gescoord bij FC Groningen en Ajax. Aan de andere kant mag het koopgedrag van Yolanthe voor mij volledig worden weggelaten.
Heb ik hier zelf wel eens in fout in gemaakt? Jazeker. Bij de Kakhiel app hadden we een geluid van mekkerende geit wanneer je een pushbericht ontving. Dit vonden de gebruikers niet leuk, we zagen bij elk bericht dat we verstuurden het aantal gebruikers met 30.000 afnemen…
Kortom, de nieuw verworven macht kan ineens tegen je gaan werken. Je fans kunnen nu makkelijker dan ooit geïrriteerd zijn. Dus stuur pushes, maar altijd met mate!
Wat je nooit moet doen:
1.Een test pushbericht sturen. Reken op een regen aan 0-sterren recensies in de betreffende AppStore.
2.Meerdere berichten per dag sturen.
3.Gebruikers berichten sturen die je zelf ook niet zou willen ontvangen.
Waar je de gebruiker wel blij mee maakt:
1.“Breaking news”. De gebruiker op een fijne manier informeren.
2.“Deeplinking”. Zorg dat het bericht meteen naar de relevante pagina gaat en niet alleen de app opent.
3.Een reminder voor een dienst waarvoor de gebruiker zichzelf heeft aangemeld.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!