Will.i.am in Amsterdam voor keynote tijdens IBC

Soms heb je mazzel. Dan heb je de gelegenheid een keynote speech van iemand bij te wonen waar je naar uitkijkt, en waar je geïnspireerd en vol positieve energie vandaan komt. Dat zijn, wat mij betreft, de beste. De anticipatie in de overvolle Forumzaal in de Rai was groot. Tijdens de introductie door Johan Jervøe, VP Sales & Marketing en Director Partner Marketing bij Intel, voelde je de spanning met de minuut stijgen. En daar was hij ineens, eigenlijk een onopvallend klein mannetje, maar door zijn uitstraling en bijzondere kleding (inclusief knalrode lakschoenen met spikes van Louis Vuitton), een bruisende en energieke verschijning die het podium besprong. Zelfs met jetlag is Will.i.am één bundel energie en dat was te merken in de zaal.

William James Adam Jr., groeide in armoede op in de getto’s van de buitenwijken van LA en weet wat het is om gevangen te zitten in een uitzichtloze toekomst. In 1993 haalde hij zijn high school diploma en ging naar de mode academie. Hij richtte hij zijn eigen kledinglabel i am clothing en muzieklabel will.i.am music group op en uiteraard is hij het meest bekend als één van de oprichters van de Black Eyed Peas. Als producent heeft hij met vele grote artiesten gewerkt.

Op de vraag of hij zelf ooit ‘star struck’ is geweest, gaf hij toe dat hij dat alleen bij Michael Jackson had. Eerst geloofde hij niet dat het echt Michael was die belde. Hij deed voor (inclusief hoog stemmetje) hoe dat ging inclusief de verbazing op zijn gezicht toen hij besefte dat het toch echt DE Michael Jackson was aan de telefoon. Trouwens, het viel mij sowieso op dat deze man niet stil kan zitten. Hij praatte zeer geanimeerd, met ‘rap’ bewegingen en ‘rap’ geluidjes tussendoor. Zijn voeten wiebelden continu op de barkruk en zijn ogen vlogen alle kanten op. Wat een bonk energie!!

Waar het Will.i.am allemaal om draait is connectiviteit. Op de vraag waarom hij met Intel samenwerkt, antwoordde hij: “Ik kon niet voor Sony produceren, omdat zij andere hardware hadden en datzelfde trof ik bij andere labels. Daarom Intel, omdat zij de hardware zijn. Zij zijn de chipmakers en dus kan ik mijn ‘files’ overal opnemen. Ik wilde samenwerken met intelligente mensen, nu en in de toekomst en bij Intel lopen de ‘coolest geeks on the planet’ rond”. Johan Jervøe vulde aan dat Wills creatieve kennis ervoor zorgt dat de ingenieurs bij Intel inmiddels op een geheel andere manier tegen technologie aankijken.

Zo vindt Will.i.am het raar dat je huis en je auto dommer zijn dan je smartphone. Hij vindt dat je auto tegen je huis moet kunnen praten en dat je huis het meest intelligente moet zijn dat je bezit. Dat is immers de plek waar al je waardevolle bezittingen bewaard worden, het vertegenwoordigt je persoonlijkheid. Het zou dus het centrum van alles moeten zijn.

De samenwerking tussen Intel en Will.i.am kan het beste vergeleken worden met die bij sportsponsoring. De atleet probeert nieuwe sportproducten uit en komt terug met nuttige feedback. Zo is Will.i.am officieel in dienst bij Intel als Director of Creative Innovation en is hij voor het Ultrabook Project de wereld over gereisd om met lokale artiesten daarmee muziek op te nemen.

Maar ook op social media gebied is Will.i.am baanbrekend innovatief. Hij is één van de juryleden van ‘The Voice UK’ en werd onlangs op zijn vingers getikt omdat hij tijdens de live show zat te twitteren. Hij reageerde live op de tweets van zijn fans. Het werd hem min of meer verboden, maar de kids die de show zaten te kijken vonden het geweldig, dus ging hij vrolijk door. De volgende dag zat ook Simon Cowell (bedenker van X-Factor) te twitteren en hij denkt dat dit binnenkort de gewoonste zaak zal zijn tijdens live shows. Hij verwacht dat zelfs de nieuwslezer tweets zal sturen terwijl hij het nieuws leest.

Wat hem bezig houdt is dat creatieve mensen te weinig samenwerken met intelligente mensen om ‘smart content’ te creëren. Hij vindt dat we de ‘high flyers’ van MIT niet genoeg bejubelen, ondanks dat iedereen deze genieën graag op de loonlijst wil hebben.

Waar Will.i.am zich ernstig zorgen over maakt is de Amerikaanse jeugd. Dat is de grootse uitdaging voor toekomst. De jongeren hebben niet de innovatieve skills zoals de vele talenten uit de opkomende markten. Om de kids al op een jonge leeftijd te laten zien hoe boeiend wetenschap en technologie echt zijn, kocht Will.i.am zelf zendtijd in op ABC. Tijdens zijn (gast-)optredens nodigde hij bekende artiesten uit in zijn kleedkamer en vroeg hen in de camera de kids te vertellen wat zij zelf cool vinden aan wetenschap en technologie. Miljoenen kids zaten aan de buis gekluisterd en social media verspreidden de boodschap nog veel verder. Dit trok de aandacht van NASA en zij benaderden Will.i.am om eens te komen praten. Over waarom het hem wel lukte de kids te bereiken, terwijl zij dit al jaren probeerden en geen succes hadden.

Hij stelde NASA voor een rock concert te organiseren tijdens de lancering naar Mars, maar het gecombineerde geluid zou overdonderend zijn. Nadat hij er een poos over had nagedacht, belde hij NASA op om te vragen of het signaal dat de Marswagen Curiosity terug zou sturen ook muziek kon zijn. Na de bevestiging van NASA dook Will.i.am de studio in. En omdat Curiosity al uit één brok technologie bestaat, wilde hij daar niet nog eens ‘computer beats’ aan toevoegen, maar iets creëren dat ‘humanity’ vertegenwoordigt. Het nummer Reach for the Stars werd daarom met een voltallig orkest en kinderkoor opgenomen en beleefde zijn wereldpremière als eerste song uitgezonden vanaf Mars.

Zo ‘connected’ als we tegenwoordig zijn, zijn we ook ‘disconnected’. We kunnen in niet meer dan 140 tekens tegen onze vrienden en familie praten en we zien ze steeds minder. Maar muziek verbindt. Muziek is hetgeen dat het langst bij je blijft. Je kan een film een aantal keren zien of een boek meer dan eens lezen, maar een liedje dat je na dertig jaar weer hoort kan je moeiteloos meezingen. Hier komen technologie en ‘wellness/wellbeing’ perfect samen. Bijvoorbeeld bij ouderen met geheugenverlies.

Hij sloot zijn keynote af met de boodschap dat wij geen gezondheid kunnen geven aan elkaar, maar dat we wellness kunnen creëren en tips kunnen geven hoe iemand zich beter kan voelen. Dat moeten we niet alleen voor onze naasten doen, maar ook als maatschappij.