‘Dialoog’

In ons vak hollen we van de ene hype naar de andere. Ik noem er een paar. Zo hadden we de trendwatchers (die trend is gelukkig voorbij), daarna gingen we van ‘look at me’ naar ‘look for me’ (totdat niemand meer naar ons keek).
Vervolgens moesten we allemaal interactief. Hoeveel interactiviteit kan een mens verdragen? En de mensen die de hele dag interactief met jouw merk bezig zijn, hebben die niks beters te doen? Dus wie en wat bereik je er dan mee?

En nu moeten we dus met iedereen de dialoog aangaan. Jawel, praten, liefst allemaal tegelijk en het liefst met iedereen. Nu weet ik niet hoe het met u zit, maar ik wil helemaal niet met iedereen praten, noch iedereen met mij. Ik heb nu 451 contacten op LinkedIn. Het idee dat ze allemaal wat van me willen is geen toekomstvisie maar een schrikbeeld.
Vergelijk het met een schoolplein. Natuurlijk zijn er types waar iedereen mee wil praten. Dat zijn de Nikes en de Apples en de BMW’s. Die zijn interessant, die hebben een verhaal of minimaal een attitude. Daar wil ik best vrienden mee zijn.
Maar geldt dat ook voor de jampotjes en de bouillonblokjes? Nee, die staan er meestal wat verloren bij op het schoolplein. En als er al iemand met ze wil praten, zijn het meestal zelf ook wc-blokjes of tapijtreinigers.

Ja, het valt niet mee om een bouillonblokje te zijn, of een theezakje, of een maandverbandje. Niemand die naar je wil luisteren. Terwijl je best wat te vertellen hebt. Bijvoorbeeld dat je nu nog lekkerder bent, of een nieuw zakje hebt, of vleugels. Wat moet je dan? Dan moet je zenden, je opdringen, zeg maar reclame maken. Doe er bijvoorbeeld een leuk dansje bij. Of vertel het in de vorm van een aardige anekdote.
Als niemand met je wil praten moet je zorgen dat je wordt gehoord. Leuk onderwerp voor een dialoog?