Nieuwe doelgroep: cultuurbaby's

Het begon met Cinemum, een club die meer jonge moeders in de bios wilde. Met hun baby erbij. Tweede stoel gratis, onbeperkt borstvoeden. In de zaal een gezellige luierverschoontafel. Het licht blijft half aan en het geluid staat heel zacht. ‘Eigenlijk alles dat een bioscoopbezoek magisch maakt, helpen ze zo volledig naar de klote’, concludeerde een ­vrouwe­lijke regisseur in mijn vriendenkring.

Cinemum leek inderdaad onbekend met het verschijnsel oppas of schoonouders en legde het loodje voordat ik een column klaar had. Maar vorige week zag ik tot mijn stomme verbazing dat een vergelijkbaar concept nog steeds bestaat. Nota bene in het Filmhuis Den Haag, waar de betere filmervaring heilig is.

Toch even bellen. ‘Hoe kan een cinefiel instituut z’n kunstwerkjes laten maltraiteren door luierlucht en schemerlicht?’ vraag ik de directeur. Die kan gelukkig wel lachen om mijn babybashing. ‘Luiers mag je natuurlijk niet in de zaal verschonen. En weet je hoe lastig het is om goede films te blijven zien als er kinderen je leven komen?

Die jonge moeders zijn dolblij, het is overdag en er is een ‘babybabbel’ koffie-uurtje vooraf. Vriendinnen mogen mee. Altijd de nieuwste arthouse films, die streaming niet te krijgen zijn. O ja, die baby’s slapen meestal de hele film door.’  Oké - point taken.

Misschien suboptimale filmbeleving, maar wel prima service. Zo hou je niet alleen de moeder als klant, maar laat je ook je baby onbewust wennen aan Sloveense meesterwerken als ‘Mrtvega na zadnji dan’ van Tristan Bukovski.

Mijn opa begon ooit de Mondscheinsonate te spelen op z’n stokoude vleugel, terwijl mijn vriendin onze drie maanden oude dochter aan de borst had. Babylief richtte zich gebiologeerd op en dronk pas verder na de laatste noot, een kwartier later. Krijg er nog kippenvel van.

Eureka! Ik ga ClassicDad beginnen. Vaders met baby mogen voor 5 euro naar babymatinees met kamermuziek. De musici hoeven niet zachter te spelen. Dat er af en toe een baby doorheen kirt, is veel minder erg dan een roedel kuchende bejaarden.

Wat een onuitwisbare indruk zullen Bach en Beethoven maken op zo’n babybrein. Die zuigelingen komen later zeker terug. Jong geleerd, oud geconsumeerd. 

Deze column staat in Adformatie 12.