Het succes van Maxeda en KKR is de natte droom van investeerders

Meerdere keren per maand vraagt iemand me wat ik toch vind van al die perfide investeerders en ‘private equity’-bedrijven die winkelmerken als onder andere Hema en V&D compleet leegplukken. Hoe zie ik het, ik was er toch bij destijds?

Deze geschiedenis begon eerder, bij moeder Vendex/KBB. Vóór de verkoop in 2004, aan een investeringsconsortium met onder andere KKR, is er tientallen jaren geschaafd en gesaneerd aan de verschillende winkelketens.

Maar wat er ook gebeurde; de koers van het aandeel, de marktaandelen van de onderliggende formules en de winstgevendheid bewoog amper. KKR had dit destijds al lang door; ze zagen al rond 2001 dat de waarde die er in het concern zat niet tot uiting kwam in de beurskoers. Slimme jongens.

Ten einde raad heeft het weinig succesvolle Vendex/KBB-bestuur vrijwillig de handdoek in de ring gegooid en alle aandeelhouders geadviseerd om in te gaan op het bod van het consortium. Natuurlijk met een vette ‘premium’ op de koers. KKR betaalde 1,4 miljard euro.

Vendex/KBB is onder de nieuwe naam Maxeda verder gegaan. De nieuwe eigenaren maakten vervolgens gebruik van de voordelen die onze Belastingdienst belooft als de schuld van de lening op de balans van de overgenomen partij terechtkomt, daar is niks geheimzinnigs aan.

Zes jaar lang is er geïnvesteerd en succesvol gebouwd aan de winkelformules: met ander management, nieuwe strategieën en hoge investeringen.

Het resultaat loog er niet om: meer winstgevendheid en marktaandeelwinst. De nieuwe eigenaren hebben het vastgoed en sommige formules op het hoogtepunt van de markt verkocht. Het Financieele Dagblad rapporteerde onlangs een winst van twee miljard euro.

Ik kan er niks onoorbaars in vinden.

Op het succes van Maxeda en KKR valt niks af te dingen, het is de natte droom van investeerders. De problemen zijn daarna ontstaan. Maxeda werd geleid door ervaren retailers. Ze konden een geweldige sprong maken met formules met achterstallig onderhoud in ‘makkelijker’ omstandigheden.

Sommige delen zijn daarna verkocht aan investeerders die te ver van de winkelstraat staan. Ze onderkennen de tijdsgeest niet, voegen onvoldoende waarde toe in een compleet kantelend tijdperk: geen lekkere combinatie. Om dan een sterke ‘exit’ te maken moet je van goede huize komen. Het FD schrijft dat formules die verkocht zijn aan een strategische partij, wel in beter vaarwater terecht zijn gekomen.

Maar je moeder heb je niet voor het uitkiezen.