Niemand houdt echt van verandering, maar in de afgelopen maanden was dit voor iedereen bittere noodzaak. Thuiswerken is de nieuwe norm en vele bedrijven hebben een versnelde digitale transformatie ondergaan en met succes. Waar thuiswerken vorig jaar in veel gevallen nog taboe is dit inmiddels volledig geaccepteerd. Waar we vorig jaar met zijn allen nog braaf aansloten in de file om op tijd op werk aan te komen, lijkt dit in de toekomst hopelijk tot het verleden te behoren. Minder reistijd door flexibelere werktijden en dus meer ‘zuivere’ werktijd.
Ik heb echter wel een ding geleerd in deze uitdagende tijden. Digitaal is echt niet altijd alles beter. Om een connectie te maken of een relatie op te bouwen is het toch echt fijner om iemand in de ogen te kijken. Emotie overbrengen en context geven is met digitale ontmoeten een stuk lastiger dan face-to-face. Non-verbale communicatie is ruim 90% van onze communicatie en het effect daarvan valt in digitale gesprekken grotendeels weg. En zeg nou zelf, soms is een schouderklopje of een bemoedigende blik gewoon prettig. Daar kunnen de online kudos simpelweg niet tegenop.
Ben ik dan een tegenstander van dit digitale tijdperk? Integendeel, ik vind de technologische ontwikkelingen in veel gevallen een zegen die ons leven makkelijker maken. Via Uber een taxi bestellen, een sterrenmaaltijd thuis laten bezorgen of mijn favoriete muziek op Spotify luisteren maken mijn leven beter.
Ontwikkelingen als kunstmatige intelligentie zijn fantastisch, maar maken ons ook lui en daardoor trainen we ons brein steeds minder. De zoekmachines hebben ons denkvermogen dusdanig aangetast, dat als we het even niet meer weten we het aan Alexa of Google kunnen vragen.
Ik moet eerlijk toegeven dat nu het coronavirus ons langer in de greep houdt dan gedacht er bij mij toch een zekere ‘schermmoeheid’ begint op te treden. Hoe leuk ik mijn vriendin ook vind, ik heb ook wel weer behoefte aan andere mensen om mij heen. En dus pleit ik voor een nieuwe wereld waar digitaal en fysiek contact in volstrekte harmonie met elkaar samen komen.
Learning on demand
Een hybride toekomst dus, al lijkt die toekomst dichterbij dan je denkt. Ik droom even weg naar 2022.
Hybride werken. We bepalen binnenkort zelf waar en wanneer we werken en welke dagen van de week we dat thuis doen en welke dagen we op kantoor zijn om onze collega’s op te zoeken. Om samen te brainstormen, plannen te maken of voor te bereiden op die ene belangrijke pitch. En die geven we dan natuurlijk live, zodat we onze passie en emotie beter over kunnen brengen aan de klant. De Q&A na afloop van de pitch kan dan live of online verder worden voortgezet.
En wat te denken van Hybride events. Iedereen kent het wel je staat op een event te wachten op die ene interessante spreker die je wilt zien, maar je moet nog even het ochtendprogramma uitzitten. In de hybride toekomst hoeft dat niet meer. Log gewoon in wanneer jouw spreker aan de beurt is en stel direct online via de chat of via de aanwezige host jouw prangende vragen.
En last but not least, hybride leren en groeien. Omdat we dankzij alle Zoom & MS Teams meetings efficiënter met onze vergadertijd omgaan en de koetjes en kalfjes achterwege laten, houden we tijd over om ons te ontwikkelen en nieuwe dingen te leren. ‘Learning on demand’ noem ik het. Leren waar, wanneer en ook van wie je wilt. Naast je baan, op je eigen tempo en in jouw tijd. Jij bent de regisseur van je eigen carrière.
Heerlijk, helder en hybride dus.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!