Postbus51: wat is de beste opvoedmethode?

Postbus51 ligt weer eens onder vuur. De opvoedende overheidsspotjes zouden niet werken en te duur zijn, zo meenden een aantal kamerleden deze week.

Maar: 'Opheffen gaat weer iets te ver, want de overheid mag best aanzetten tot goed gedrag', aldus Wim van de Camp (CDA) in het Nederlands Dagblad (via Adfoblog).

Volgens oud-reclamemaker Aad Muntz mag de boodschap zelfs nog best wat confronterender en harder worden gecommuniceerd. Meer 'in your face'.

Heeft Muntz gelijk? Werkt 'bangmaken' wel? Ik vraag het me af...Misschien moet je, om tot een echte gedragsverandering te komen, juist subtieler te werk gaan...

Gisteren had ik een gesprek met hoogleraar Economische Psychologie Fred van Raaij (Universiteit van Tilburg), en Prof. Dr. Edward Groenland, research director bij Blauw, universitair docent aan de UVT en hoogleraar Methodologie aan Business Universiteit Nijenrode, over de (on)mogelijkheden van kwalitatief online marktonderzoek.

Ze spraken onder andere over het paneleffect. Je ondervraagt gedurende een bepaalde tijd meerdere malen een vast panel over een bepaald onderwerp) met als risico dat respondenten zich op een gegeven moment kunnen gaan gedragen naar het onderzoeksonderwerp. En dat heeft gevolgen voor de representativiteit van het onderzoek.

Voorbeeld: de overheid vroeg een aantal jaren lang tweemaal per jaar aan een vast panel wat zij allemaal deden voor een beter milieu.

De respondenten begonnen zich op een gegeven moment echter milieuvriendelijker te gedragen, omdat ze steeds maar weer werden geconfronteerd met deze milieuvragen en hun (koop)gedrag daarop gingen aanpassen. Als ze bijvoorbeeld een lamp nodig hadden, werd dat al snel een spaarlamp.

Een vast panel gebruiken voor structureel onderzoek kan dus nadelig zijn voor de representativiteit, juist vanwege het gevaar dat je gaat opvoeden.

Hé...hersenkronkel:
Dit nadeel zou dan juist in het voordeel van de doelstellingen van Postbus51 kunnen werken: bestook je doelgroep niet met spotjes, maar met vragenlijsten over 'goed gedrag', en voed ze op die manier (indirect) op.

Geen opvoedkundig vingertje dus, maar met gebruik van slimme psychologie proberen gedrag te beïnvloeden, als het ware...zonder dat de Nederlander het gevoel heeft 'iets te moeten'.

We moesten een beetje grinniken om deze conclusie.
Echt objectief is het niet, en het is natuurlijk hardstikke vergezocht, maar eigenlijk is het best een leuk idee....

Wat vinden jullie? Moet het budget van Postbus51 voortaan maar naar de marktonderzoekbureaus? Of liggen de marketeers van Postbus51 gewoon te slapen en is -bijvoorbeeld- brandactivation de oplossing?

Hebben jullie nog een opvoed-idee voor Postbus51?