Als communicatiehond Nick aan broekspijpen begint te knagen, stopt Sabel met vergaderen

Voor elk communicatievraagstuk verzinnen de medewerkers van Sabel Communicatie een oplossing. Daarvoor zorgen zo’n dertig medewerkers. Dat er een hond op kantoor is daar zijn ze al lang aan gewend. Want voordat Nick er was, lag hond Bo hier in z’n mand.

Rondscharrelen
‘Een hond brengt een huiselijke sfeer met zich mee’, zo ervaart HR & administration director Patricia van den Hoek. En collega Karina Alessie: ‘Zo fijn, Nick blaft nooit. Hij scharrelt lekker rond. Hij hoort er helemaal bij. We hebben hier een collega gehad die bang was voor honden. Alleen niet voor Nick!’

Blaffen
Het is dan ook gelukkig een erg rustig beest. Blaffen doet hij bijna niet. Patricia: ‘Er is een tijd geweest dat Bo en Nick er samen waren. Dat was geen succes, ze mochten elkaar niet. Als Robbert Jan kwam sloten we deur en hoopten we dat de honden elkaar niet zagen, zodat Nick onopgemerkt naar boven kon lopen.’

Energiewaakhond
Toen Robbert Jan om gezondheidsredenen minder moest gaan werken. besloot hij een hond te nemen. ‘Iets wat ik m’n hele leven al wilde, maar waar ik het altijd te druk voor had’, zo zegt hij. Na een zoektocht vond hij Nick in een asiel. Sinds juni 2016 vergezelt Nick Robbert Jan naar kantoor. ‘Het is een bijzonder beestje. Ik noem hem mijn ‘energiewaakhond’.’

Genoeg vergaderd
Nick kan niet goed tegen grote gezelschappen. Als er op Robbert Jans kamer een MT-vergadering is, dan geeft Nick na anderhalf uur aan dat het genoeg is. ‘Hij begint dan aan m’n broekspijpen te knagen, tegen me op te springen en gaat bij de deur staan. Kom baas, tijd voor een wandeling. Er zit dan niets anders op om te stoppen met vergaderen, maar dat mag ook wel. Dit beestje waakt over mijn gezondheid. Bewegen is goed voor me en met Nick loop ik gemakkelijk anderhalf uur per dag. Ik zou hem niet meer kunnen missen.’

Dit artikel maakt deel uit van een serie van de Utrechtse Communicatiekring over communicatiehonden.

Tekst en foto: Anna Groot