Hazazah-regisseur David-Jan Bronsgeest houdt van intens

Deze week is David-Jan Bronsgeest, regisseur van Hazazah, curator van 'Random Pic(k) Of The Day For A Week'*.

Waar anderen vanuit een thema werken en 5 dagen lang hun inspiratie delen, hield Bronsgeest zich aan de oorspronkelijke opzet van de rubriek: wat inspireerde hem op dat moment, die dag?

Hier zijn 5 bijdragen:

My Monday Pick: "A PORTRAIT OF JASON"

Een ware levenskunstenaar

'Voor het eerste fragment heb ik gekozen voor de zwart-wit documentaire "A Portrait of Jason" (1962). Het vertelt het verhaal van Aaron Payne (Jason Holiday), een homoseksuele jazzmuzikant, die tevens butler is voor rijke vrouwen in Manhattan. De documentaire is een meesterlijk portret van een ware levenskunstenaar. 

Zijn positie als zwarte homoseksuele man in het racistische New York van de jaren '60 geeft te denken - hij heeft niet veel kansen op een gelukkig bestaan. Maar Payne draait dit volledig om en schetst met geniale anekdotes een cynische kijk op zijn eigen leven, wat hem uniek maakt in deze vijandige tijd. Zo puur en dichtbij iemand kom je vrijwel nooit meer in het huidige klimaat van vaak snelle content. 

In mijn eigen films zoek ik altijd de morele grens op. Wat intrigeert en wat gaat te ver? Shirley Clarke, de regisseuse van deze film, gaat behoorlijk ver door Jason twaalf uur lang op te sluiten in zijn eigen rijke belevingswereld en hem daarin volledig los te laten gaan. De vraagt rest: waar ligt de grens? En was deze film net zo uniek geworden zonder deze aanpak? 

Ik denk van niet. But see for yourself. (Het is nogal lastig deze film online helemaal te vinden, vandaar deze grondige analyse door The New York Times, die meer dan volstaat.)'

My Tuesday Suffering Pick: IRON SKY - DANIEL WOLFE

Fucking fantastisch

'Mijn tweede go to forever inspiratie is de videoclip “Iron Sky” van Daniel Wolfe voor het gelijknamige nummer van Paolo Nutini. Zelden zie je een korte film de muziek volledig voorzien van een diepere betekenis. Zelf noemde Wolfe deze “clip” de symbolisering van het lijden, fucking fantastisch. 

Zijn eerlijke regie naar de personages die in hun waarde gelaten worden, voorzien van misschien wel het beste camerawerk dat ik ooit in een videoclip heb gezien. Je ziet dan ook vaak referenties naar deze clip, maar vaak zonder de ruwe onaangepaste touch van Wolfe. Hij bewaakt met lef de authenticiteit van zijn karakters, waardoor we heel dichtbij hun leed mogen komen.'

My Wednesday Pick: BEFORE YOU SNAP - YONDERBOI

Een gore woensdagnacht-wandeling over de Wallen

'Daar waar Iron Sky met beeld het nummer verdiepte, creëert het nummer "Before you snap" elke keer weer een complete nieuwe visualisatie zonder beeld. Jack Nicholson wordt gesampeld in deze duistere, psychedelische track van Yonderboi. De oorspronkelijke tekst komt uit The Witches of Eastwick (1987) van George Lucas, wat bizar genoeg een komedie is. 

Tijdens mijn laatste korte film Sexorcism zocht ik naar een blend tussen verschillende genres, in dit geval horror en porno. Het feit dat Yonderboi deze tekst uit een komedie zo duister weet te krijgen en hiermee deze "horror track" heeft gemaakt inspireert me iedere keer weer.

Mocht je deze met noise canceling lekker hard kunnen pompen... Maak er dan eens een gore woensdagnacht-wandeling mee over de Wallen, dat breekt zo lekker de week.'

My Thursday Pick: CLIMAX - GASPAR NOÉ

Deze scène is nu al onvergetelijk, een must-see

'De scène die me dit jaar het meest heeft gegrepen is de openingsdans van de film Climax - het zoveelste visuele meesterwerk van regisseur Gaspar Noé en cameraman Benoît Debie.

Hoe deze one-taker, met minimale bewegingen van de camera, ijzersterke choreografie en een clash of cultures, iedere keer dat ik ernaar kijk weer iets nieuws te bieden heeft, heeft op mij een ontroerend effect. De scène is nu al onvergetelijk.'

My Friday Pick: DAVID FINCHER - AND THE OTHER WAY IS WRONG!

Mijn afsluiter: een ode

'Mijn laatste pick is een Ode aan de man die werkelijk elk perspectief van inhoud voorziet: regisseur David Fincher. In mijn eigen werk ben ik altijd opzoek naar gemotiveerde camera-bewegingen en hoop ik de emotionele ontwikkeling van personages daarmee te ondersteunen.

In deze sterke (korte) to the point analyse laat editor Tony Zhou zien hoe Fincher, the master of suspense zijn scènes opbouwt en omgaat met zijn karakters in verhouding tot de camera. Welk perspectief kies je waarom? En waar ligt de meest interessante kijkrichting ten opzichte van hetgeen je wil vertellen aan de kijker?

Dit jaar had ik de eer om Fincher te ontmoeten in L.A. en vertelde hem dat hij één van de redenen is waarom ik films maak. Zijn reactie: "That makes you a pervert too". Got me there, wat een held.

Mijn afsluiter: Een ode aan betekenisvolle, keiharde esthetiek.'

*) Sinds vorig jaar vraagt Nils Adriaans mensen uit het vak om een week lang curator te van zijn Random Pic(k) Of The Day For A Week: ‘Iedere dag plaats ik dan een door haar of hem gekozen visual, plus een korte toelichting op mijn Facebook-pagina.’ Sinds dit jaar bundelt hij de bijdragen van zijn curatoren iedere vrijdag op Adformatie.nl. #RPOTDFAW