Overslaan en naar de inhoud gaan

De pik en het ei

En net toen ik dacht: ik hou op met die column, ik hou op met schrijven, ik hou overal mee op, want er reageert toch niemand, kreeg ik een…
Miniatuurvoorbeeld
Helaas hebben we niet meer de rechten op de originele afbeelding
© adformatie
Miniatuurvoorbeeld
Helaas hebben we niet meer de rechten op de originele afbeelding
© adformatie

Ik ga natuurlijk niet zeggen wie het was en waar het over gaat, want dat doe je niet in zo’n geval. Het is nogal wat. Heel erg je best doen om iets te winnen en het dan niet halen. En vooral nét niet: wel een nominatie maar geen prijs. Vergeten in de Adfo carrière-telling. Verguisd door je eigen club. Eigenlijk is het niet sjiek om dan verhaal te aan halen. Zeker gaan we niet op verontwaardigde toon verhaal halen bij de juryvoorzitter.

related partner content for mobile comes here

Aan de andere kant, hij was bezeerd. Blauwe pik. En zonder zich af te vragen of hij geen ontiegelijke flater sloeg, klom hij in de mail om uitleg. Ik kon hem met één vlijmscherpe veeg van mijn pen onthoofden. Zelfs door niet te reageren kon ik hem terminaal vernederen. Ik kon hem verpletteren onder flauwe witzen, verneuken met zijn eigen zieligheid! Ik ik ik … ik trilde van genot; dit is waarom ik columnist ben geworden!

Maar neehee! Dit is dapper. Hij heeft gelijk! Oprecht boos op arrogant clubje mensen die niet beter zijn dan jij en zich veroorloven om jouw werk bij de vullusbak te zetten!
Echtheid is mooi. Authenticiteit is modern. Interactie is het helemaal. We willen immers niet meer de willekeur van het eenrichtingscommuniceren op afstand. We willen wat terug. We geloven in activatie. In experience. De consument aan de microfoon. We willen niet meer doelloos en spilziek tapijtbombardementen over de mensen uitstorten. We willen oprecht en echt contact.
Dit is het dus, dacht ik! Dit is waar mijn buurman Ed Stibbe zich als laatste roepende in het van God en iedereen verlaten ReclameMuseum zo over opwindt! Geweldig! Wat een ervaring! Sterker, dit is de essentie van geïntegreerde communicatie.

Ik kuste het beeldscherm en … oeps! … De boodschap was verdwenen. Had ik het mij verbeeld? Was het een influistering van de goden? Of was mijn glucosespiegel onvast? Paniek! Hyperventilerend drukte ik op knoppen waar ik nog nooit op had gedrukt. Het scherm werd zwart. Alleen een geluidloos geflikker van de haperende backlights in mijn laptop herinnerden aan contact.
Shit. Wordt het wéér niet meer dan een nominatie.

Advertentie

Reacties:

Om een reactie achter te laten is een account vereist.

Inloggen Word lid

Melden als ongepast

Door u gemelde berichten worden door ons verwijderd indien ze niet voldoen aan onze gebruiksvoorwaarden.

Schrijvers van gemelde berichten zien niet wie de melding heeft gedaan.

Advertentie

Bevestig jouw e-mailadres

We hebben de bevestigingsmail naar %email% gestuurd.

Geen bevestigingsmail ontvangen? Controleer je spam folder. Niet in de spam, klik dan hier om een account aan te maken.

Er is iets mis gegaan

Helaas konden we op dit moment geen account voor je aanmaken. Probeer het later nog eens.

Word lid van Adformatie

Om dit topic te kunnen volgen, moet je lid zijn van Adformatie. 15.000 vakgenoten gingen jou al voor! Meld je ook aan met een persoonlijk of teamabonnement.

Ja, ik wil een persoonlijk abonnement Ja, ik wil een teamabonnement
Al lid? Log hier in

Word lid van Adformatie

Om dit artikel te kunnen liken, moet je lid zijn van Adformatie. 15.000 vakgenoten gingen jou al voor! Meld je ook aan met een persoonlijk of teamabonnement.

Ja, ik wil een persoonlijk abonnement Ja, ik wil een teamabonnement
Al lid? Log hier in