De bevrijding van de koning

De toespraak die Willem-Alexander gisteravond hield bij de Dodenherdenking op de Dam, raakte. De leegte symboliseerde de afwezigheid van het verleden.

Hier stond een koning zonder publiek, zonder autocue en met alle ruimte voor een persoonlijke boodschap en de juiste toon om geschiedenis te schrijven.

Hier vestigde een historicus zijn gezag als voorbeeldig staatshoofd.De boodschap had jaren gerijpt.

Hier sprak ook de kleinzoon die mild kritisch was over het zwijgen van zijn overgrootmoeder over de vervolging en vernietiging van de Joden. Grootmoedig. Deze zelfreflectie is cruciaal voor de integriteit en de reputatie van Nederland in de wereld.

De speech is vandaag hot news tot in Israël. Ook raakte hij een gevoelige snaar over de actualiteit, door te stellen dat we geen dingen normaal moeten vinden die niet normaal zijn. Sobibor begon in het Vondelpark.

Begrip van het verleden is cruciaal om ons heden te doorgronden. Alles wat het "nieuwe normaal" heet, hoeft dus niet normaal te worden. Laten we waken voor racisme, fascisme, xenofobie en uitsluiting. Dus niet wegkijken, niet goedpraten, niet uitwissen, niet apart zetten.

Dit is de bevrijding van de koning. Het was majestueus.