Woensdag 1 juni was Ted neergestreken in Brussel voor TEDxKids.
Een aantal opmerkelijke sprekers duidden het heden en vertelden ons over de toekomst. Over hoe de kansen op meer democratie zich met alle technische mogelijkheden van nu overal aandienen en hoe we als mensen die kansen moeten grijpen.
Hoe we af moeten zien van de standaard oplossingen die ons worden aangeboden en een actieve rol gaan spelen in het shapen van ons leven. Over hoe marketeers niet langer over doelgroepen moeten nadenken maar over mensen, en het onderwijs kinderen kan opvoeden tot onderzoekende burgers die leren door fouten te maken. Fail better!
Het einde van massaproductie en consumptie
Augmentend reality will liberate space!
Maarten Lens-Fitzgerald (Layar) noemt Augmented Reality de volgende revolutie. Door de technische mogelijkheden die er zijn met mobile devices zal nu ook de publieke ruimte democratisch worden.
Met Layar kan een extra laag informatie gelegd worden over de fysieke werkelijkheid. Een mooi voorbeeld is de Berlin Wall: op de plek waar de muur stond kun je in Layer de muur weer terugzien zoals ie was. Hands on geschiedenisbeleving.
Maar ook voor marketeers interessant: niet langer hoeven we machteloos te staren naar een billboard met een slank model erop dat ons vertelt dat we er zo uit zouden moeten zien; met Layar kunnen we erop schrijven wat we ervan vinden.
Een mooi toekomstbeeld: het pure zenden van de massamedia in de openbare ruimte is hiermee voorbij. Voortaan kunnen consumenten in dialoog met elkaar en de grote adverteerders.
Technology will save some of us
Evan Raskob, Bethany Koby, Daniel Hischman van Technology will save us vertellen dattechnologie steeds meer voor iedereen beschikbaar is. We gebruiken steeds meer tools in ons dagelijks leven. Deze tools zijn bedacht op een bepaalde manier en wij zullen ze op die manier te gebruiken. Als we de tool niet fijn meer vinden gooien we hem weg.
Hij is stuk of voldoet niet meer. En we zijn zelf niet in staat de tool te repareren of veranderen. Gevolg is dat we steeds nieuwe dingen nodig hebben; het nieuwste is het beste en we moeten het hebben.
Die manier van denken probeert Technology will save us te veranderen. Met workshops in de UK waarin mensen zelf dingen maken of repareren proberen ze bij te dragen aan een aantal shifts in de wereld:
- Van consumer worden we producers
- Van massproduction naar craft
- Van technologie als black box naar transparantie: exposed beauty
- Van waste naar resource (ebay)
- Van closed naar open (companies)
- Van offline naar online
Van passieve consumenten worden we productive participant.
Everything sucks, because everything is mass-produced
Ook Joris Peels van i.materialize roept op minder massa te produceren en consumenten zelf te laten maken wat ze nodig hebben.
‘Everything sucks, because everything is mass-produced. Mass-production cannot offer the best product for everyone. At one point producers found that it is easier to convince people that their product is something you want (marketing), than to create the perfect thing for everyone.’
De waarde van merken en gewenst gedrag zijn in ons hoofd geetst. We vragen niet meer om persoonlijke dingen. We weten niet meer hoe dat moet.
En de producenten doen geen moeite: er zijn 4 vormen McNuggets, in een portie zitten er 8. Ze proberen niet eens te verbergen dat ze uit een mal komen.
Peels maakt zich sterk voor unieke producten en consumenten als bedenkers en producenten van hun eigen producten. Met de beschikbaarheid van 3d printen komt die ontwikkeling snel dichterbij.
Power tot the kids
Iedereen kan en moet kunnen programmeren
Ed Baafi hield met zijn presentatie een pleidooi voor zelf een actieve rol nemen. Computerliteracy gaat niet over het aanleren van Office, maar over het begrijpen en zelf kunnen inzetten van techniek. Baafi noemt de huidige generatie Generation D (Digital, Democracy en DIY).
De techniek heeft een snelle ontwikkelingen mogelijk gemaakt: de democratisering van commercie (e-commerce, e-bay), publising (Blogger) en informatie (wikipedia).
De volgende grote ontwikkeling is wat hem betreft het democratiseren van techniek. Zijn programmeeromgeving ModKIT geeft kinderen en klussende volwassenen de mogelijkheid zelf te programmeren in een drag en drop interface.
Dit soort tools zullen consumenten inspireren tot eigen initiatieven. Baafi voorspelt dat we in 2015 als consumenten niet meer afhankelijk zijn van specialisten maar zijn er tools waarmee we zelf kunnen programmeren wat we nodig hebben. Bye bye app store.
A vaccine against ignorance
Rodrigo Arboleda ziet dat de technologische ontwikkelingen in de wereld leiden tot een tweedeling: landen die meekomen en landen die niet meekomen. Het One Laptop per Child project heeft tot doel kinderen overal in de wereld dezelfde kansen te bieden. Door het uitdelen van computers krijgen alle kinderen toegang tot informatie, communicatie en tools om zelf actief te leren. ‘The One Laptop per Child project is a vaccine against ignorance.’
En het werkt: er zijn al zo’n 2 miljoen computers uitgedeeld en de president van Uruguay heeft verheugd uitgeroepen over de deelnemende kinderen: ‘We have hackers!’ En dat de laptops meer doen dan alleen toegang tot het internet geven vertelt Walter Bender.
Program or be programmed
Walter Bender (Sugar labs) is bezorgd. ‘There’s an app for that’ is wat hem betreft geen geruststellende uitspraak maar juist een verontrustende. Blijkbaar is alles wat we nodig hebben al verzonnen en hoeven we het alleen maar te gebruiken. Ons wordt verteld dat overal is een oplossing voor is, je hoeft niets meer zelf te doen. Het is niet nodig om een maker te zijn.
Bender bestrijdt dat idee met passie. We moeten mensen (en de kinderen eerst) leren dat het goed is een maker te zijn. Dat je dat creatief maakt, en zelfverzekerd. Dat je er een independent thinker van wordt, een problem solver: debugging is het belangrijkste concept van de 21 eeuw.
De laptops van One Laptop per Child komen met een schroevendraaier en extra schroeven (want die raken altijd kwijt). Zodat kinderen hun computer zelf kunnen openmaken en /of repareren. En de software die erop staat is free. Niet als in gratis, maar vrij. Vrij om aan te passen en uit te breiden. Zodat jouw laptop helemaal perfect is voor jou. ‘We need a culture that encourages the idea that exploring is important and good.’
Technology is just stuff, it is not important! Het gaat erom wat je mee mee DOET.
Technologie is geen ontwikkeling, cultuur is ontwikkeling. Techniek is alleen maar een tool.
One Laptop per Child leidt kinderen op tot zelfstandige denkers. En dat leren ze door fouten te maken die ze dan vervolgens leren oplossen. En zo zouden we allemaal moeten leren.
Oproep van Bender is dan ook: Fail better! Fail better! FAIL BETTER!
En hoe gaan we dat dan doen?
We want YOUNG MAKERS, nog young scholars
Ook bij Make Magazine van Mark Frauenfelder gaat het over leren door maken. Begonnen als een geeky initiatief bleek al snel dat er een brede doelgroep voor Make was. Een grote groep enthousiastelingen stortte zich op de wereld van het zelf maken en komt met creatieve oplossingen gerealiseerd met weinig middelen. Raketten, motoren, of een wekker die ruikt naar bacon als je wakker moet worden.
DIY learning
Frauenfelder pleit voor een onderwijssysteem waarin kinderen meer hands on ervaring opdoen. ‘Schools are preparing kids to do things, but in fact they are not really doing anything.’
Mensen leren het beste door te doen. Zelf maken maakt zelfverzekerd en nieuwsgierig. Je wordt er meer observant van: je moet begrijpen waarom iets niet werkt. En je leert heel natuurlijk: als je een vlieger bouwt leer je over het weer, aerodynamica, geometrie, materialen en constructie. En als ie niet vliegt wil je dat graag oplossen. En daar leer je dan weer van.
Go play!
Gabe Zichermann weet zeker dat kinderen van nu anders zijn dan wij vroeger. Ze zijn sneller en slimmer.
Hij verwijst naar het Flynn-effect dat optreedt in ontwikkelde landen: de intelligentie van de bevolking stijgt.
De crystallized intellingence (kennis) is stabiel of daalt; je hoeft het niet meer allemaal zelf te weten. De fluid intelligence daarintegen stijgt snel; kinderen van nu kunnen beter deduceren en logisch redeneren.
Game like thinking is voor kinderen gesneden koek. En traditionele manieren van leren en communicatie voldoen niet meer: ‘Our kids don't have ADD. Our world is just too freaking slow for kids!’
Ananth Pai (3rd grade teacher van Parkview Centerpoint Elem. WBL) heeft met zijn leerlingen zijn wiskundeles in de vorm games gespeeld. Een multiplayer omgeving waarin kinderen op hun eigen manier en in hun eigen tempo de stof leren.
Hij heeft indrukwekkende resultaten behaald met zijn aanpak.
Game-denken werkt voor veel doelgroepen en is al op veel plekken zichtbaar.
Maar volgens Zichermann is die ontwikkeling met het opgroeien van Generation G (126 miljoen millenials) niet meer te stuiten. Hij voorspelt ons een fun future:
- Faster paces
- Rewards everywhere
- Collaborative play (group value)
- More global
Fuck the system?
Veel opvattingen over leren, spelen en consumentengedrag die genoemd zijn hebben hun oorsprong in de vorige eeuw. Ideeën zijn niet nieuw, veel initiatieven hebben we in iets andere vorm al eerder gezien.
Maar er lijkt een nieuw geloof te zijn. Massa-oplossingen passen niet en hebben eigenlijk nooit gepast. Het is tijd dat er niet langer met minachting over consumenten wordt nagedacht in platte campagnes en generieke producten.
In reactie op ‘het systeem’ hing er tijdens TEDxKids een groot gevoel van optimisme over het eigen kunnen van alle mensen: we zijn klaar voor waardevolle duurzame oplossingen. De Kids in deze conferentie waren het symbool voor de toekomst, de onderwerpen die besproken zijn gaan ons allemaal aan.
Van fuck the system naar change the system. En dat die change nodig is, daar was iedereen bij TEDxKids in Brussel het over eens. Wat zullen wij als marketeers daar nou eens mee doen?
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!