Wat is echt en wat is niet echt? Momenteel wordt het woord "virtueel" te pas en te onpas gebruikt. Vaak in combinatie met een waardeoordeel. Volgens wikipedia staat virtueel "voor slechts schijnbaar bestaand". De wijze waarop het woord virtueel (inclusief waardeoordeel) steeds vaker als etiket wordt gebruikt, roept bij mij vraagtekens op. Ik zal wat voorbeelden geven.
Als ik op de website van de Rabobank aan het internetbankieren ben, is er dan sprake van een virtuele klant in een virtueel filiaal? Welnee , ik voel me een gewone, echte klant en het filiaal is voor mij ook zo echt als het maar kan.
Een ander voorbeeld. De televisie- en de filmwereld moet het hebben wat illusie. Bordkartonen dekors zijn doodnormaal dat hoort bij de wereld van televisie en film. Iedereen die wel eens in een studio is geweest of op een filmset, kent dat gevoel, van "het leek zo echt". Spreken we hierbij over een virtuele wereld? Nee vreemd genoeg hier weer niet, terwijl het toch lijkt op een schijnbaar bestaande wereld met een grote mate van illusie.
En over schijn gesproken, de telefoon kun je met evenveel gemak een "virtuele elektronische stem" noemen, die een kopie is van mijn echte stem. Toch twijfelt niemand aan de echtheid van een telefoongesprek en roepen we ook niet dat telefoongespreken "nep" zijn.
Nog maar een voorbeeld. Bij Second Life spreken we over een virtuele persoon in een virtuele wereld. Maar in hoeverre is deze persoon virtueel, als deze vanuit het menselijk brein voortkomt? De personen zijn bedacht door mensen en met evenveel gemak kunnen je zeggen dat ze onderdeel zijn van de personen zelf.
Afgelopen zaterdag ging Rondom Tien over virtuele werelden. De presentator riep regelmatig dat het ging om een onechte wereld, met onecht personen. Hij deed dit vanuit zijn onechte bordkartonen dekor. Maar in mijn ogen hoeft het bordkartonen dekor geen invloed te hebben op de echtheid en de kwaliteit van de uitzending en de conversaties in die uitzending. Het lijkt erop dat veel mensen dat wel vinden bij virtuele werelden. Is dat niet vreemd?
Bij Rondom Tien riep Alfred Levi dat het gevaar van virtuele werelden is dat men niet meer het verschil ziet tussen wat echt is en wat onecht. Dat is inderdaad een gevaar. Televisie was volgens hem minder gevaarlijk, omdat mensen hierbij duidelijk het verschil weten tussen wat echt is en wat niet echt (waarom vinden we het trouwens wel gewoon dat iemand lang televisiekijkt en minder gewoon dat iemand lang achter de pc zit). Maar ook bij televisie weet een groep mensen soms het verschil niet meer tussen echt en onecht. Ik hoorde laatst een interview met een "soapie" die een slecht karakter speelde in een serie en waarbij moeders hun kinderen verboden met deze persoon te spreken als ze deze op straat tegenkwamen, "omdat deze zo'n slecht karakter had".
We zullen er mee moeten leren omgaan dat het steeds onduidelijker wordt, waar de grens ligt tussen echt en onecht.
En heb niet de arrogantie dat het vooral minder slimme mensen zijn die het verschil niet weten tussen echt en onecht (ok, die dame met die soapie is tikje dom ;-)). Want iedereen krijgt vroeg of laat te maken met de onduidelijke scheiding van echt en onecht.
En tot slot, laten we stoppen met het "etiket virtueel", als we in werkelijkheid een waardeoordeel over echtheid willen geven, want het virtuele is echter dan we beseffen.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!