Ondernemers lopen steeds vaker tegen een zakelijk conflict op. Deze toename past in het beeld van een toenemende verzakelijking. Zoete broodjes worden niet meer gebakken. Wil je deze periode van economische survival doorstaan dan doe je zaken op hoog competitief niveau. Missers in deze strijd worden niet meer door de vingers gezien. Betalingen vinden plaats na een correcte levering. Van non-betaling is sprake bij de minste vorm van gebrek of protest in de levering. Zakelijke conflicten nemen dus toe. Maar hoe los je ze op?
Escalatie.
Bij het aangaan van een overeenkomst is er sprake van wederkerigheid. E verhoudingen zijn goed en er is wederzijds vertrouwen. Een partij die iets geleverd wilt krijgen en een partij die daarvoor een betaling wil doen. Partijen hebben dus het vertrouwen dat er geleverd wordt wat gevraagd en overeengekomen is en dat daarvoor de overeengekomen betaling plaatsvindt. Maar dan is er een vorm van wanprestatie. Het karretje loopt vast. Partijen maken elkaar verwijten. Ze zijn teleurgesteld in hun verwachtingen en verliezen zich in het verzamelen van alle argumenten om hun gelijk kracht bij te zetten. De loopgraven oorlog begint. Wantrouwen gaat de boventoon voeren.
Verhoudingen.
Dikwijls is een zakelijk conflict in aanvang nog wel te overzien. De rationaliteit van de argumenten kunnen nog teruggevoerd worden tot de problemen uit de nakoming, gebrekkige nakoming of niet nakoming van de overeenkomst zijn terug te brengen. Maar gaandeweg het zakelijk conflict lopen de emoties hoog op. Partijen gebruiken een steviger taalgebruik. Ze grijpen terug op zaken die minder met de wanprestatie te maken hebben maar meer met het onderlinge wantrouwen en respect. Ook enkele niet uitgesproken voorvallen in het verleden worden er bijgehaald. Omgevingssignalen gaan meetellen. Onderhuidse gevoelens over integriteit worden nu manifest. De persoonlijke verhoudingen lopen deuken op. De discussies lopen niet meer rechtstreeks tussen contractanten. De gemoedelijkheid en vriendschappelijke sfeer die er ooit was worden beelden uit een ver verleden. Er wordt gemaild, geschreven en medewerkers brengen boodschappen over. Een zakelijk conflict is een feit.
Oplossingsroutes.
Hoe nu verder? Alles is gezegd. Alle wel en niet relevante argumenten zijn gewisseld. Partijen gaan achter hun “gelijk” staan en nemen onwrikbare standpunten in. Een derde moet de oplossing maar bieden. De ondernemer zucht: “Ik heb toch wel wat beters te doen dan dat gezeur”. Met wat incassoschermutselingen wordt toegewerkt naar een gang naar de rechter. De frustraties nemen toe. Veel papier, lange doorlooptijden, dure advocaten en het gevoel dat het zo niet opschiet krijgt steeds grotere vormen. Zelfs twijfel over het gelijk hebben wordt gevoed als de juridische werkelijkheid tegenover het gevoel van rechtvaardigheid komt te staan. Wat zijn dan de alternatieven?
Mediation.
Met een onafhankelijke bemiddelaar kunnen partijen een conflict oplossen. Deze bemiddelaar helpt partijen de belangen en standpunten nog eens scherp op een rijtje te zetten. Te ontdoen van emotie en randzaken. Veel conflicten lenen zich voor behandeling door een mediator. Met het inschakelen van een mediator bereikt u meer snelheid, heeft u meer eigen regie en bovenal meer mogelijkheden om de relatie met uw tegenpartij goed te houden. U discussieert via een derde partij en deze kan als bliksemafleider dienen. Uitgangspunt daarbij is dat partijen tot een oplossing willen komen. De mediator brengt alle belangen in kaart en zoekt naar een gezamenlijke oplossing. Kortom een oplossing die prevaleert boven een dure en langdurige gerechtelijk procedure met bebloede koppen aan de wand. En u kunt weer verder waar u goed in bent. Zaken doen.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!