't Kleine reputatieleed dat niet-durven heet

Terwijl de reputatiemanagers van Rabobank met afgrijzen naar de ‘Libormaand’ terugkijken, zal men op een paar honderd meter afstand van het Rabo-hoofdkantoor een zucht van verlichting hebben geslaakt.

Medio oktober geleden bracht Accountancynieuws het bericht dat het Utrechts medisch diagnostisch centrum Saltro zijn enige commissaris met een financiële achtergrond is kwijtgeraakt. Nieuws, waar geen persbericht over te vinden is en dat dus niet door Saltro zelf naar buiten zal zijn gebracht. ‘Twee weken en nog steeds geen rumoer; dat komt wel goed!’, kan men gedacht hebben Whisfull thinking, vrees ik echter.

Geen durf
Toezichthouder John van der Starre RA is halverwege zijn eerste termijn opgestapt omdat hij ‘zich niet kan verenigen met de wijze waarop de organisatie inhoud geeft aan de governance structuur’. Een nieuwssite voor accountants is niet echt de voorpagina van de Telegraaf, dus de opluchting binnen Saltro lijkt begrijpelijk. Maar behoorlijk bestuur is een onderwerp dat na de banken, woningcorporaties en vele goede doelenschandalen nog heel lang op de publieke en politieke agenda blijft. De kans is levensgroot dat wat een simpele bestuurlijke onenigheid lijkt, het bedrijf lang en op onverwachte momenten zal achtervolgen. Zeker, nu het blijkbaar niet de durf had om het nieuws zelf naar buiten te brengen met een duidelijke uitleg die verder rumoer had kunnen voorkomen.

Oprispingen
Als semi-publieke organisatie is Saltro kwetsbaarder dan een particulier bedrijf waar de druk van aandeelhouders wordt gevoeld. De opgestapte commissaris is bovendien niet de eerste de beste. Hij is CFO bij Staatsbosbeheer en een veelgevraagd consultant over toezicht. Zijn boek ‘Drama in de boardroom’ staat bol van voorbeelden waarin falend toezicht tot noodsituaties leidt. Als zo’n man het schip verlaat, wat zegt dat over de zeewaardigheid en stuurmanskunst van de kapitein? Niets, zo lang er niets gebeurt. Maar bij de kleinste oprisping –van tegenvallende cijfers tot een klacht over de dienstverlening- kan de communicatie-omissie over het vertrek opeens heel andere dimensies krijgen. Blijkbaar zit er –in ieder geval voor een deel van de Raad van Commissarissen- iets grondig mis in de governance structuur. Tenzij de headhunters vliegensvlug hun werk doen, zit de toezichthouder bovendien een tijdlang zonder iemand met serieuze financiële kennis. Lastig, als er straks een bedrijfeconomisch akkefietje uitgelegd moet worden.

Confrontatie aangaan
De huiver om pro-actief met vervelend nieuws aan de slag te gaan, komt vaker voor dan reputatiemanagers en pr-beoefenaars lief zou moeten zijn. Het is menselijkerwijs begrijpelijk, maar professioneel onhandig. Nare dingen worden altijd bekend, leert de ervaring. Dan kun je beter degene zijn die het vertelt, uitlegt en in een passende context plaatst. Anders is het per definitie 1-0 voor de ander; of dit nu een klokkenluider, belangengroepering of hardschreeuwende politicus is. Of gewoon een landelijke journalist die kleine vakmedia afstruint.

Voor die proactiviteit is echter durf nodig. Reputatiemanagers en pr-mensen moeten over hun eigen schaduw heenstappen. Ze moeten de confrontatie aangaan met topmanagers voor wie ‘zand erover’ een levenshouding is. Ze moeten rechte redeneringen formuleren voor zaken die ogenschijnlijk krom zijn (en als ze daadwerkelijk krom zijn, is hun taak nog lastiger). Maar goed, daar worden we voor betaald. En laat het voor Saltro een geruststelling zijn dat ook deze blog niet verder komt dan vakgenoten. Tot het moment dat
" title=" De Financiële Telegraaf zijn interviewkandidaten wat nauwkeurige"> De Financiële Telegraaf zijn interviewkandidaten wat nauwkeuriger googelt…….

Richard van Berkel is oprichter van LVB Networks