Column Jan Bennink

De kakelverse Melkunie-koemercial sloeg bij boerderij Bennink in als een bommetje. Toch niet weer dezelfde oude koeien uit de zure pre-20ste eeuwse Mascini-sloot? Maar dan met een Eugene Roorda look-alike? Een nieuwe koeienvlaai in een kartonnen tetrapak, maar zonder een in alcohol gedrenkt Peertje?

Ik dacht nog, dát moet een liefdeskalfje van Aad Kuijper zijn. En warempel, na een korte blik in de megastallen van alfred.nl zag ik dat de Ronald Koeman van de polderreclame weer had ‘koegeslagen’.

Lollige koeiencommercials vol koeienwoordgrappen zijn voor de markoetingafdeling van Melkunie blijkbaar toch nog niet tot de laatste romige druppel uitgemolken.

Maar genoeg. Er is geen koe zo bont nietwaar... En ik wil ook wel iets vriendelijks over Aad Kuijper zeggen. Voor hij me aan koetjesrepen scheurt of me loeiend op de hoorns neemt.

Vertel het niet verder, want je trekt er geen volle weilanden mee, maar ik ben een Aadfanaat. En al ben ik dan misschien niet zo geporteerd van zijn zwartbonte veestapel, wat Aad Kuijper voor Jumbo presteert is megasuper.

Als het je lukt om na Albert Heijns afgezakte lolbroek Harry Piekema, en na de dikke van de Plus en haar semi-leuke collega’s inclusief excuusneger Edgar, en na die twee aan lager wal geraakte nomen nescio’s, van wie die ene dikke vroeger zo’n humeurige principiële grachtengordellul was, maar nu altijd op zoek is naar euro’s in putjes op C1000-parkeerterreinen, als je ná al deze volstrekt uitwisselbare van elkaar gegapte retailconceptjes vol stukjes boodschapbeleving op en rond de winkelvloer met droge ogen een miljoenen grazende campagne met onbekende acteurs op en rond de supermarktvloer weet te verkopen aan de raad-van-bestuurjongens en -meisjes van Jumbo, dan ben je een toppertje.

En als het je dan lukt om tussen al die nauwelijks te onderscheiden gaap-retailconcepten, verreweg de beste commercials, eigenlijk korte speelfilmpjes, te maken, met een onnavolgbare, soms vertederende Frank Lammers in geurkaarsenbad en moestuin met een verregend Zwarte Joop de Vries-mutsje en een auto aanduwende vrouw met on-Nederlands dikke reclamekont en prima acterende kinderen, dan ben je de stier Herman van de retailreclame.

Deze column staat in Adformatie 21