Volgens Jacques Tichelaar hielpen persvoorlichters zijn ‘persoonlijkheid naar de klote’

Tichelaar werd in 2006 fractievoorzitter van de PvdA. Die functie bleek ‘de weg naar de eenzaamheid’. Hij ging ten onder aan wat hij noemt de ‘Bermuda-driehoek’ van het kabinet, het coalitieoverleg en zijn eigen fractie.

‘Nergens hoor je meer helemaal bij’, zegt hij in het interview met de Volkskrant. ‘Je kunt niet meer zeggen wat je wilt. De woordvoerders, persvoorlichters, spindoctors – het is een betonnen vat. Je persoonlijkheid gaat naar de klote.’

Draaien

Tichelaar zocht medialuwte in Drenthe, waar hij in 2009 commissaris van de koningin werd. Hij kon niet lang van zijn relatieve rust genieten. Uit onderzoek van de Volkskrant en Dagblad van het Noorden bleek dat hij de integriteitscode brak door zijn schoonzus een ontwerpopdracht toe te spelen bij de herinrichting van Huize Tetrode in Assen.

Tichelaar ontkende aanvankelijk in alle toonaarden en richtte zijn pijlen op Dagblad van het Noorden en de Volkskrant. ’Het is van belang voor de Drentse burgers, er is hoor en wederhoor nodig, zodat de burger zelf een conclusie kan trekken.’

Had hij maar een persvoorlichter geraadpleegd, die had hem deze opmerking vast ontraden. Een paar dagen later moest Tichelaar in een brief aan Provinciale Staten toegeven dat hij toch bij de toewijzing van het bedrijf van zijn schoonzus betrokken was. Hij hield wel vol dat er van kwade opzet geen sprake was.

Aftreden

Tichelaar moest aftreden, ook omdat er sprake was van herhaling. In 2013 trad hij  als commissaris van de Koning op als bemiddelaar in een conflict tussen de Coevorden en zijn zwager Jos Wijland. Na die zaak beloofde Tichelaar dat hij nooit meer voor een familielid zou bemiddelen.

De ervaringen van Tichelaar werden vastgelegd in het boek Slagkracht – Het verhaal van Jacques Tichelaar van Birte Schohaus.