[Analyse] Het gáát ergens over bij Lodewijk Asscher, maar hij mist contrast

Na een verkiezingsstrijd waarin iedereen ongemakkelijk toekeek hoe voormalige bloedbroeders Asscher (“Kom op, durf nou eens!”) en Samsom  (“Nou, doe niet zo eeuuh…”) de aanval tegen elkaar inzetten, is Lodewijk Asscher uitgeroepen tot de nieuwe lijsttrekker van de Partij van de Arbeid. Deze voormalige wethouder heeft naar eigen zeggen de handschoen opgepakt omdat hij denkt dat het erop of eronder is voor de PvdA. Hij hoopt door te kiezen voor een duidelijker links profiel het tij te kunnen keren voor zijn partij.

Zwevende kiezer

De vraag is natuurlijk hoe succesvol hij hierin gaat zijn. Het schijnt dat we in Nederland meer dan ooit te maken hebben met losgeslagen zwevende kiezers die de uitstraling van de lijsttrekker bepalend laten zijn voor hun kruisje in het stemhok. Wat vinden ze dan van Asschers uitstraling?

Handige politicus

Als je Asscher googelt lees je dat hij gezien wordt als een sympathieke en handige politicus met de gave van het woord. Hijzelf vindt het belangrijk dat hij voor ‘waardegedreven’ politiek staat. Geen geneuzel over een procentje erbij of eraf,  maar hoppekee, alle prostitutie Amsterdam uit, zoiets. Het gáát ergens over bij hem. Dat is ook wat hij op dit moment steeds benadrukt in de interviews die met hem verschijnen. Lodewijk staat ergens voor en hij voelt meer dan ooit de urgentie om zijn idealen te verwezenlijken.

Welbespraakt

Als we naar een recent optreden van onze PvdA coryfee bij Jinek kijken zien we een welbespraakte, ontspannen man. Hij beweegt soepel, kijkt met ‘zachte ogen’ rustig heen en weer. Neemt af en toe tijd om te denken en verbreekt daarbij lekker autonoom het contact. Z’n dictie is keurig, veel hoog in z’n stem, hij klinkt als een intellectueel. Al met al scoort hij hoog op competentie en warmte. Deze man gelooft in zichzelf en in zijn idealen.

Contrast

Maar er valt ook iets anders op: meneer Asscher vertoont opvallend weinig contrast. Je krijgt contrast in je expressie door variatie aan te brengen in hard/zacht, tempo/ritme, hoog/laag, etc. Asscher doet dit opvallend weinig, alles wat hij zegt heeft dezelfde kleur: oprecht, betrokken, redelijk: “Dat staat wél op het spel!” zegt hij keurig. Maar omdat alles hetzelfde klinkt en er weinig verrassing of rafelrandjes te horen zijn klinkt het ook  lijzig en zijïg. Veel hoofd, verrekte weinig onderbuik.

Als je daar dan zo veel bij glimlacht zoals hij doet, verlies je snel alle scherpte. Vandaar ook dat Asscher-haters in hun commentaren snel de kant van  ‘schijnheilig’, en ‘die hypocriete theedrinker’ opgaan.

Toekomstvoorspelling

Hoe gaat Asscher het doen bij de komende verkiezingen? Hij is overduidelijk een getalenteerd politicus die door z’n uitstraling vooral aantrekkelijk zal zijn voor de kiezer die van redelijkheid houdt. Redelijkheid… het klinkt bijna nostalgisch. Het is de vraag of hij in huidige verruwde klimaat voldoende scherp, stevig en kort door de bocht kan communiceren.